อะไรทำไห้คุณเริ่มสนใจธรรมมะ?

มีแรงจูงใจจากการอ่านหนังสือ
1. โลกหน้ามีจริงมีประวัติของพระอริยสงฆ์ของไทยหลายๆรูปธุดงค์แล้วเจออะไรบ้าง และหลักธรรม คำสอน และผลกรรมของคน เลยซื้อมาอ่านเป็นตั้ง
2. เรื่องจริงอิงนิทานของหลวงพ่อฤาษีอ่านแล้วชอบทุกเรื่องที่ท่านเล่า
3. ความสำเร็จที่เกิดจากพระพุทธเจ้า สนใจอยากทำบุญ
3 เรื่องนี้เป็นแรงบันดาลใจให้ข้าพเจ้าทำความดีและต้องทำบุญทำทานไม่เบียดเบียนผู้อื่น...หลังจากนั้นก็ชอบอ่านหนังสือธรรมะมากๆ และจะค้นคว้าในสิ่งที่อยากรู้...รู้สึกทึ่งมากเพราะมีอะไรมากมายน่าอัศจรรย์ใจที่เกิดขึ้นในโลกใบนี้ก่อนหน้านี้.. หากข้าพเจ้ายังต้องเกิดขอให้เกิดในศาสนาพุทธและขอให้มีใจใฝ่ในกุศลด้วยเถิด สาธุ....

 

และที่สำคัญที่สุด.....หลังจากอ่านหนังสือแล้ว....กลัวนรกเป็นที่สุด...ยังไงซะจะไม่ขอไปอบายภูมิ...

 

ขุกข์.... และความสนใจเรื่องกฏแห่งกรรม...

 

ของผมเกิดจากความเบื่อหน่ายต่อทางโลกที่เป็นสภาวะไม่เที่ยงและความทุกข์ที่สัมผัส
ด้วยทวารทั้งหก...ทำให้อยากหลุดพ้นจากสิ่งที่เห็นที่เป็นอยู่

 

อะไรทำให้คุณสนใจธรรมะ...? น่าคิดแฮะ ไม่ทราบจะตอบอย่างไรดี พอพบกับคำถามอย่างนี้ ยาก...ครับ ยากจริง ๆ ที่จะตอบ ยากที่จะบรรยาย คือไม่เคยทราบมาก่อนเลยว่า ตนเองสนใจธรรมะตอนไหน เมื่อไร รู้แต่ว่าเมื่อเริ่มจำความได้ ก็พบเห็นพระท่านเดินบิณฑบาตรผ่านหน้าบ้าน เป็นแถว เรียนหนังสือก็โรงเรียนวัด พระท่านยังไปเป็นครูสอนเด็กที่โรงเรียน อยู่ ป. 4 ก็ไปเป็นศิษย์วัด ถูกหัดให้สวดมนต์แล้ว เรียนมัธยมก็ไปอยู่วัด จบมัธยมยังไม่มีงานทำก็ยังอยู่ที่วัดกับหลวงพี่ อ่านหนังสือที่อยู่ในวัดจนเกือบหมด บวชเป็นสามเณร ก็ 2 ปี นวโกวาทก็ท่องจนจบ ก็ได้แค่ได้รู้ รู้แต่สัญญา ไม่เคยรู้ธรรมะเลย จนเมื่อ 4 - 5 ปี ที่ผ่านมา ไปพบหนังสือที่เขาพิมพ์แจกในงานพระราชทานเพลิงศพ ชื่อ หลวงปู่ฝากไว้ พออ่านจึงเข้าใจว่า ตนหลงโง่งมงายอยู่ตั้งนาน ไม่เคยพบและรู้จักธรรมะเลย ขอตัดความในหนังสือดังกล่าวมา ดังนี้ "การศึกษาธรรม ด้วยการอ่านการฟัง สิ่งที่ได้ก็คือ สัญญา (ความจำได้) การศึกษาธรรมด้วยการลงมือปฏิบัติ สิ่งที่เป็นผลของการปฏิบัติ คือ ภูมิธรรม" และอ่านคำสอนต่าง ๆ ของหลวงปู่จึงเข้าใจ แล้วจึงสนใจการปฏิบัติตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมาจนทุกวันนี้ แม้จะเริ่มหัด ก็ไม่ได้น้อยใจเลย เพราะคิดว่า "ยังดีที่มีโอกาสมาถูกทาง" และได้เกิดมาพบศาสนาของพระพุทธองค์ และขออนุโมทนาบุญกับคุณ DUMRONG ด้วยครับ

 

