หลวงปู่สี ฉันทสิริ วัดเขาถ้ำบุญนาค

ประวัติหลวงปู่สี ฉันทสิริ ภาคสมบูรณ์ : จักรภพ เจริญรัตน์ (12) พบช้างป่า

ประวัติหลวงปู่สี ฉันทสิริ ภาคสมบูรณ์ : จักรภพ เจริญรัตน์ (12) พบช้างป่า
พอสิ้นเสียงร้องก้องกังวาน ของหัวหน้าโขลง ช้างป่าทุกเชือกก็ย่อตัวลงหมอบอยู่กับพื้นพร้อมกับชูงวงขึ้น ประหนึ่งเป็นการแสดงคารวะ อย่างน้อบน้อมต่อหลวงปู่สี ผู้มีเมตตาธรรมและความบริสุทธิ์

ต่อจากนั้นหัวหน้าโขลงก็เดิน เข้ามาหมอบอยู่ตรงหน้าท่านต่อจากนั้นช้างอีกเชือกก็เข้ามาใช้งวงช้อนร่างหลวงปู่ให้ขึ้นไปนั่งบนคอของหัวหน้าโขลงช้างป่า ทุกอย่างเป็นไปอย่างน่าอัศจรรย์ยิ่ง

ต่อจากนั้นมันกูลุกขึ้นเดินนำ โขลงไปส่งท่าน ผ่านป่าดงดิบ จนถึงชายป่า ในตอนเช้าวันหนึ่ง พวกชาวบ้านป่าได้มาพบเห็นเหตุการณ์ มหัศจรรย์ เช่นนั้น ต่างก็ก้มลงกราบหลวงปู่ และได้นำอาหารมาถวายหลวงปู่และพากันถามไถ่ หลวงปู่ว่าทำอย่างไร ช้างป่าจึงไม่ทำร้าย และยังได้มาส่งหลวงปู่อีก
ชาวบ้านเขตชายแดนไทย พม่า ทราบดีว่าช้างป่าโขลงนี้ เป็นช้างป่าที่ดุร้ายที่สุด ในแถบแถวนั้น แต่น่ามหัศจรรย์ที่ช้างป่าไม่ทำร้ายหลวงปู่สี
หลังจากที่หลวงปู่สีฉันอาหารเสร็จ ท่านก็ได้ให้ศีลให้พร กับพวกชาวบ้านป่า และถามถึงเส้นทางที่เดินทางไปแผ่นดินพม่า

 

คน หนอ คน

 

หมายความว่าอย่างไรครับพี่

 

กราบนมัสการหลวงปู่สี

 

​

มักกะนารีผล หรือมรรคนารีผล ขอรับ

 

ประวัติหลวงปู่สี ฉันทสิริ ภาคสมบูรณ์ : จักรภพ เจริญรัตน์ (13) พระมหาเจดีย์ ชะเวดากอง

ประวัติหลวงปู่สี ฉันทสิริ ภาคสมบูรณ์ : จักรภพ เจริญรัตน์ (13)
นมัสการ พระมหาเจดีย์ ชะเวดากอง
ภายหลังจากที่ได้เคยเดินทางบุกดงรกชัฏ ท่องป่า ข้ามภูเขา และห้วยละหานเหว ไปกระทำนมัสการบูชารอยพระพุทธบาท และเจดีย์สำคัญทุกแห่งในเมืองไทยแล้ว หลวงปู่สีก็ได้ยินเขาเล่าว่า ประเทศพม่า มีเจดีย์สำคัญ สูงใหญ่ คือ พระมหาเจดีย์ชะเวดากอง ท่านก็เกิดความกระตือรือร้น ใคร่จะได้ไปนมัสการ ทันที แต่เมื่อได้ปรารภเรื่องนี้ ให้เพื่อนภิกษุฟัง ส่วนมากทักท้วงให้ระงับยับยั้ง มิอยากให้ไป ต่างอ้างเหตุผลว่า หนทางมันไกลนัก อีกอย่างเป็นเมืองต่างด้าว พูดกันไม่รู้เรื่อง

ประการสำคัญ คือ ถนนหนทางที่จะไปก็ไม่มีเป็นเส้นสายแน่นอน นอกจากจะต้องเดินวกเวี่ยวเลี้ยวลัด และมุดลอดไปตามดงทึบ หรือป่าเถาวัลย์ ไม้พุ่ม ไม้เลื้อย นานาชนิด ด่านแรกสำคัญที่สุดก็คือ จะต้องบุกป่าไปดงพระยาเย็น ดงพญาไฟ ซึ่งครั้งกระนั้น รกชัฏ ยามร้อน ร้อนจัด ยามเย็น เย็นยะเยือก และชื้นแฉะ จนได้รับสมยานามว่า “ดงผีห่า”

