เชิญเข้าร่วมสนทนาพิเศษเรื่อง มิติ ความฝัน ชาติภพ จิตวิญญาณ โดย @โนวา อนาลัย@ [Writer]

ทำต่อเลยนะครับ

1.ความรู้สึกนึกคิดตอนที่วาดเจาะจงไปที่ จินตนาการอันไร้ขีดจำกัด
2.เห็นรูปนี้แล้วรู้สึกถึงการผจญภ้ยที่น่าตื่นเต้น
3.ภาพนี้เป็นสัญญลักษณ์ของความสุขใจ ความเบิกบานที่แสดงออกมาผ่านรอยยิ้ม
4.เส้นหลายๆเส้นเหล่านี้มีทิศทางที่ยังสามารถพัฒนาต่อไปอีกมากมายหลากหลายไม่มีวันสิ้นสุด
5.รูปทรงที่เห็นเป็นองค์ประกอบของเรขาคณิตที่เรีบบง่าย..บ่งบอกถึงความรู้สึกที่เชื่อมประสานกันอย่างลงตัวง่ายๆไม่ซับซ้อนจนเกินไป คิดแบบตรงไปตรงมาครับ
6. หากรูปภาพสามารถพูดได้มันคงจะบอกเรื่องราวของจินตนาการและการผจญภัยในโลกของความคิดที่ไร้กาลเวลาครับ
7. รู้สึกเหมือนตัวเองได้ปลดปล่อยความฝันในวัยเด็กออกมาแบบไม่มีข้อจำกัดแม้จะเป็นจริงไม่ได้ในยุคปัจจุบัน แต่ก็เหมือนได้จุดจินตนาการของคนอื่นๆบรรเจิดไปด้วย
8. หลังจากที่ได้วาดภาพนี้ไปแล้ว เมื่อกลับมาดูภาพนี้อีกครั้งรู้สึกอยากวาดต่อไปอีกสัก100 รูป สร้างโมเดลอีกสักชุด..ถ้าใส่เครื่องเข้าไปได้ก็จะทำครับ
9. ได้เรียนรู้ถึงจินตนาการ ในโลกที่น่าค้นหาอันน่าตื่นเต้น
10. ได้เรียนรู้ที่จะสร้างสรรค์ทำให้มันเป็นจริงต่อไป หากว่าเราสามารถทำได้ครับ และอยากเห็นโลกอนาคตที่สดใสรออยู่ข้างหน้าครับ

 

นกรับอาสาเลยค่ะพี่นักเขียน ใครไม่ส่งการบ้านจนครบ นกจะตามไปร้องเพลงให้ฟังถึงในฝันเลยนะ อิอิ (evil)
แต่ยังไม่เข้าใจเรื่องโพสต์คำตอบค่ะ ว่าให้เก็บไว้ก่อนหรือว่าโพสต์เลย

 

Lefty person and the Right Brain

ผู้ที่ถนัดซ้ายตามธรรมชาติ ตามหลักการของการทำงานของสมองมักจะเป็นผู้ที่ใช้สมองซึกขวามากกว่าซึกซ้ายค่ะ แต่พวกเรามักไม่ค่อยแน่ใจว่า เราถนัดซ้ายหรือขวาตามธรรมชาติกันแน่ เพราะเราถูกฝึกให้ใช้มือขวาเขียนหนังสือ ใช้มือขวาจับช้อนรับประทานอาหาร โบกมือร่ำลาด้วยมือขวา และฝรั่งก็ใช้มือขวา shake hand เรียกได้ว่าวัฒนธรรมมากมายในโลกใช้มือขวาเป็นหลัก

วิธีการตรวจสอบง่ายๆว่าเราถนัดซ้ายหรือขวาตามธรรมชาติ
1. นำกระดาษแผ่นใหญ่ๆ เช่นกระดาษหนังสือพิมพ์มาเจาะรูตรงกลางหน้ากระดาษ รูโตประมาณเส้นผ่าศูนย์กลาง 1 cm
2. ใช้สองมือจับริมกระดาษกางออกตรงหน้าเรา ห่างสุดแขนที่เหยียดออกไป
3. มองวัตถุสิ่งของอะไรก็ได้ผ่านรูนั้น จดจ้องสิ่งของนั้นๆผ่านรูบนหน้ากระดาษ
4. ค่อยๆงอแขน เลื่อนกระดาษเข้ามาจนจรดใบหน้าของเรา

เราจะพบว่าเราดึงกระดาษเข้ามาหาใบหน้าของเรา โดยที่รูบนกระดาษจะถูกดึงเข้ามาชิดตาข้างใดข้างงหนึ่งของเรา ซึ่งถ้าหากเราเป็นผู้ที่ถนัดขวาตามธรรมชาติ เราจะดึงหน้ากระดาษมาชิดใบหน้าจนเรามองผ่านรู้นั้นด้วยตาขวาข้างเพียงเดียว หากเราเป็นผู้ที่ถนัดซ้ายตามธรรมชาติ เราจะดึงหน้ากระดาษมาชิดใบหน้าจนเรามองผ่านรู้นั้นด้วยตาซ้ายเพียงข้างเดียว ลองทดลองดูแล้วมาเล่าสู่กันฟังนะคะว่าพวกเราค้นพบอะไรกันบ้าง