อะไรทำให้คุณสนใจธรรมะ...? น่าคิดแฮะ ไม่ทราบจะตอบอย่างไรดี พอพบกับคำถามอย่างนี้ ยาก...ครับ ยากจริง ๆ ที่จะตอบ ยากที่จะบรรยาย คือไม่เคยทราบมาก่อนเลยว่า ตนเองสนใจธรรมะตอนไหน เมื่อไร รู้แต่ว่าเมื่อเริ่มจำความได้ ก็พบเห็นพระท่านเดินบิณฑบาตรผ่านหน้าบ้าน เป็นแถว เรียนหนังสือก็โรงเรียนวัด พระท่านยังไปเป็นครูสอนเด็กที่โรงเรียน อยู่ ป. 4 ก็ไปเป็นศิษย์วัด ถูกหัดให้สวดมนต์แล้ว เรียนมัธยมก็ไปอยู่วัด จบมัธยมยังไม่มีงานทำก็ยังอยู่ที่วัดกับหลวงพี่ อ่านหนังสือที่อยู่ในวัดจนเกือบหมด บวชเป็นสามเณร ก็ 2 ปี นวโกวาทก็ท่องจนจบ ก็ได้แค่ได้รู้ รู้แต่สัญญา ไม่เคยรู้ธรรมะเลย จนเมื่อ 4 - 5 ปี ที่ผ่านมา ไปพบหนังสือที่เขาพิมพ์แจกในงานพระราชทานเพลิงศพ ชื่อ หลวงปู่ฝากไว้ พออ่านจึงเข้าใจว่า ตนหลงโง่งมงายอยู่ตั้งนาน ไม่เคยพบและรู้จักธรรมะเลย ขอตัดความในหนังสือดังกล่าวมา ดังนี้ "การศึกษาธรรม ด้วยการอ่านการฟัง สิ่งที่ได้ก็คือ สัญญา (ความจำได้) การศึกษาธรรมด้วยการลงมือปฏิบัติ สิ่งที่เป็นผลของการปฏิบัติ คือ ภูมิธรรม" และอ่านคำสอนต่าง ๆ ของหลวงปู่จึงเข้าใจ แล้วจึงสนใจการปฏิบัติตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมาจนทุกวันนี้ แม้จะเริ่มหัด ก็ไม่ได้น้อยใจเลย เพราะคิดว่า "ยังดีที่มีโอกาสมาถูกทาง" และได้เกิดมาพบศาสนาของพระพุทธองค์ และขออนุโมทนาบุญกับคุณ DUMRONG ด้วยครับ

 

ไม่รู้สิ..คงเป็นเพราะ"ความสงสัย"หล่ะมั้ง

..สงสัยว่าทำไมเราถึงเป็นเรา ทำไมถึงเราถึงมีรู้ร่างหน้าตาอย่างนี้ มีความโง่หรือฉลาดอย่งนี้ เป็นลูกพ่อแม่คนนี้ อยู่ในครอบครัวนี้ ฐานะอย่างนี้ อยู่ในสังคมแบบนี้ ประเทศนี้ สิ่งแวดล้อมอย่างนี้ แล้วทำไมคนอื่นถึงเป็นคนอื่น ทำไมคนบนโลกถึงมีลักษณะทางกายภาพ รูปร่างสีผิว ไม่เหมือนกัน ทำไมคนอื่นถึงเป็นคนอื่น ทำไมสัตว์ถึงเป็นสัตว์ ต้นไม้ถึงเป็นต้นไม้ ก้อนหินถึงเป็นก้อนหิน ทำไมถึงมีท้องฟ้า แล้วเหนือท้องฟ้าขึ้นไปเป็นอะไร ทำไม ถึงมีดวงจันทร์ทำไมต้องมีกลางคืนกลางวัน ทำไมถึงมีดวงดาว แล้วดวงดาวอื่นมีสิ่งมีชีวิตอยู่หรือไม่ ในห้วงอวกาศอันมืดมิดกว้างใหญ่ไพศาลเอนกอนันมันจะมีขอบเขตจุดสิ้นสุดหรือไม่ ทำไมมันถึงเป็นอย่างนั้นได้ แล้วทำไมเราถึงเกิดมาเดินอยู่ในก้อนกลมๆที่ลอยเคว้งคว้างอยู่ในสูญญากาศอันกว้างใหญ่นี้ได้ ทำไม ทำไม ทำไม???