ผู้เดินทางผ่านดง ยิ่งใหญ่ทั้งสอง ซึ่งมีระยะทางยาวนับเป็นร้อย ๆ กิโลเมตร มีสภาพถูกปกคลุมไปด้วยไม้ใหญ่ เป็นดงทึบจนมองไม่เห็นแสงแดด เต็มไปด้วยไม้เลื้อย พัวพันกันเป็นพืด เหมือนแนวกำแพงชั้นแล้ว ชั้นเล่า ไม่มีที่สิ้นสุด

นอกจากนี้ก็เต็มไปด้วยหินแหลม หินคม โขดเขา หุบเหว ใหญ่น้อย เต็มไปด้วยสรรพสัตว์ร้าย ทั้งทวิบาท จตุบาท กับอสรพิษสัตว์เลื้อยคลาน ร้อยแปดพันอย่าง ซึ่งหากพลั้งเผลอ ปราศจากระวังพริบตาเดียวก็เท่ากับเอาชีวิตไปทิ้ง เสียเปล่า

 

กราบ กราบ กราบ หลวงปู่สี ค่ะ






สวัสดีป้าอี๊ดนะคะ

ติดตามอ่านค่ะ

 

หลวงปู่สี ฉันทสิริ วัดเขาถ้ำบุญนาค พระอริยเจ้า ๗ แผ่นดิน

 

ประวัติหลวงปู่สี ฉันทสิริ ภาคสมบูรณ์ : จักรภพ เจริญรัตน์ (14) พระมหาเจดีย์ ชะเวดากอง

ประวัติหลวงปู่สี ฉันทสิริ ภาคสมบูรณ์ : จักรภพ เจริญรัตน์ (14)
นมัสการ พระมหาเจดีย์ ชะเวดากอง

แม้จะรอดจากเขี้ยวเล็บสัตว์ จตุบาท ไหนเลยจะรอดจากโรคภัย โรคเฉพาะจากดงใหญ่ มหากาฬ พญาเย็น- พญาไฟ ซึ่งขึ้นชื่อลือกระฉ่อนว่า เป็นดงผีห่า มหาประลัย ไปพ้นเปล่า ใครจะชักแม่น้ำทั้งห้ามากีดกันขัดคออย่างไร ไม่เป็นผล หลวงปู่สี ไม่เถียง ไม่แม้แต่จะหาเหตุผลใดเข้าหักร้าง หักข้อแย้งเป็นแต่เพียงหัวเราะ หึ หึ หึ ตีหน้าตายเสมือนมิได้แยแสต่อสรรพสิ่ง น่าสยดสยองกลัวตามคำบอกเล่าเหล่านั้น แม้ต่อน้อยนิด

ดงพญาเย็น- ดงพญาไฟ สมัยยุคนั้น มีอาณาบริเวณซึ่งรกชัฏ กว้างไพศาล เป็นอาณาเขตรกทึบ มืดครึ้ม ไปด้วยดงไม้ใหญ่ สูงชะลูดเมฆ บดบังแสงอาทิตย์ ไม่ให้ส่องต้องพื้นดินใบหญ้า พื้นแผ่นดินก็ทึบมืดชื้นแฉะ เต็มไปด้วยกลิ่นเน่าของใบไม้และดินโคลน หอยทาก งูเล็ก งูใหญ่ ตะขาบ แมงป่อง บรรดาสรรพสัตว์ ร้ายยั้วเยี้ย เพ่นพ่าน สลับสลอน

สภาพภูมิพื้นเป็นเช่นนี้ เป็นธรรมดายากจะหาชาวบ้านคนใด ไปทนทรมาน ปลูกบ้านสร้างกระท่อมอาศัยอยู่ เพราะจำเป็นต้อง ทำมาหากินทางกสิกรรมหรือป่าไม้ และอื่นใด ในบริเวณย่านนั้น ก็ย่อมไม่เป็นผล จะทำไร่ ไถนา หาใส่ ท้องก็ยิ่งจะไม่ได้ โดยสภาพปกติ ที่เป็นเช่นนั้น แล้วใครเล่าจะนำตัวไปอยู่ในท้องถิ่น ที่เปรียบเสมือนนรก ได้ลงคอ

ด้วยเหตุผลประการฉะนี้ ทุกย่างก้าว ของระยะทาง ที่เดินเป็นวัน ๆ ในท่ามกลางดงพงพี อันสงบสงัด แต่วังเวงอย่างน่าสยองขน ต้องระวังเขี้ยวเล็บ สรรพจตุบาท ทวิบาท โรคร้ายนานาชนิด จากพื้นดินแฉะ ตลอดกาล ปราศจากชาวบ้านจะเกื้อกูลถวายอาหารบิณฑบาต ตั้งแต่สระบุรี เข้าดงพญาเย็น –ดงพญาไฟ ต้องใช้เวลาถึง ๔ วัน กว่าจะผ่านไปได้ เพราะหนทางเดินแน่นอนก็คลำหายาก มันเต็มไปด้วยดงหญ้ากับเถาวัลย์ พันรกทึบ เป็นทางเดินเล็กแคบ ยิ่งกว่านั้น หนทางบางตอน ไปบรรจบลงที่หุบเหว หรือไม่ ก็ลำห้วย จะต้องใช้วิธีเดินโอบอ้อม หาหนทางเดิน ข้ามไป จนได้ ในบางครั้งก็ไปพบลำห้วย ก็เป็นการไม่ยาก อะไรนัก ก็เดินลัดเลาะ