แม้ว่าเราจะถนัดซ้ายและชอบใช้สมองซึกขวามากกว่าตามธรรมชาติ แต่มีพวกเราน้อยคนมากที่จะเล็ดรอดกฎเกณฑ์ทางการศึกษาที่ฝึกฝนให้เราใช้แต่สมองซึกซ้าย และสามารถพัฒนาสมองซีกขวาต่อไปได้อย่างก้าวหน้าตามธรรมชาติ นับแต่วินาทีที่เราฝึกพูด ฝึกอ่านเขียน คิดเลข คิดเป็นเหตุเป็นผล เราก็ถูกบังคับให้สับเปลี่ยนไปใช้สมองซึกซ้ายโดยปริยาย ทำให้ผู้ที่ถนัดซ้ายจำกัดการใช้งานของสมองซึกขวาไปโดยปริยายเช่นกัน แม้จะมีความถนัดโดยธรรมชาติก็ตาม กล่าวได้ว่าแม้เราจะถนัดซ้าย ผลที่ควรจะมีต่อสมองซึกขวาคือการพัฒนาให้สมองซึกขวาทำงานได้มากกว่าซีกซ้ายอย่างเป็นธรรมชาติก็เป็นไปได้ยาก เพราะเราถูกจำกัดการใช้งานสมองซึกขวาลงไปมาก (rose)

 

ขออภัยค่ะ แก้ไขแสดงภาพ diagram แล้วค่ะ
แมลงปีกแข็ง scareb ที่ว่านี้สะกดอย่างนี้ถูกต้องหรือเปล่าคะคุณ zip เพราะพี่นักเขียน search หา image ไม่พบค่ะ อยากทราบว่าหน้าตามันเป็นอย่างไร เพราะแมลงที่พี่นักเขียนบอกว่าคือแมลงเต่าทองนั้น ไม่ได้เหมือนในรูปที่ post หรอกค่ะ มันเป็นสีทองทั้งตัวและมีขนาดเท่าเต่าทอง พอเอาเขาไปปล่อยที่ต้นมะลิในบ้าน ค่อยๆวางเขาลงบนใบมะลิ รู้สึกได้ชัดๆว่านิ้วเราจับเขาอยู่ แต่พอวางลงบนใบไม้ เห็นปลายปีกนิดๆแล้วเขาหายก็วับไปกับตา หาเท่าไรก็ไม่พบค่ะ(rose)

 

วาดภาพด้วยสมองซึกขวา_1

พี่นักเขียนขอให้พวกเราตอบคำถาม 10 ข้อพร้อมนำภาพวาดมา post คู่กับคำตอบ ตามตัวอย่างของหัวหน้าห้องฯนี้ค่ะ หัวหน้าเราเส้นสายเหลือร้าย แต่พวกเราอย่ากลัวมนุษ์ต่างดาวนะคะ สู้ค่ะ!

แต่หลังจากนี้ไป ขอให้พวกเราเก็บภาพแรกที่วาดนี้พร้อมคำตอบเข้าแฟ้ม ห้ามนำภาพออกมาดูอีกระหว่างที่เราทำแบบฝึกหัดกันต่อไป
ขอให้เขียนกำกับไว้ที่ภาพด้วยว่าเราคิดว่าภาพนี้เหมือนตัวเราหรือไม่ เพราะอะไรเช่นคุณ JINTAWADEE ค่ะ
ภาพแรกสุดคือภาพที่เป็นตัวแทนอารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดของเรา ผ่านการใช้สมองซึกขวาซึ่งพัฒนามาได้ล่าสุด ไม่ว่ามันจะหยุดพัฒนาไปเมื่อเรามีอายุกี่ขวบก็ตาม เรามักใช้สมองซีกซ้ายวาดภาพอีกส่วนหนึ่งด้วยความคุ้นเคยในการใช้สมองซีึกซ้ายที่พัฒนาจนมีอิทธิพลสูงกว่า หากแต่ว่าสมองซีกซ้ายไม่ใช่ซีกที่มีความสามารถในการวาดภาพหรือแสดงออกซึ่งอารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดออกมาเป็นภาพวาดได้ตรงตามความเป็นจริง แต่เป็นภาพวาดที่เป็นสัญญลักษณ์

ภาพแรกนี้ จึงเป็นภาพที่เจ้าสมองซึกซ้ายควบคุมและทำให้เราแสดงออกเพร้อมด้วยการวินิจฉัย เหตุผล ตลอดจนวิตกวิจารณ์ที่เราไม่อาจกำจัดได้ ไม่ว่าภาพของเราจะแสดงออกซึ่งความสุข ความทุกข์ ความเบิกบาน หรืออารมณ์ใดก็ตาม สิ่งที่เราเห็นได้อย่างชัดเจนก็คือ ภาพวาดของเราทุกคนไม่ได้เป็นภาพเหมือนโลกแห่งความเป็นจริง มันเป็นภาพของอารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดที่ไปสัญญลักษณ์ ไม่ต่างไปจากตัวหนังสือที่เป็นสัญญลักษณ์ เพราะการใช้สัญญลักษณ์แทนล้วนเป็นความชำนาญของสมองซีกซ้าย