...พอสงสัยเกี่ยวกับสิ่งภายนอกจนถึงที่สุดของที่สุดแล้ว ก็ยังหาคำตอบไม่ได้ จึงหันมาสงสัยในเรื่องใกล้ตัว คือ เรื่องเกี่ยวกับตัวเอง ทำไมเราต้องมีความรู้สึก มีอารมณ์ ทำไมเราจึงมีความรู้สึกเกลียดหรือรักบางคนบางอย่าง แล้วกับบางคนบางอย่างเรากลับรักใคร่ ทำไมเราต้องผิดหวัง แล้วทำยังไงเราถึงจะไม่ผิดหวัง ทำไมเราต้องเกิดมาเป็นเด็ก โตเป็นผู้ใหญ่ แล้วก็ต้องแก่ตาย พอเราตายแล้วมันจะสูญหรือมีชิวิตหลังความตาย ทำไมคนถึงชอบพูดเรื่องผี แสดงว่าชีวิตหลังความตายมีจริงหรือ ถ้าวิญญานมีจริงแล้วทำไมวิญญานถึงเป็นวิญญาน อะไรที่ทำให้เกิดเป็นคน เป็นโลก เป็นสรรพสิ่ง เป็นวิญญาน แล้วอะไรคือจุดสิ้นของสิ่งเหล่านี้ ทุกสิ่งทุกอย่างที่ในจักรวาลนี้จู่ๆมันจะเกิดขึ้นมาเป็นอย่างนี้ให้เรารับรู้ได้ยังไง ทำไม ทำไม ทำไม มันต้องมีคำตอบสิ สักวันเราคงต้องหาคำตอบให้พบ จนมาพบศาสนาพุทธ เป็นเหมือนแผนที่ ไกด์บุ๊คของชีวิตที่คิดว่าน่าจะพาเราหาคำตอบให้กับความสงสัยและพาเราหนีออกไปจากเขาวงกฎนี้ได้

 

ไม่มีอะไรมากคะ....แค่ขี้เกียจเฉยๆ

เห็นคนอื่นชอบคิดกันแล้วชอบให้คิดตามๆกัน

อยากทำอะไรก็ได้ที่ไม่ต้องทำอะไร...เลยศึกษาธรรมะ

 

การปลูกฝังจากทางครอบครัวแต่เยาว์วัยมีผลมากที่สุด
พ่อแม่สอนลูกให้รู้จักพระศาสนา ร่วมกิจกรรมทางศาสนา
พาลูกไปพบพระสงฆ์ผู้เป็นครูสอนธรรม ...
ถ้าพลาดจากจุดนี้ไปก็ยังมีโอกาส
เช่นได้พบกัลยาณมิตร ชักชวนกันไปในทางธรรม
บางท่านก็อาจจะสนใจเรื่องทางธรรมด้วยตนเอง จากสื่อต่างๆที่มีอยู่มากมาย

 

จากเพื่อนที่สงสารที่เห็นเราทุกข์ ก็แนะนำให้เราสวดมนต์ พอได้สวดมนต์ไปเรื่อยๆ ก็เกิดความคิดว่า ทำไมชะตาชิวิตตั้งแต่เด็ก ก็อาภัพ น่าจะเป็นเวรกรรม ของเราที่ทำให้ชีวิตเป็นแบบนี้ จนอายุได้ 35 ปี ชีวิตก็ลุ่มๆดอนๆ ทั้งกรรมเก่า และยังสร้างกรรมใหม่ แล้วเมื่อไหร่จะไม่ทุกข์ ก็ถามตัวเอง คำตอบที่ได้ ก็คือ ควรจะหยุดสร้างกรรมใหม่ได้แล้ว ทำวันนี้ให้ดีที่สุด ไม่ทำร้ายใคร ไม่เบียดเบียนใคร พอใจกับสิ่งที่มีอยู่ พยายามอยู่ในศิล 5 เท่าที่จะทำได้ ให้อภัยกับคนที่ร้ายกับเรา พอได้ทำแล้ว ใจเบาขึ้นมากเลยค่ะ

 

เบื่อครับ

 

อะไรทำให้คุณเริ่มสนใจธรรมะ?

ความจริงเราถูกปลูกฝังให้สนใจธรรมะตั้งแต่เด็ก เพราะอยู่กับคนแก่มาตลอด
แต่ก็ไม่จริงจัง ก็เป็นไปตามกาลและโอกาสเท่านั้น

เพิ่งจะได้เข้าวัดฟังธรรมเมื่อ 3 ปีที่แล้ว เพราะได้รู้จักกับคนดีเป็น
ยอดกัลยาณมิตรในที่ทำงาน ที่ค่อยๆชักชวน และเป็นตัวอย่างที่ดี

หรืออีกกรณีหนึ่งก็คือที่บ้านเกิด มีหลวงปู่ 2 องค์ที่ทุกคนเคารพเลื่อมใส ท่านมรณภาพ
พุทธศาสนิกชนจากที่ต่างๆ มาร่วมงานด้วยจิตศรัทธา
ก็เกิดความรู้สึกอาวรณ์และมีความรู้สึกว่าเหมือนใกล้เกลือกินด่าง
หรือแกงจืดจึงรู้คุณเกลือ