หลวงปู่สี ฉันทสิริ หลวงปู่ศุขวัดปากคลองมะขามเฒ่า หลวงปู่กลั่นวัดพระญาติ ก็มิได้หวั่นไหว แม้บางครั้งจะพบกับเหตุการณ์ที่น่าสะพรึงกลัว แต่พระธุดงค์ทั้งสาม ก็หาหวั่นไหวไม่ ไปตามโขดหิน

 

ประวัติหลวงปู่สี ฉันทสิริ ภาคสมบูรณ์ : จักรภพ เจริญรัตน์ (15) พระมหาเจดีย์ ชะเวดากอง

หลวงปู่สี ฉันทสิริ ภาคสมบูรณ์ : จักรภพ เจริญรัตน์ (15)
นมัสการ พระมหาเจดีย์ ชะเวดากอง

การเดินธุดงค์ ของท่านนั้น ท่านไม่กลัวอด ไม่กลัวเจ็บ ไม่กลัวตาย ท่านจึงสามารถผ่านอุปสรรคนานัปการ ด้วยท่านแจ้งในสัจจะธรรม

“อันรูปกาย เกิด ของมนุษย์ และปวงสรรพสัตว์ ก็มีความตายนี่แล เป็นความเที่ยงแท้ ชีวิตตาย เกิด ทุกรูป ทุกนาม พึงต้องประสบ

คติธรรมนี่หลวงปู่ท่านอบรม สั่งสอนให้ลูกศิษย์ พึงระลึกอยู่เสมอ จะได้ไม่ประมาท ไม่กลัว โดยเฉพาะความตาย ถึงแม้ว่าจะเป็น จอมมหาราชา ผู้มีศักดา มีอำนาจ มากมาย จะเป็นจอมนักรบผู้เกรียงไกร ไม่ว่ารูปกายใด จะเป็นผู้มีอำนาจวาสนา มิว่าจะอยู่ ในฐานันดร รูปกายเกิดเหล่านี้นั้น จะต้องประสบกับ “มรณสัญญาณ” เป็นปริโย สาน ด้วยกันทั้งนั้น

มฤตยู มิยอมยกเว้น หรือแม้แต่จะให้มีการผ่อนผัน ให้รูปกายใด ในฐานันดรใด ได้ผัดผ่อน แห่งกาลมรณะ ยืดออกไปมิได้ หากถึงกาล

ในที่สุดหลวงปู่สี หลวงปู่กลั่น หลวงปู่ศุข ก็เดินทางฝ่าฟัน อันตรายนานัปการ จนในที่สุดท่าน ก็ไปกราบพระมหาเจดีย์ชะเวดากอง จากนั้นท่านก็เดินทางกลับ ต่อจากนั้น ท่านก็แยกย้ายจากกัน หลวงปู่สี ท่านก็แยกไปทาง หลวงปู่กลั่น ท่านก็แยกไปทาง หลวงปู่ศุข ท่านก็แยกไปทาง

หลวงปู่ศุข ท่านก็ต้องมีภาระกลับวัด เพราะท่านเป็นเจ้าอาวาส วัดปากคลอง มะขามเฒ่าในกาลต่อมา ส่วนหลวงปู่กลั่น ท่านก็กลับจังหวัดพระนครศรีอยุธยา และครองวัดพระญาติในกาลต่อมา หลวงปู่สี นั้นท่านสมัครใจที่จะอยู่ป่าต่อไป ท่านจึงออกเดินธุดงค์อยู่ตามป่า ต่อไปตามความปรารถนา ของท่าน

 

หลวงปู่สี ฉันทสิริ ภาคสมบูรณ์ : จักรภพ เจริญรัตน์ (16) เทพธิดา มาฟังการสวดมนต์

หลวงปู่สี ฉันทสิริ ภาคสมบูรณ์ : จักรภพ เจริญรัตน์ (16)
เทพธิดา มาฟังการสวดมนต์
กาลต่อมาลูกศิษย์ของหลวงปู่ ยามใดที่เห็นหลวงปู่ว่างจากการปฏิบัติธรรม ก็มักจะให้หลวงปู่สี ท่านเล่าเรื่องราว ต่าง ๆ ในการเดินธุดงค์ ของหลวงปู่ว่าได้พบเห็นอะไรบ้างตามป่าเขา ที่หลวงปู่ผ่านพบมาในครั้งธุดงค์

“หลวงปู่ครับ เวลาที่หลวงปู่เดินธุดงค์ในป่าลึก ๆ ที่ไม่มีบ้าน คนอยู่ ไม่มีผู้คนอาศัยอยู่ แล้วหลวงปู่จะไปบิณฑบาต กับใครที่ไหน ครับ “

