อัลบั้มพระ ประวัติ และวัตถุมงคล

วัตถุมงคลของครูบาอาจารย์ที่ได้กราบจริง ๆ มี

๑๒. ท่านเจ้าคุณแคล้ว วัดมหาธาตุ เจ้าคณะจังหวัดเพชรบุรี

พี่คนเพ็ดรีนิมนต์ท่านมาสวดในอุโบสถวัดกำแพงแลง

เพื่อเป็นสิริมงคลก็เลยได้รับแจกด้วยครับ

​

​

 

สาธุ สาธุ สาธุ


อาจจะเป็นไปได้ครับพี่ตี๋

เพราะผมก็ไปบูชาที่ตู้ตอนรอท่านออกมาเหมือนกัน catt3

 

ไม่เคยเห็นอ่ะ ดิ ....catt3

 

กิเลสของผมก็ยังพอกพูนคล้ายๆพี่โญอ่ะคร้าบบบบ

 

พุทธศิลป์สวยครับพี่โญ...มีโต๊ะหมู่ ธูปเทียนด้วยอ่ะ

 

วัตถุมงคลของครูบาอาจารย์ที่ได้กราบจริง ๆ มี

๑๓. หลวงพ่อชาญ วัดบางบ่อ สมุทรปราการ

องค์นี้ ผมลากสังขารไปเองไม่มีใครชวนครับ





​

 

เขาเรียกว่านั่งบน "ธรรมมาสน์" อ่ะนอร์

 

พระภาคกลาง จ.กาญจนบุรี





หลวงพ่ออุตตมะ

 

วัตถุมงคลของครูบาอาจารย์ที่ได้กราบจริง ๆ มี


๑๔. หลวงพ่อเณร วัดทุ่งเศรษฐี กทม.

เป็นเพราะต้องมาทำงานแถวกิ่งแก้ว และคุณเอ๊ะให้รูปหล่อของท่านมา

ก็เลยหาทางดิ้นรน กระเสือกกระสนไปกราบท่านครับ(ไกลมาก 555)​

​

 

สวยเเบบเรียบง่าย..ดูสบายตาดีครับ

 

อุ้ยยย. ขออภัยที่ใช้คำผิดคร้าบพี่โญ

 

ในสมัยที่ใคร ๆ ยังประมาทว่าอย่างไรเสีย หลวงปู่ดู่ท่านคงจะยังอยู่กับเราอีกนาน เพราะดูจากภายนอกท่านก็ยังแข็งแรงและมีความผ่องใสมาก อย่างน้อย ๆ ท่านน่าจะอยู่ถึงอายุ ๑๐๐ ปี ก็มีนักศึกษา มธ. คนหนึ่งเป็นผู้ตั้งอยู่ในความไม่ประมาท รีบเร่งทำความเพียร ส่งการบ้านท่านมิได้ขาด อานิสงส์ที่เกิดขึ้น นอกจากความก้าวหน้าในการปฏิบัติธรรมแล้ว ยังได้เป็นบ่อเกิดของการบันทึกและรักษาธรรมคำสอนของหลวงปู่ กระทั่งได้มีการต่อยอดออกไปในเวลาต่อมา

ในช่วงที่หนุ่มคนนั้นมีฉันทะในการปฏิบัติธรรมเพิ่มขึ้น ๆ เพราะการลิ้มรสความสุขเย็นจากการปฏิบัติ และเพราะความอบอุ่นใจอันเกิดจากความเมตตาของหลวงปู่ในการพร่ำสอนและให้กำลังใจลูกศิษย์อย่างเสมอต้นเสมอปลาย อย่างมิรู้เบื่อ วันหนึ่ง ในเวลาที่ปลอดผู้คน เขาได้ไปนั่งม้านั่งข้างหน้าหลวงปู่ แล้วพูดกับหลวงปู่ด้วยแววตาที่สำนึกในพระคุณของหลวงปู่อย่างเหลือล้น ว่า “หลวงปู่ครับ ผมไม่เสียชาติเกิดจริง ๆ ที่ได้มีโอกาสมาเป็นลูกศิษย์หลวงปู่”

หลวงปู่มองหน้าเขาด้วยเมตตา แล้วกล่าวว่า “แกจำไว้เลยนะ ถ้าแกไม่เคยเจอข้ามาก่อน แกมาไม่ถึงวัดสะแกหรอก”