การที่พี่นักเขียนนำการวาดภาพเหมือนมาใช้เป็นวิธีการฝึกฝน เพื่อนำความฝันและจินตนาการมาสู่โลกแห่งความเป็นจริง เป็นการกระตุ้นให้พวกเราหันมาใช้สมองซึกขวาให้พัฒนาก้าวหน้า หลังจากที่เราถูกหยุดการพัฒนาเพราะระบบการศึกษามายาวนาน Dr. Edwards กล่าวว่าการที่ผู้ใหญ่บางคนยังวาดภาพเหมือนเด็กๆ เป็นเพราะเราพัฒนาแต่สมองซีกซ้าย เราเขียนหนังสือด้วยสมองซึกซ้าย ลายมือของเราพัฒนาไปกว่าตอนที่เราหัดเขียนหนังสือเร่ิมแรกเมื่ีออายุ 5-6 ขวบมากมาย แต่หากเราไม่ได้พัฒนาสมองซีกขวา การวาดภาพของเราจะหยุดอยู่เพียงแค่วัยสุดท้ายที่เราได้ใช้สมองซีกขวาวาดภาพ แต่เราทุกคนสามารถพัฒนาสมองซึกขวาได้ในระยะเวลาอันสั้น เพียงแต่เราจะต้องรู้วิธีการปิดการทำงานสมองซีกซ้ายให้ได้เท่านั้น

พี่นักเขียนขอให้พวกเราวาดภาพโดยไม่วิจารณ์ตนเอง พี่นักเขียนจะไม่ใช่ผู้ที่อ่านภาพเหล่านี้ แต่เจ้าของภาพจะเป็นผู้อ่านภาพวาดของตนเองค่ะ โปรดสังเกตนะคะ พี่นักเขียนขอให้พวกเราอ่านภาพของตนเองนะคะ ไม่ใช่วิจารณ์หรือวินิจฉัยภาพวาดของเรานะคะ พี่นักเขียนจะช่วยแนะนำให้ว่า ภาพวาดแต่ละภาพควรมีรายละเอียดเกี่ยวพันกับอะไรบ้าง แต่ผู้วาดจะกลับมาอ่านอารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดของตนเองด้วยการตอบคำถามที่พี่นักเขียนจะช่วยกำหนดสาระให้ตอบ และพิจารณาตนเองควบคู่ไปกับการอ่านภาพ

ใครที่วาดภาพเก่งอยู่แล้ว ต้องขอความร่วมมือนิดนึงว่า ขอให้หันมาวาดภาพเหมือน portrait แทนที่จะวาดภาพ abstract หรือการ์ตูน เพราะเรากำลังฝึกฝนที่จะเข้าให้ถึงโลกแห่งความเป็นจริงภายใน อันเป็นภาวะจิตของเรา และนำมันมาแสดงเป็นรูปธรรมผ่านภาพวาด เป้าหมายของเราคือการแสดงตัวตนของเราให้ตรงกับอารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดที่สุดที่จะทำได้ หรือกล่าวอีกนัยหนึ่งได้ว่าวาดภาพที่แสดงออกซึ่งการรู้เห็นโลกแห่งความเป็นจริงตามความเชื่อของเราก็คงไม่ผิดค่ะ

Dr. Edwards กล่าวไว้ว่า การที่พวกเราวาดภาพเหมือนได้มากน้อยเพียงใดนั้น ไม่ได้ขึ้นอยู่กับความสามารถและทักษะในการเคลื่ือนไหวกล้ามเนื้อของมือ หากแต่ขึ้นอยู่กับการมองเห็น การรับรู้ และการหยั่งรู้ หรือขึ้นอยู่กับความเชื่อว่าเราเห็นอะไรโดยแท้ ฟังดูอาจเหลือเชื่อนะคะ แต่ทั้งหมดนี้ได้ผ่านการทดสอบมายาวนานกว่า 20 ปีแล้ว และพิสูจน์ได้ว่า หากเราเรียนรู้ที่จะมองดูตนเองด้วยการปิดสมองซึกซ้ายแล้ววาดภาพ เราจะวาดภาพที่เหมือนจริงได้อย่างเป็นธรรมชาติ เพราะสมองซึกขวาเป็นซีกที่ทำให้เราลากเส้นไปตามที่มองเห็น ไม่ว่าจะเห็นจากภายนอกหรือเห็นจากจินตนาการ แต่สมองซึกซ้ายเป็นซีกที่ทำให้เราลากเส้นไปตามที่เราคิดว่าเราเห็น ซึ่งถ้าหากเราคิดผิด ตามความเชื่อที่ผิด เราก็มองเห็นผิดๆ และลากเส้นผิดๆไปตามนั้น

art therapist ส่วนใหญ่ให้ผู้เข้าร่วมสัมมนาวาดภาพ abstract หรือใช้ภาพ abstract เป็นวิธีการถ่ายทอดอารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดที่คล้อยตามความเชื่อของผู้วาด ออกมาเป็นรูปธรรม-เป็นภาพวาด ซึ่งพี่นักเขียนไม่ค่อยจะเห็นด้วย เพราะภาพ abstract เป็นสัญญลักษณ์ส่วนบุคคล บ่อยครั้งผู้ชมจะไม่เข้าใจภาพวาดเหล่านั้น และผู้วาดเองแม้จะเข้าใจก็แทบจะไม่สามารถถ่ายทอดเป็นคำพูดได้ ทำให้การสื่อสารเป็นไปได้ยาก และการตึความหมายภาพเกิดความคลาดเคลื่อนหรือบิดเบือนได้ง่าย