การบิณฑบาตเป็นกิจของสงฆ์ สงฆ์แม้จะอยู่ในที่ใดก็ตาม ก็ต้องบิณฑบาตตามปกติ การบิณฑบาตในป่า ก่อนที่จะบิณฑบาต พระธุดงค์ทุกรูป ที่ปฏิบัติอยู่ในป่าจะต้องเข้าสมาบัติ แผ่นเมตตา มีพรหมวิหารเป็นอารมณ์

ต่อจากนั้นก็ออกบิณฑบาตไป ตามป่า ก็จะมีคนนำข้าวนำอาหาร มาใส่บาตร นั้น แต่ละคนหน้างดงาม แต่งกายสะอาด พูดจาไพเราะ

พวกในป่าเขาเข้าใจ เขาไม่ให้พระอด ไม่ว่าอยู่ในที่แห่งใด ถึงเวลาใส่บาตร พวกเขาก็จะมาใส่บาตรกัน

พระที่ปฏิบัติดี ปฎิบัติชอบ ไปอยู่ใน ณ ที่แห่งใด ก็จะไม่ทุกข์ยาก ย่อมมีเทพเทวดา สงเคราะห์ ไม่เฉพาะแต่พระสงฆ์เท่านั้น แม้แต่พวกฆราวาสก็เช่นกัน หากทำดี เทวดาก็จะดูแลรักษาช่วยเหลือ เช่นกัน

เทวดาตามป่าเขา เขาชอบฟังธรรม เวลาพระทำวัตรสวดมนต์ พวกเทพเทวดา ก็จะพากันมาฟัง บ้างท่านก็จะกล่าวว่า “ ท่านเจ้าขา ท่านสวดมนต์ จนเสียงมนต์สะเทือนไปทั่ว นาน ๆ จะมีพระมาโปรด ขอท่านโปรดกรุณา เทศนา ด้วยเถิดเจ้าค่ะ “

 

หลวงปู่สี ฉันทสิริ ภาคสมบูรณ์ : จักรภพ เจริญรัตน์ (17) เทพธิดา มาฟังการสวดมนต์

หลวงปู่สี ฉันทสิริ ภาคสมบูรณ์ : จักรภพ เจริญรัตน์ (17)
เทพธิดา มาฟังการสวดมนต์

ขอสอดแทรกความในตอนนี้ สักเล็กน้อย ในเรื่องอานุภาพของ “เสียงมนต์” มีอยู่ครั้งหนึ่ง ในสมัยตอนที่ผมบวชเป็นพระ และได้ออกธุดงค์ไปตามป่าเขา ในที่สุดก็เกิดเป็นไข้ป่า “ไข้มาเลเรีย” ที่ป่าเมืองกาญจนบุรี บริเวณเขาลิเจีย ในที่สุดก็เข้ามารักษาตัวที่โรงพยาบาล ในวันที่เข้าโรงพยาบาล ก็มีคนตายด้วยไข้ป่าหลายศพ ในคืนวันนั้น ได้พบเหตุการณ์ประหลาดในหลาย ๆ เรื่อง ในที่สุดก่อนนอนก็สวดมนต์ ทำวัตร และสวดมนต์ชินบัญชร ก่อนนอนก็แผ่เมตตา ให้สรรพสัตว์ ต่าง ๆ

ในตอนเช้าปรากฏว่ามีหลายคนมาที่ห้อง และพูดขึ้นว่าเมื่อคืน ได้ยินเสีงสวดมนต์ เสียงดังกังวาน เลยถามพยาบาลว่า มีพระมารักษาหรือ พยาบาลก็แนะนำให้มาพบ และพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าทุกคนได้ยินเสียงสวดมนต์ เป็นเรื่องที่แปลก เพราะตอนสวดมนต์ นั้น มิได้ออกเสียงดังเลย เป็นการสวดมนต์ที่แผ่วเบา แม้แต่คนที่อยู่ใกล้ ๆ ก็ฟังไม่ชัดเจน นี่จะได้ยินเป็นมหัศจรรย์โดยทั่วกันได้อย่างไร คงเป็นด้วยอานุภาพแห่งเสียงมนต์นี่เป็นเรื่องที่ ยืนยันในคำพูดของหลวงปู่ ที่ว่าเวลาสวดมนต์ เทวดาได้ยิน กันทั่วป่าเราเป็นเพียงพระธรรมดาปฏิบัติยังไม่นาน ยังเกิดอานุภาพ แล้วหลวงปู่ เป็นพระปฏิบัติที่มีปฏิปทา ที่ดีงามมั่นคง ในศีลที่บริสุทธิ์ จะไม่บังเกิดบารมี ที่สูงส่งได้อย่างไร

หลวงปู่ท่านเล่าว่า พวกเทวดา บางพวกเขาก็ชอบฟังบท พระธัมมจักกัปปวัตนสูตร บางหมู่ก็ชอบกรณียเมตตสูตร

เวลาพระสวดมนต์จบ หรือเทศน์จบ จะได้ยินเสียงสาธุพร้อม ๆ กัน เสียงก้องกังวานน่าฟัง ต่อจากนั้นก็กราบลงพร้อมกันอย่างงดงาม