ทุกวันนี้ เด็กหนุ่มคนนั้นยังคงทำหน้าที่เป็นหลักให้กับหมู่คณะ วางตัวอยู่เบื้องหลัง ไม่เคยออกหน้า ทั้ง ๆ ที่เป็นผู้ได้รับความเมตตาจากหลวงปู่เป็นอย่างมาก และเป็นผู้ที่ได้บันทึกธรรมคำสอนของหลวงปู่ไว้มากที่สุด โดยได้รับอนุญาตจากหลวงปู่ให้เผยแพร่คำสอนของท่านออกมาเป็นเล่มแรก ภายใต้ชื่อว่า “ไตรรัตน์” ซึ่งเขาก็ได้ต่อยอดในเวลาต่อมาเพื่อให้คำสอนของหลวงปู่มีความสมบูรณ์ที่สุดตามกำลังสติปัญญา กลายมาเป็นหนังสือเล่มต่อ ๆ มาคือ นพรัตน์, พระผู้จุดประทีปในดวงใจ, รวมใจ, พรหมปัญโญบูชา, ๑๐๑ ปี หลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ และตามรอยธรรม ย้ำรอยครู หลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ ในที่สุด

แม้ว่าหลวงปู่จะยกย่องผลการปฏิบัติของเขาโดยกล่าวกับหมู่คณะทั้งหมดว่า “พวกแกเรียกเขาว่าอาจารย์ได้” แต่เขากลับไม่ยอมให้ใครเรียกเขาเช่นนั้น เพราะนิสัยเป็นคนอ่อนน้อมถ่อมตน ข้าพเจ้า (ผู้เขียน) เองก็สมัครใจถือเขาเป็นอาจารย์คนหนึ่งเช่นกัน ติดขัดการปฏิบัติหรือต้องการเสริมกำลังศรัทธา ก็ได้อาศัยเขาเสมอมาเช่นเดียวกับหมู่คณะคนอื่น ๆ

มาถึงตรงนี้ คงไม่สำคัญว่าเขาคือใคร เพราะเขาก็คงไม่ประสงค์จะออกตัว สิ่งสำคัญอยู่ที่พฤติกรรมการเป็นแบบอย่างของการวางตัวอย่างผู้อ่อนน้อมถ่อมตน ตามปฏิปทาที่หลวงปู่พร่ำสอนเพื่อมิให้ “ดีแตก” ต่างหาก ที่ใคร ๆ น่าจะพิจารณานำไปใช้ให้สมกับมาเป็นลูกศิษย์หลวงปู่

ทุกวันนี้ ทั้งเขาและหมู่คณะมีความพอใจที่ได้มีโอกาสทดแทนคุณหลวงปู่ ไม่ว่าด้วยการปฏิบัติตามคำสอน และด้วยการเผยแพร่คำสอนของหลวงปู่ให้เกิดประโยชน์กว้างขวางมากที่สุด รวมทั้งให้ผู้มาภายหลังได้รู้จักและเห็นภาพของท่านอย่างที่ท่านเป็นจริง ๆ มิใช่รู้จักหรือเห็นภาพท่านผิดเพี้ยนเป็นอย่างอื่น เป็นต้นว่า เกจิอาจารย์หรือจอมขมังเวทย์ ฯลฯ เพราะตระหนักว่าแม้สังขารหลวงปู่จะอยู่ได้ไม่นาน แต่ธรรมของหลวงปู่จะคงอยู่ตลอดไป ตราบเท่าที่ยังมีผู้ใฝ่ในธรรมและศรัทธาในองค์ท่าน


​

 

ขอบคุณครับพี่ตี๋

เข้าใจว่าเมื่อก่อนเทคโนโลยี่คงไม่ทันสมัยเหมือนปัจจุบัน

ที่การออกแบบและการผลิตทำได้ง่ายรูปแบบจึงสวยงามอลังการเป็นส่วนมาก

 

หลวงปู่คำแสน คุณาลงฺกาโร (หลวงปู่ครูบาคำแสนน้อย)กับครูบาธรรมชัย ธมฺมชโย วัดทุ่งหลวง อ.แม่แต่ง จ.เชียงใหม่

 

สวัสดียามดึกครับคุณปู คุณโญ พี่ตี๋ใหญ่ พี่รุ่ง คุณเอ๊ะคุณกูล คุณชาญ คุณบอย คุณภัทร์ คุณตุ้ม คุณนอร์ คุณเอ็ม คุณนาย คุณเคี้ยว คุณโอ๊ต น้องนิก และทุกๆท่านครับ