พี่นักเขียนเลือกการวาดภาพเหมือนหรือ portrait เป็นกระบวนการถ่ายทอดอารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดที่คล้อยตามความเชื่อของผู้วาด ออกมาเป็นรูปธรรม-เป็นภาพของตนเอง เพราะภาพเหมือนของตนเอง ทำให้ผู้วาดมองเห็นอารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดที่คล้อยตามความเชื่อของตนเองได้อย่างชัดเจนโดยไม่ต้องพยายามสรรหาคำพูดมาอธิ้บายภาพนั้น เช่นเดียวกับการที่เราส่องกระจกดูตนเอง ในยามที่เราสุข เราก็มองเห็นตัวเองมีใบหน้าสดใส ยามทุกข์เราก็มองเห็นใบหน้าของเราหม่นหมอง เป็นต้น

นอกจากนี้การวาดภาพเหมือนของตนเอง ยังแสดงให้เราเห็นได้อย่างเป็นรูปธรรมอีกด้วยว่า เรามีมุมมองและทัศนคติเกี่ยวกับตนเองอย่างไร ? เพราะทัศนคติและมุมมองที่เรามีต่อตนเองเป็นปัจจัยที่ทำให้เราสร้างขีดจำกัด หรือเปิดโอกาสให้ตนเอง กำหนดว่าอะไรคือสิ่งที่เป็นไปได้และเป็นไปไม่ได้สำหรับเรา ไม่ว่าผู้อื่นจะมีมุมมองและทัศนคติเกี่ยวกับเราอย่างไร มันไม่ได้มีผลต่อเรามากเท่ามุมมองและทัศนคติที่เรามีต่อตนเอง

ท่านอาจารย์อนาลัยได้กล่าวถึงผู้ป่วยที่แพทย์วินิจฉัยว่าเขาป่วยด้วยโรคร้ายและจะหมดอายุขัยในเวลาจำกัดว่า ไม่มีผู้ป่วยคนใดที่ตายไปด้วยความเชื่อหรือคำวินิจฉัยของแพทย์ แต่ผู้ป่วยเหล่านั้นตายไปด้วยความเชื่อของตนเอง ซึ่งหมายความว่า ความเชื่อที่เรามีต่อตนเองเป็นปัจจัยหลักที่ทำให้ตัวตนของเราเป็นไปในทิศทางนั้นๆ

แต่ปัญหาหลักของเราทั้งหลายคือ เรามักจะมองไม่เห็นความเชื่อในแง่ลบของตนเอง เรามักจะคิดว่าความเชื่อเหล่านั้นคือความเป็นจริง

การฝึกวาดภาพด้วยสมองซึกขวา นอกจากจะทำให้เราหยุดสมองซึกซ้ายที่เต็มไปด้วยวิตกวิจารณ์ การวินิจฉัยตนเอง และการคิดในแง่ลบตามเหตุผลที่เรารับเอาจากสังคม วัฒนธรรม และกฏเกณฑ์มนุษย์ตั้งมากมายแล้ว ยังทำให้เราสามารถวาดภาพออกมาได้ตรงกับอารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดได้อย่างตรงไปตรงมา ทำให้เราค้นพบความเชื่อในแง่ลบของเรา และสามารถปลดปล่อย เปลี่ยนหรือปรับปรุงแก้ไขความเชื่อที่ผิดเหล่านั้นได้

ไม่ว่าเราจะมีความเชื่อเช่นใดเกี่ยวกับรูปลักษณ์ สัมพันธภาพ สถานภาพ คุณสมบัติหรือคุณภาพของตัวเรา เรามักจะเน้นลักษณะเหล่านี้ออกมาในภาพวาด หรือพยายามปกปิด ลดหรือเพิ่มสัดส่วนบางสิ่งบางอย่างในภาพโดยไม่รู้ตัว และทำให้ภาพวาดนั้นบิดเบือนไปจากความเป็นจริง

แต่ถ้าเราสามารถฝึกฝนที่จะปิดสมองซึกซ้ายได้และวาดภาพด้วยสมองซึกขวา เราจะพบว่าไม่ว่าตัวตนของเราจะเป็นอย่างไร เราจะมองเห็นความกลมกลืน ความเป็นเอกลักษณ์-เป็นเราอย่างน่าภาคภูมิ นอกจากนี้เราก็จะมองเห็นผู้อื่นและทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัวเรา มีความเป็นกลมกลืน เป็นเอกลักษณ์ - เป็นเขาอย่างน่าภาคภูมิเช่่นกัน กล่าวได้ว่า หากเราค้นพบความงามในตนเองจากการวาดภาพเหมือน เราจะค้นพบความงามของทุกสิ่งทุกอย่างในโลก ในผู้อื่น และการแบ่งแยกทั้งหลายจะจางหายไป เหลือแต่ความกลมกลืนเป็นหนึ่งเดียว