“หลวงปู่ท่านพยายามย้ำอยู่เสมอว่า นรก สวรรค์ มีจริงนะ “

 

หลวงปู่สี ฉันทสิริ ภาคสมบูรณ์ : จักรภพ เจริญรัตน์ (18) เทพธิดา มาฟังการสวดมนต์

หลวงปู่สี ฉันทสิริ ภาคสมบูรณ์ : จักรภพ เจริญรัตน์ (18)
เทพธิดา มาฟังการสวดมนต์

ในเรื่องของนรก สวรรค์ ที่หลวงปู่สี และนักปฏิบัติธรรมชั้นสูงกล่าวย้ำว่ามีจริง อย่าได้ประมาทนั้น ก็เป็นจริง ในส่วนตัวผมเองนั้น สิ้นสงสัยมานานแล้ว ตั้งแต่ครั้งที่ปฏิบัติธรรมอยู่กับหลวงปู่นาค ที่วัดระฆังโฆสิตาราม ฝั่งธนบุรี เมื่อปี พ.ศ.๒๕๑๐ ก็ได้ประจักษ์ชัดเจน

ในคืนวันหนึ่งที่ “เปรต” มาส่งเสียงร้องขอส่วนบุญ และมีโอกาสพบเห็นเพื่อน ๆ และศิษย์ที่ได้ตายจากไปมาหาในสภาพเหมือนคนที่ยังไม่ตายและต่อมาก็ได้ไปปฏิบัติธรรมกับหลวงปู่แหวน สุจิณโณ ที่วัดดอยแม่ปั๋ง จังหวัดเชียงใหม่ ตามคำแนะนำของหลวงปู่แหวน อีก ๑ ปี

ในขณะที่ปฏิบัติธรรมอยู่กับหลวงปู่สิมพุทธาจาโร นั้น ได้พบเป็นสิ่งแปลก ๆ มากมายเป็นที่น่ามหัศจรรย์ บนดอยเชียงดาว เช่น ในยามราตรี กาลมักจะได้ยินเสียงดนตรี (เสียงพิณ และเครื่องดีดสีของโบราณ) ในบางครั้งก็ได้กลิ่นหอมประหลาด ยามใด ที่ได้กลิ่น ได้ยินเสียงเครื่องสายโบราณจิตใจจะสดใส ปลอดโปร่ง สดชื่น เคยนมัสการ ถามหลวงปู่สิม ท่านก็บอกว่าดีแล้วได้เห็น ได้ยิน ได้กลิ่น นับเป็นวาสนา แต่อย่าได้ไปติดหมั่นเพียรภาวนาต่อไป อะไรที่ผ่านมาแล้ว ให้มันผ่านไป

ต่อจากนั้นก็ได้มาปฏิบัติธรรมที่พระธาตุผาเงา เชียงแสน ต่อจากพระธาตุผาเงา ก็ไปปฏิบัติธรรมที่ถ้ำผาจมเชียงราย และได้มาพบกับสิ่งมหัศจรรย์อีกมากมาย เช่นกัน ต่อจากนั้นก็ขึ้นไปปฏิบัติธรรม ที่พระธาตุดอยตุง ทุกสถานที่ล้วนได้พบเห็นสิ่งแปลก ๆ มากมาย จึงเป็นเครื่องพิสูจน์ได้ว่า ทุกอย่างมีจริง ไม่ใช่เรื่องไร้สาระ เหมือนอย่างบางท่านเข้าใจ และคัดค้านว่า นรก สวรรค์ ไม่มี

“ดั่งธรรมขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่ทรงแสดงไว้ เป็นธรรมที่ไม่มีกาลเวลา ผู้ส่องเสพ ซึ่งรสพระธรรมเมื่อใด ย่อมได้รับรสแห่งธรรมนั้น ทุกเมื่อ นับเป็นธรรมของโลกโดยแท้”

 

หลวงปู่สี ฉันทสิริ ภาคสมบูรณ์ : จักรภพ เจริญรัตน์ (19) เทพธิดา มาฟังการสวดมนต์

หลวงปู่สี ฉันทสิริ ภาคสมบูรณ์ : จักรภพ เจริญรัตน์ (19)
เทพธิดา มาฟังการสวดมนต์
กุศลธรรมเหล่าใด อันทำให้ บุคคลเป็นเทพบุตร เทพธิดา เสวยทรัพย์สมบัติอยู่ กุศลธรรมเหล่านั้น เป็นสิ่งที่สมควรนำมาทบทวน กระทำอยู่อย่างสม่ำเสมอ ไม่ควรหลงลืมละเว้น เพราะเหตุแห่งทิพยสมบัติ ที่เสวยอยู่มาปิดบังอำพรางไว้