จากนั้นก็มีโอกาสเข้าวัด ทำบุญและฟังธรรมกับพี่สาวผู้มีพระคุณ
ต่อมาก็เหมือนอยู่ตามลำพังและชีวิตเดิมอีกครั้งเมื่อเขาต้องย้าย
ที่ทำงาน

โชคดีอีกครั้งได้รับการแนะนำจากผู้มีพระคุณอีกท่านหนึ่งให้รู้จักเวบพลังจิต
ได้อ่านเรื่องทางธรรมที่ตัวเองสนใจ มีความรู้มากขึ้น ได้รู้จักตัวเอง
ไม่หลงตัวเองอีกต่อไป

บางครั้งรู้สึกทุกข์ใจมากๆ ได้อ่านทุกข์ของคนอื่นบ้างก็ไม่รู้สึก
สงสารตัวเองอีกต่อไป ก็พยายามลดความรู้สึกรัก โกรธ หลงให้มากขึ้น
ส่วนความโลภมีน้อยมาก

ขอบคุณกัลยาณมิตรทั้ง2คน เจ้าของกระทู้ต่างๆในเวบพลังจิต
ที่ทำให้เกิดธรรมะในใจ(แม้แต่เพียงน้อยก็ตาม) ก็จะพยายามต่อไป
แม้จะใช้เวลาทั้งชีวิตก็ตาม

 

เริ่มจากสนใจเรื่องของพลังจิตค่ะ อ่านหนังสือที่เกี่ยวกับการฝึกพลังจิตน่ะ เกี่ยวกับสมาธิทั้งนั้น แล้วก็พบว่า กรรมฐาน ของพระพุทธเจ้า จริงแท้และแน่นอนที่สุด แต่ก่อนจะถึงกรรมฐาน ก็ต้องรู้จักธรรมะของพระพุทธเจ้าด้วย

ต่อมาหลายปี เจอทุกข์หนักเข้า เลยเข้าใจคำสอนมากขึ้น ^ ^ ก็เชื่อและศรัทธามากขึ้น

 

ทุกข์จากความรู้สึกว่าจะต้องสูญเสียคนที่รักทีสุดในชีวิต เข้าใจคำว่าร้องไห้จนนำตาจะเป็นสายเลือด เมือนั้นจึงได้สัมผัสในธรรม

 

อนุโมทนาสาธุครับ

ส่วนตัวผม เริ่มจากการอ่านหนังสือสวดมนต์ หนังสือธรรมะ
หรือประวัติของพระอริยะสงฆ์ต่างๆ
บวกกับความเบื่อหน่าย ในการใช้ชีวิตกับสังคมที่ต้องแข่งขัน
ไม่รู้จักจบสิ้นและเห็นโทษของกิเลสที่ครอบงำคนในสังคม

 

ชอบตั้งแต่เด็กค่ะ สมัยนั้นโรงเรียนจะมีให้ทำวัตรตอนเช้าเป็นบางวัน พอสวดมนต์ ฟังธรรม รู้สึกว่าชอบ รู้สึกดี และก็เห็นพ่อสวดมนต์ นั่งสมาธิ ทุกวัน เลยชอบมากๆ ทำให้สนใจมาโดยตลอดค่ะ

 

อายันตุ โภนโต อิธะ ทานะ สีละ เนกขัมมะ ปัญญา วิริยะ ขันติ สัจจาธิฏฐานะเมตตุเปกขา ยุทธายะ โว คัณหะถะอาวุธานีติ.
ดูก่อนพระบารมีทั้งหลาย ขอเชิญพระบารมีคือ ทาน ศีล เนกขัมมะ ปัญญา วิริยะ ขันติ สัจจะ อธิฐานะ เมตตา และอุเบกขา จงมาที่นี่โดยเร็วพลัน แล้วพากันถือเอาอาวุธ เพื่อยุทธ์กับพญามาร (กิเลส) เถิด.
อนุโมทนาครับ.
บริจาคเงินช่วยวัดพระบาทน้ำพุ
โทร.1900-222-200 6บาท/นาที​

<!-- / message -->
<!-- / message -->

 

แต่ก่อนเคยมีคำถามในใจว่าเราเกิดมาทำไม และตอนนี้ก็ได้คำตอบแล้วค่ะ

ขออนุโมทนากับทุกท่านด้วยค่ะ

 

เหตุใดหรือ อออ เหตูเพราะคุณยายคุณตาท่านชอบพาไปวัดเมื่อวัยเด็กหนังสือพระที่บ้านแต่ก่อนนี้เยอะมากๆ

 

เพราะเห็นทุกข์ครับ ตอนที่สบายดีมีความสุข ไม่เคยคิดถึงเรื่องธรรมะ แต่พอเจอกับความลำบากยากแค้น จึงหันเข้าหาพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่งสุดท้าย