พี่นักเขียนขอให้พวกเราฝึกฝนด้วยความตั้งใจนะคะ เพราะหากเราวาดภาพเหมือนของตัวเราได้สำเร็จ คือวาดภาพด้วยสมองซึกขวาได้สำเร็จแล้ว เราจะจูงมือกันก้าวไปอีกขั้นหนึ่งคือ สร้างสรรค์ตัวตนของเราให้สวยสดงดงามดังปรารถนา ด้วยอารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดที่คล้อยตามความเชื่อในแง่บวก

วันนี้ให้ลองจินตนาการว่า หากเราสามารถวาดภาพเหมือนตัวเราเองได้สำเร็จ ภาพสุดท้ายที่เราใฝ่ฝันจะเห็นตัวเรา ได้มี-ได้เป็น-ได้ทำ คือภาพอะไร ? ภาพนั้นคือเป้าหมายของเรา แต่อดทนหน่อยนะคะเพราะกว่าจะถึงภาพนั้น เราจะต้องฝึกวิทยายุทธวาดภาพเหมือนกันให้สำเร็จก่อน เพราะเราไม่ต้องการวาดภาพที่เพียงแค่ดูคล้ายคลับคลาว่าเป็นตัวเรา ผู้อยู่ในโลกที่ดูคลับคล้ายคลับคลาว่าเป็นโลกที่สดสวย แต่เราต้องการวาดภาพตัวเราจริงๆที่ดูแล้วอยู่ในโลกที่สดสวยเป็นจริงดังฝัน เมื่อเรามองภาพสุดท้ายของเรา หากเราวาดและมองเห็นอะไรได้จากภาพวาดนั้น เราจะทำให้ผู้ชมภาพนั้นมองเห็นสิ่งที่เราปรารถนาได้เช่นกัน

วันนี้ภาพที่เราวาดภาพแรกเป็นภาพที่เรียกได้ว่า เราเห็น-ด้วยตาของเราแบบหนึ่ง ผู้ชมเห็น-ด้วยตาของเขาอีกแบบหนึ่ง เพราะเป็นภาพที่ไม่เหมือนความเป็นจริงใดๆทั้งสิ้น เป็นภาพที่คลุมเครือไปตามวิตกวิจารณ์และจินตนาการที่ไม่เหมือนจริง หรือเรียกได้ว่าไม่เหมือนกับอารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดที่แท้จริงเท่าไรนัก เพราะเจ้าสมองซีกซ้ายผู้เต็มไปด้วยคำวิตกวิจารณ์และคำวินิจฉัย และไม่มีความสามารถในการวาดภาพ-มาวาดภาพนี้ให้เรา

ต่อไปเราจะกำจัดวิตกวิจารณ์และวาดภาพให้ได้ตรงใจ หรือคล้องจองกับโลกแห่งความเป็นจริงหลากมิติภายในของเรา และสะท้อนโลกนั้นออกมาเป็นลักษณะทางกายภาพที่เราจะเข้าใจได้อย่างหมดเปลือก อันได้แก่ภาพรูปกายตัวตนของเรา ที่อยู่ในสภาพแวดล้อมที่เราปรารถนา ยาวหน่อยนะคะวันนี้ ขอให้อ่านคำแนะนำในการวาดภาพต่ออีกชุดค่ะ แต่ทั้งหมดนี้ไม่ต้องรีบทำนะคะ ให้ใช้เวลาให้เต็มที่ ห้องวิทย์ฯมีแต่นาฬิกาแห่งจิต อยู่เหนือช่องว่างและระยะทาง ใครไปต่างจังหวัดกลับมา นาฬิกาค่อยเดินต่อค่ะ(rose)

 

อุปกรณ์วาดภาพ

อุปกรณ์วาดภาพ
รายการอุปกรณ์สำหรับวาดภาพเป็นอุปกรณ์ง่ายๆซึ่งมีราคาไม่แพง
1. กระดาษพิมพ์อย่างหนา หรือสมุดวาดเขียนซึ่งราคาไม่แพง
2. ดินสอดำ และยางลบ ดินสอดำเบอร์ 4B เป็นขนาดที่น่าใช้เพราะไส้ดินสอนุ่มและทำให้ลากเส้นได้ดำชัดเจน แต่ดินสอดำ #2 ทั่วไปก็ใช้การได้ดีเกือบจะพอกัน
3. แผ่นพลาสติกใสขนาด 8

 

Beyond the mountain !

กำลังจะขอให้หัวหน้าห้องฯช่วยไปตามคุณเม้าพอดีเลยค่ะ คิดถึงจัง มาเหนือเมฆเลยคราวนี้ :love: (rose)

 