ทิพยสมบัติที่เสวยอยู่นี้ แท้จริงเป็นของเสื่อมได้ หมดได้ เป็นของไม่เที่ยง ไม่ยั่งยืน ด้วยเป็นเพียงโลกียสมบัติ เมื่อกุศลกรรมที่ได้กระทำไว้หมดลง ความสุขอันนี้ก็จะกลายเป็นทุกข์ หรือจะต้องไปเกิดใหม่ตามภพภูมิ ตามกรรมดี กรรมชั่วของตน ที่ยังมีเหลืออยู่

ทิพยสมบัติมิใช่ตัวอัตตา ตัวตน ที่เราท่านจะมายึดถือหวงแหน เอาไว้ ด้วยเหตุนี้องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า จึงทรงตรัสย้ำเป็นคำสุดท้าย ก่อนที่พระองค์ท่าน ปรินิพพานว่า “ ท่านทั้งหลายจงยังความไม่ประมาท ให้ถึงพร้อม ความไม่ประมาทนั้น คือควรระลึกถึงกุศลธรรมที่ตนได้กระทำมาดีแล้ว และพากเพียรกระทำต่อไปมิให้ขาดสาย “

เป็นส่วนหนึ่งที่หลวงปู่ท่านเคยนำเอาคำสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า มาอบรมให้เหล่าเทพและเทวดาฟัง ในป่าเขา เมื่อท่านถูกนิมนต์ให้เทศน์

คุณโยม เทพบุตร เทพธิดาทั้งหลาย ผู้มีความปิติสุข ความอิ่มเอิบ ในทิพยสมบัติ เป็นเครื่องอยู่เป็นผู้นิราศแล้วจากทุกข์ทั้งปวง แม้กระนั้นคุณโยมก็มิได้อยู่บนความประมาท หลงอยู่ในทิพยสมบัติ มีจิตปรารถนาจะได้รับรสพระธรรม เป็นที่น่ายินดี อนุโมทนา ความปรารถนาในกุศลธรรมนี้ เป็นบุญที่ควรอนุโมทนา เป็นอย่างยิ่ง

คุณโยมทั้งหลายที่เสวยทิพยสมบัติอยู่ จงพิจารณาให้ดี จะเห็นว่ายังเป็นโลกที่ไม่มีแก่นสาร อาจกล่าวได้ว่าเป็นโลกที่ไม่มีตัวตน เป็นแต่แสงสว่างแผ่ซ่านอยู่ อันเป็นโลกที่ละเอียดอ่อน

 

หลวงปู่สี ฉันทสิริ ภาคสมบูรณ์ : จักรภพ เจริญรัตน์ (20) เทพธิดา มาฟังการสวดมนต์

หลวงปู่สี ฉันทสิริ ภาคสมบูรณ์ : จักรภพ เจริญรัตน์ (20)
เทพธิดา มาฟังการสวดมนต์
ด้วยอำนาจของจิตที่เป็นกุศลธรรม ให้โยมปรากฏกายให้อาตมาได้เห็น ก็ด้วยอำนาจของจิตอธิษฐาน

“จิต” เป็นนามธรรม ไม่มีรูป ที่จะประกอบกรรมดี หรือชั่ว ได้อย่างมนุษย์ แต่จิตก็สามารถบริจาคทาน เจริญสมาธิ รักษาศีล ได้เช่นกัน คุณโยมผู้เป็นเทพทั้งหลายพึงใช้จิตบริจาคทาน ใช้จิตรักษาศีล ใช้จิตเจริญสมาธิ

การบริจาคทานด้วยจิต ก็คือ ให้ความกรุณา ให้ความเมตตา แก่สรรพสัตว์ทั้งหลาย นับได้ว่าเป็นทานบารมีอันยิ่งใหญ่

“ศีล” ก็ย่อมรักษาได้ด้วยจิต จิตของคุณโยมเป็นกุศลจิต จึงนับได้ว่า ได้รักษาศีลไว้โดยสมบูรณ์

“สมาธิ” ก็คือทำจิตให้ตั้งมั่น อะไร ที่เป็นอุบายให้จิตตั้งมั่น ... ก็คือการตามระลึก ถึงอนุสติ ๑๐ อย่างใด อย่างหนึ่ง

มีนึกภาวนา ถึงพระพุทธเจ้า พระธรรมเจ้า เป็นต้น จิต ภาวนา คำว่า พุทโธ ให้เป็นอารมณ์จิตอยู่ สม่ำเสมอต่อเนื่อง กุศลธรรมก็จะสูงขึ้นเป็นลำดับ

เมื่อคุณโยมผู้เป็นเทพได้ตระหนักชัดว่าความเป็นเทพนั้น ยังเป็นโลกียสมบัติ เป็นสิ่ง สมมุติ ไม่คงทนถาวร เสื่อมได้ หมดได้ สิ้นไปได้ ก็จงอย่ามีความประมาท เวลาสวรรค์แม้จะยาวนานกว่าโลกมนุษย์ถึงร้อยเท่า พันเท่า จะพ้นจากไตรลักษณ์คือ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา นั้น ไม่ได้สิ่งสมมุติทั้งหลาย เกิดขึ้นแล้วย่อมดับ จงขวนขวาย ละสมมุติ ไปสู่”วิมุตติ” เถิด จึงจะพ้นจากการเวียนว่ายในวัฏสงสาร