ส่งการบ้านครับ


1. เรามีความรู้สึกนึกคิดเจาะจงถึงส่วนใดของร่างกายตัวตนของเราเป็นพิเศษ?
เจาะจงทรงผม และใบหน้าเป็นพิเศษ โดยทำให้ผมดกดำ และใบหน้าดูอ่อนเยาว์ในวัยที่เราสามารถกำหนดให้เป็นได้
2. เรารู้สึกอย่างไรเมื่อมองดูภาพวาดของตนเอง
จากภาพวาดรู้สึกปลื้มใจ ภูมิใจ ที่เราสามารถนำเอาตัวตนในอดีตและในอนาคตออกมาพร้อมกันได้
3. เราคิดว่า ภาพวาดนี้ เป็นสัญญลักษณ์ที่แสดงออกซึ่งความรู้สึกใดของเรา เช่น ความร่าเริง ความเครียด ความว้าเหว่ หรืออารมณ์อื่นๆ?
เป็นสัญญลักษณ์ที่แสดงความสุขใจ ภาคภูมิใจในตัวเอง
4. เส้นสายในภาพบ่งบอกให้เรารู้ถึงอารมณ์ของเราอย่างไรบ้าง?
เส้นสายในภาพบ่งบอกถึงอารมณ์ที่มีความสุข ใจดี และจิตที่สำนึกคุณ
5. เขียนคำบรรยายสัก 1-2 ประโยค ว่ารูปทรงที่ปรากฏในภาพบอกให้เรารู้เกี่ยวกับอารมณ์ของเราว่าอย่างไร?
รูปทรงในภาพบ่งบอกถึงความสำเร็จ มีความมั่นคง และพร้อมที่จะรับการเติมเต็มประสบการณ์ และความรู้ใหม่ๆ
รูปหงส์-มังกรแสดงถึงการยอมรับจินตนาการ คอมพิวเตอร์แสดงถึงการยอมรับเทคโนโลยีใหม่ๆ
6. หากภาพวาดนี้พูดได้ มันบอกให้เรารู้ถึงอารมณ์และความรู้สึก และสถานการณ์ใดที่กระตุ้นอารมณ์และความรู้สึกนั้นๆ
บอกว่าเราประสพความสำเร็จแล้วนะ เรามีได้ เป็นได้ ทำได้ ดังใจปราถนาแล้ว
7. เรารู้สึกอย่างไรบ้างที่ได้แสดงออกซึ่งอารมณ์และความรู้สึกนึกคิดเป็นภาพ
รู้สึกภาคภูมิใจที่เรา ฝันได้ ทำได้ เป็นจริงได้
8. หลังจากได้วาดภาพนี้ไปแล้ว ตอนที่เรากำลังดูภาพนี้อีกครั้ง เรารู้สึกอย่างไรบ้าง?
ดูแล้วรู้สึก ภูมิใจ ดูแล้ว ดูอีก ดูไม่เบื่อ มหัศจรรย์จริงหนอ!!
9. เราเรียนรู้เกี่ยวกับอารมณ์และความรู้สึกของตนเองอย่างไรบ้างจากภาพวาดนี้?
รู้ว่า เราสามารถมีได้ ทำได้ เป็นได้
10. เราเรียนรู้อะไรบ้างเกี่ยวกับการแสดงออกซึ่งอารมณ์และความรู้สึกของเราเป็นรูปธรรม เป็นภาพวาดบนกระดาษ หรือจอภาพ?
รู้ว่า มันเป็นจุดเริ่มต้น แห่งความเป็นจริง แห่งความสำเร็จ และเป็นการยอมรับการเติมเต็มแห่งประสบการณ์

 

ผมเอาการบ้านมาส่งครับ ผมเป็นคนวาดรูปไม่เก่ง แต่วาดรูปนี้ด้วยจินตนาการ และตั้งใจมากครับ พอดีหน้ากระดาษยาวมากเลยต้องตัดต่อมาลง ต้องขอโทษพี่ๆนะครับถ้าดูไม่รู้เรื่อง แต่ว่ารูปนี้มีความหมายนะครับ

 

การวาดภาพ step-ที่สองของพี่นักเขียน
ต้องเปลี่ยนเป็นภาพเหมือนตัวเรากันแล้ว ใช้เวลาหน่อยไม่ต้องรีบครับ รอเพื่อนๆก่อน
ต้องใช้รูปตัวเราจริงๆมาเป็นแบบวาด เขียนขึ้นโดยไม่ต้องตีเส้นscale ได้ยิ่งดี

ดูเหมือนต้องใช้ทักษะความสามารถทางสายตาและสมองเพิ่มขึ้นอีกหลายเท่า อย่าเพิ่งถอยกันนะครับ น้องนกถือไมค์คุมประตูไว้ทุกด้านแล้ว คงไม่ให้หลุดออกไปจากห้องนี้แน่เลย! เชื่อว่าทุกคนทำได้ครับ ตั้งใจทำให้ดีที่สุดแล้วผลงานจะออกมาเหมือนตัวเราที่สุด..ใช้เวลาหน่อยแต่จะเป็นการพัฒนาสมองซีกขวาของเราขึ้นไปอีกมาก

คนที่เรียนด้านศิลปะกันมาคงได้ใช้สมองซีกขวากันเป็นประจำอยู่แล้ว..พวกครีเอทีฟ สถาปนิก ถึงได้มีมุมมองที่สร้างสรรค์และแปลกใหม่ออกมาตลอดเวลา ซึ่งเป็นประโยชน์ในเรื่องการใช้สมองทั้งทางตรง-ทางอ้อมครับ

เรื่องเกี่ยวกับสมอง
สมองซีกซ้าย +ชำนาญด้านการมองหาตัวตน
สมองซีกขวา +ชำนาญด้านนามธรรม-ความไร้รูป

ตามความเคยชินเราจะใช้ซีกซ้ายนำขวากันเสมอๆ
แต่ถ้าเราจะใช้สติปัญญาที่แท้จริงเรา ต้องใช้ซีกขวานำซีกซ้ายให้ได้
แล้วพัฒนาต่อไป จนสามารถใช้สมองส่วนกลางทั้งระบบในที่สุด
ลองวาดกันดูครับ

(น้องนาคาภาพไม่ขึ้นลองดูใหม่คับ..)

 

อากาศที่นู่นคงหนาวมาก เต็มไปด้วยหิมะขาวไปหมด
ทั้งสวยทั้งหนาว ..บรื๋ออ!!!
หาไฟมาจุดแทนก่อน..(เตาผิงหาไม่เจอ?)
ล้อมวงเข้ามาเล่นรอบกองไฟกันคร๊าบ..เพื่อความอบอุ่น

 

ต้องขอโทษด้วย คิดว่าคงไม่ใช่คำว่า scareb แต่น่าจะเป็น scarab มากกว่า

แมลงตระกูล scarab มาหลากหลายมาก แต่หน้าตาโดยรวมคงจะประมาณนี้



แต่แมลงที่อียิปต์เค้านับถือกันคือตัวนี้ครับ แต่ก็เป็นแมลงในตระกูล scarab เหมือนกัน





เค้าว่าอาการที่แมลงตัวนี้มันกลิ้งอุจจาระมันเหมือนกับการหมุนให้ดวงอาทิตย์มันโคจรไป

Plutarch wrote:
“The race of beetles has no female, but all the males eject their sperm into a round pellet of material which they roll up by pushing it from the opposite side, just as the sun seems to turn the heavens in the direction opposite to its own course, which is from west to east."

The ancient Egyptians believed that Khepri renewed the sun every day before rolling it above the horizon, then carried it through the other world after sunset, only to renew it, again, the next day. Some New Kingdom royal tombs exhibit a threefold image of the sun god, with the beetle as symbol of the morning sun. The astronomical ceiling in the tomb of Ramses VI portrays the nightly "death" and "rebirth" of the sun as being swallowed by Nut, goddess of the sky, and re-emerging from her womb as Khepri.

http://www.freudfile.org/jung/synchronicity.html
http://en.wikipedia.org/wiki/Cetonia_aurata
http://en.wikipedia.org/wiki/Scarabaeidae
http://en.wikipedia.org/wiki/Dung_beetle
http://www.kendall-bioresearch.co.uk/scarab.htm

เดาว่า scarab ที่ คาร์ล จุงเจอ คือตัวนี้มั๊ง

Cetonia aurata or the Golden Scarab

 

ดิฉันถนัดขวาค่ะ แต่ดึงเข้ามาทีไรทำไมเข้ามาทางตาซ้ายทุกที แปลกจริง ๆ ค่ะ หรือว่า ดิฉันใช้สมองซีกซ้ายมากกว่าปกติคะเนี่ย

 

คุณนักเขียนกำลังทำให้ความฝันข้อหนึ่งของจินตวดีเป็นจริงโดยไม่ต้องเสียเงินเรียนเลย ขอบคุณมาก ๆค่ะ

 

ผมลองแล้วครับ พี่นักเขียน เข้าข้างซ้ายตลอดครับ

 

ลองแล้วครับ ดึงเข้ามาที่ตาขวาทุกทีเลยครับ
อย่างนี้ผมต้องตั้งใจฝึกการใช้สมองซีกขวาให้มากๆแล้วครับเพื่อปิดสมองซีกซ้าย

 

ส่งมาให้ผมก็ได้ครับ scanแล้ว ผมจะส่งคืนทาง Emailไปให้

คุณเฉลย มั่นเขตวิทย์
102/229 ม.5 ต.บางรักพัฒนา
อ.บางบัวทอง จ.นนทบุรี 11110
Email:cketvit@hotmail.com

 

ขอบคุณพี่นักเขียนมากๆครับที่มาแนะนำ พวกเรา

วันก่อนลองวาดในphotoshop ออกมาเป็นตัวเอเลี่ยนเลย อิอิอิ
เดี่ยวจะวาดลงกระดาษ จะใช้กล้องดีจีตอล ถ่ายรูปโหลดไปครับ

 