 

หลวงปู่สี ฉันทสิริ ภาคสมบูรณ์ : จักรภพ เจริญรัตน์ (21) เทพธิดา มาฟังการสวดมนต์

หลวงปู่สี ฉันทสิริ ภาคสมบูรณ์ : จักรภพ เจริญรัตน์ (21)
เทพธิดา มาฟังการสวดมนต์

หลวงปู่สี ท่านมิได้ยึดติดอยู่กับที่ ท่านจะธุดงค์แสวงหา ความวิเวก ไปยังสถานที่ต่าง ๆ พร้อมทั้งโปรดเทพเทวดา สรรพสัตว์ และมนุษย์ ไปยังดินแดนต่าง ๆ พร้อมทั้งโปรดเทพ เทวดา สรรพสัตว์ และมนุษย์ ไปยังดินแดนต่าง ๆ การปฏิบัติตามครูบาอาจารย์แต่เดิมมา ท่านไม่ให้ติดที่อันเป็นสัปปายะ ดินแดนที่สุขสบาย จะต้องละจากไปเรื่อย ๆ ลำบากบ้าง สบายบ้าง อดบ้าง ฉันบ้าง ไม่ยึด ไม่ให้ถือ ให้เป็นธรรมดา เป็นธรรมชาติ ให้ระลึกอยู่เสมอว่า สิ่งใดที่เกิดขึ้น แล้วย่อมดับไป

“ธรรม” คือ ธรรมชาติ ธรรมชาติ คือ ธรรม “
มองไปตามพื้นดินในป่าใหญ่ เราจะมองเห็นธรรมหล่นเกลื่อนกลาด ธรรมเหล่านั้น ก็คือใบไม้แห้ง เป็นสิ่งซึ่งแสดงสภาวธรรมให้เห็นถึงความเป็นอนิจจัง

ใบไม้หลุดล่วงลงมาจากต้น แปรสภาพสลายกลายเป็นอื่นในที่สุด หรือไม่ก็รอการถูกเหยียบย่ำ ป่นปี้ แหลกสลาย กลายเป็นผงเป็นดิน ไปในที่สุด เมื่อเป็นดินแล้ว ต่อมาเมล็ดพันธ์หล่นลงมา จากสูงมาต่ำกลายเป็นฐานรองรับ ให้เมล็ดพันธ์ นั้นงอกงาม เป็นต้น เป็นใบ เจริญเติบโต แตกกิ่งก้านสาขา ออกดอก ออกผล ผลิใบอ่อน เจริญไปตามกาล กลายเป็นใบไม้แก่ จากเขียวเป็นเหลือง แล้วก็หลุดล่วงลงมา หมุนเวียนเปลี่ยนไป อยู่ เช่นนี้

ยามใดที่เงยหน้ามองขึ้นไป เบื้องบน ก็จะพบใบไม้บนต้น ยังมีมากมายเป็นแสน เป็นล้าน ๆ ใบพระพุทธเจ้าพระองค์จึงรับสั่งแก่ ภิกษุ ๕๐๐ รูปว่า ธรรมที่พระองค์ได้แสดงมาแล้ว เป็นเพียงใบไม้แห้งเพียง ๑ กำมือ เท่านั้น ส่วนธรรมที่ยังมิได้แสดง ตลอดอายุของพระองค์ ยังมีมากดุจใบไม้ในป่า

 

หลวงปู่สี ฉันทสิริ ภาคสมบูรณ์ : จักรภพ เจริญรัตน์ (22) เทพธิดา มาฟังการสวดมนต์

หลวงปู่สี ฉันทสิริ ภาคสมบูรณ์ : จักรภพ เจริญรัตน์ (22)
เทพธิดา มาฟังการสวดมนต์
ช่างละเอียดลึกซึ้ง ล้ำสุดจะประมาณได้ ท่านจึงห้ามเอาไว้ว่า อย่าไปรู้จักโลกเลย ไม่ว่าใคร ๆ เป็นนักปราชญ์ ราชบัณฑิต ชั้นไหน ก็ไม่มีวันรู้จักโลกได้ทั้งหมด นอกจากพระบรมพระศาสดาของเรา แม้กระนั้นก็ยังไม่อาจแสดงความรู้ ของพระองค์ได้หมดสิ้น

พระองค์จึงกล่าวไว้ว่า จงมองโลกให้แคบเข้า แคบเข้า แคบเข้า จนเหลือเพียง กายและจิตเท่านั้น เมื่อรู้จักกายและจิตแล้ว ก็จักรู้จัก โลกทั้งหมด แต่เพียงกายและจิต ก็ยังมีมนุษย์นับร้อยนับพันล้าน ไม่เคยมอง ไม่เคยรู้จัก ตามที่มันเป็นจริง เจ้ากายและจิตนี้ นับเป็นกองขยะที่ยิ่งใหญ่ รกไปด้วย กิเลส ตัณหา อุปปาทาน กระจัดกระจาย เกลื่อนกลาด ไปด้วยละอองแห่ง โลภา โทสะ โมหะ ที่หนาแน่น เหนียวแน่น ยากจะกวาดล้างทำลายให้สะอาดได้ แม้จะสิ้นเปลืองภพชาติ เกิดตายนับไม่ถ้วน

พระพุทธองค์ท่านเห็นว่า จะให้มนุษย์รู้จักโลกได้ทั้งโลก ก็จะทำให้ฟุ้งซ่าน เวียนเกิดเวียนตายไม่รู้จักจบ จึงทรงกำหนดให้รู้จักแต่ “กาย” ในกาย “จิต” ในจิต แม้อย่างนั้น การทำความรู้จักกายกับจิต ตามสภาพความเป็นจริงของมันก็ต้องข้ามภพ ข้ามชาติ กว่าจะรู้ว่า กายก็ดี จิตก็ดี สุดท้ายนั้น ก็เป็นอนัตตาไปทั้งสิ้น มนุษย์พากันยึด ถือผูกพัน กับสิ่งที่ไม่มีตัวตน ไม่มี รูปร่าง ไม่ใช่ของตน เป็นตุ เป็นตะ เป็นวัก เป็นเวร

 

หลวงปู่สี ฉันทสิริ ภาคสมบูรณ์ : จักรภพ เจริญรัตน์ (23) โปรดญาติโยม

หลวงปู่สี ฉันทสิริ ภาคสมบูรณ์ : จักรภพ เจริญรัตน์ (23)
โปรดญาติโยม
หลวงปู่สี ฉันทสิริ แห่งวัดเขาถ้ำบุญนาค อำเภอตาคลี จังหวัดนครสวรรค์ นอกจากท่านจะอบรมสั่งสอนธรรมะกับชาวบ้านตามที่ทุรกันดาร ตามป่าดงพงเขา เป็นกลุ่มชนที่ห่างไกลความเจริญ ซึ่งมีพระน้อยรูป ที่จะเข้าไปอบรม สั่งสอน เพราะผู้คน นักบวชส่วนใหญ่ ชอบที่จะอยู่ในถิ่นที่มีความเจริญทางวัตถุมากกว่า นอกจากชาวบ้านทุ่ง ชาวบ้านป่า ก็พวกเทพเทวา อารักษ์ และพระเณร ผู้ปฏิบัติธรรม แม้แต่หลวงปู่แหวน แห่งเชียงใหม่ ก็มาเป็นลูกศิษย์ ปฏิบัติธรรมกับหลวงปู่สี ฉันทสิริ หลวงปู่ท่านมีอุบายธรรม ในการอบรมสั่งสอนอย่างลึกซึ้ง ท่านจะยกพระพุทธองค์ และธรรมะของพระพุทธเจ้ามาเป็นคำสอน เป็นผู้สืบทอดต่อ เช่นการอบรมพระเณร ในเรื่องการเดินบิณฑบาต

พระพุทธเจ้าทรงสั่งสอนให้ เดินบิณฑบาต เดินจงกรม เดินธุดงค์ เป็นการรักษาสุขภาพ ร่างกายทำให้ไม่เมื่อยขบ ไม่หนาวเวลาเดิน ท่านเดินอย่างสำรวม เดินอย่างมีสติ เอาจิตจับอยู่ที่ลมหายใจเข้าออก เวลาเดินจะแผ่เมตตา ให้สรรพสัตว์ หรือไม่ก็ภาวนา มนต์บทใด บทหนึ่ง อย่างเช่น “สัมมาอะระหัง” หรือ “พุทโธ”

เวลาเข้าไปรับบาตร ก็ให้มองพิจารณาลงในบาตร เพื่อมิให้สายตา สอดส่าย เพื่อมิให้จิต ปรุงแต่ง การคิดปรุงแต่งย่อมเกิดขึ้นได้ ทุกขณะจิต ถ้าตาไปเห็นรูป หูได้ยินเสียง จมูกได้กลิ่น ลิ้นได้รส แม้ไม่ได้สัมผัส จิตมันก็ปรุงแต่ง จากสัญญาขึ้นมาได้ เมื่อสัมผัสแล้ว ทำอย่างไร เมื่อจิตเกิดปรุงแต่ง ท่านก็ให้พิจารณาถึงสิ่งตรงกันข้ามเสีย ความสวยในที่สุดมันก็ไม่สวยได้ ยามชรา เนื้อหนัง มังสา มันก็เหี่ยวย่น ยามตาย ผิวมันก็จะบวม ฉุ แตกปริ เน่าเฟะ ส่งกลิ่นเหม็น มันจะสวยไหม ท่านบอกไว้ทุกอย่าง ทุกทาง แม้กระนั้นเจ้าความอยาก ในกามคุณ มันก็ยังเล็ดลอดออกไปได้ ท่านก็สอนให้มีสติ คอยระวัง รักษาจิต คอยรู้เท่าทันอารมณ์กิเลส