1. เรามีความรู้สึกนึกคิดเจาะจงถึงส่วนใดของร่างกายตัวตนของเราเป็นพิเศษ?
ดวงตา เพราะ เราแสดงอารมณ์อะไรก็แล้วแต่ออกมาทางดวงตา
2. เรารู้สึกอย่างไรเมื่อมองดูภาพวาดของตนเอง
ตลกดี เฮฮา
3. เราคิดว่า ภาพวาดนี้ เป็นสัญญลักษณ์ที่แสดงออกซึ่งความรู้สึกใดของเรา เช่น ความร่าเริง ความเครียด ความว้าเหว่ หรืออารมณ์อื่นๆ?
ร่าเริง สดชื่น
4. เส้นสายในภาพบ่งบอกให้เรารู้ถึงอารมณ์ของเราอย่างไรบ้าง?
ตรง ๆ วาดง่าย ๆ เหมือนอยากทำอะไรก็ทำ
5. เขียนคำบรรยายสัก 1-2 ประโยค ว่ารูปทรงที่ปรากฏในภาพบอกให้เรารู้เกี่ยวกับอารมณ์ของเราว่าอย่างไร?
วงกลมของดวงตะวัน เป็นพลังแห่งชีวิต ความสดใส
6. หากภาพวาดนี้พูดได้ มันบอกให้เรารู้ถึงอารมณ์และความรู้สึก และสถานการณ์ใดที่กระตุ้นอารมณ์และความรู้สึกนั้นๆ
เรามีความสุขในการร้องเพลง รักเสียงเพลง สดชื่นกับชีวิต
7. เรารู้สึกอย่างไรบ้างที่ได้แสดงออกซึ่งอารมณ์และความรู้สึกนึกคิดเป็นภาพ
แสดงความรู้สึกข้างในของตัวเองออกมา ซึ่งบางทีเราก็ลืมนึกไป
8. หลังจากได้วาดภาพนี้ไปแล้ว ตอนที่เรากำลังดูภาพนี้อีกครั้ง เรารู้สึกอย่างไรบ้าง?
นี่คือสิ่งที่เรารักที่จะทำ และจะทำต่อไป
9. เราเรียนรู้เกี่ยวกับอารมณ์และความรู้สึกของตนเองอย่างไรบ้างจากภาพวาดนี้?
ต่อไปอาจจะหาโอกาสไปประกวดร้องเพลงดู ว่าเราก็ทำได้เหมือนกันนะ
10. เราเรียนรู้อะไรบ้างเกี่ยวกับการแสดงออกซึ่งอารมณ์และความรู้สึกของเราเป็นรูปธรรม เป็นภาพวาดบนกระดาษ หรือจอภาพ?
ดึงความรู้สึกข้างในออกมาเป็นรูปธรรมที่มองชัดเจนยิ่งขึ้น จะได้รู้ความต้องการที่แท้จริงของเรา ว่าคืออะไร

 

กระหืดกระหอบรีบมาส่งการบ้านครับ แล้วก็เติมเต็มให้สมบูรณ์ด้วย 10 คำถาม


1. เรามีความรู้สึกนึกคิดเจาะจงถึงส่วนใดของร่างกายตัวตนของเราเป็นพิเศษ?
ร่างกายทั้งหมด จากฟ้าสู่ดิน จากดินสู่ฟ้า
2. เรารู้สึกอย่างไรเมื่อมองดูภาพวาดของตนเอง
ขำดี เหมือนซุปเปอร์แมน เหาะได้
3. เราคิดว่า ภาพวาดนี้ เป็นสัญญลักษณ์ที่แสดงออกซึ่งความรู้สึกใดของเรา เช่น ความร่าเริง ความเครียด ความว้าเหว่ หรืออารมณ์อื่นๆ?
เบา โล่ง โปร่ง สบาย ไม่ผูกมัดกับสิ่งใด
4. เส้นสายในภาพบ่งบอกให้เรารู้ถึงอารมณ์ของเราอย่างไรบ้าง?
เป็นคนง่ายๆ คิดสิ่งใด ทำสิ่งนั้นแบบสบายๆ
5. เขียนคำบรรยายสัก 1-2 ประโยค ว่ารูปทรงที่ปรากฏในภาพบอกให้เรารู้เกี่ยวกับอารมณ์ของเราว่าอย่างไร?
ธรรมชาติกับชีวิต ดำเนินคู่กันมาตลอด เมื่อเราใกล้ชิดธรรมชาติ
ย่อมเกิดความรื่นรมณ์ในชีวิตจิตวิญญาณ

6. หากภาพวาดนี้พูดได้ มันบอกให้เรารู้ถึงอารมณ์และความรู้สึก และสถานการณ์ใดที่กระตุ้นอารมณ์และความรู้สึกนั้นๆ
ตัดความวุ่นวายออกจากสังคม ย่อมพบความสุข ในความสงบท่ามกลางธรรมชาติ

7. เรารู้สึกอย่างไรบ้างที่ได้แสดงออกซึ่งอารมณ์และความรู้สึกนึกคิดเป็นภาพ
ความปรารถนาอย่างลึกๆ ที่อยากอยู่แบบสงบๆ ปราศจากการถูกพันธนาการ
8. หลังจากได้วาดภาพนี้ไปแล้ว ตอนที่เรากำลังดูภาพนี้อีกครั้ง เรารู้สึกอย่างไรบ้าง?
อยากให้ทุกคน ค้นพบความสุข ให้อยู่เหนือความทุกข์ทั้งปวง
9. เราเรียนรู้เกี่ยวกับอารมณ์และความรู้สึกของตนเองอย่างไรบ้างจากภาพวาดนี้?
สงบนิ่ง มีพลัง ที่จะช่วยเหลือทุกคนที่ยังทุกข์อยู่ ตามกำลังความสามารถ
10. เราเรียนรู้อะไรบ้างเกี่ยวกับการแสดงออกซึ่งอารมณ์และความรู้สึกของเราเป็นรูปธรรม เป็นภาพวาดบนกระดาษ หรือจอภาพ?

ภาพที่ปรากฏ เกิดจากความพยายาม จินตนาการ อันปราศจากขอบเขตจำกัด
สำเร็จได้ด้วยการลงมือกระทำ

<!-- / message --><!-- sig -->