เชิญเข้าร่วมสนทนาพิเศษเรื่อง มิติ ความฝัน ชาติภพ จิตวิญญาณ โดย @โนวา อนาลัย@ [Writer]

อยากฟังความคิดเห็นของพี่นักเขียนเรื่องการรักษาสัจจะมั่งค่ะ ถ้าหากว่าเราเคยลั่นวาจาไว้ว่าจะทำแบบนี้ แต่พอเวลาผ่านไปเรากลับพบว่าการพูดไปแบบนั้นไม่เหมาะสม แล้วเราสามารถเปลี่ยนแปลงคำพูดได้รึปล่าวคะ? อย่างขจรวรรณเคยนั่งสมาธิแล้วระลึกได้ว่าเราเคยทำทำร้ายไก่และปลามา ก็เลยคิดว่าเราน่าจะเลิกทานไก่, ปลาซะจะดีกว่า แต่พอเวลาผ่านไปก็รู้สึกว่าการมีข้อจำกัดในการทานอาหารทำให้ตัวเองลำบากในการหาอาหารทาน ก็เลยตัดสินใจกลับมาทานเหมือนเดิมเพื่อสะดวกในการทานอาหาร พอน้องคนนึงมาทักก็เลยรู้สึกผิดอีกละ จึงเกิดความลังเลใจว่าเราควรจะเลิกทานดี รึว่าควรจะทานต่อไปดีน๊า?..
(tm-love)

 

ยินดีด้วยจ๊า.. พี่จินต์ ได้รับคำสอนอะไรมั่งเล่ามั่งจิ.. แบ่งปันความรู้ให้น้อง ๆ มั่ง อิอิ..(i)

 

Wow!

คุณจินตวดีเล่ารายละเอียดให้ฟังบ้างสิครับ
อย่ากั๊กไว้คนเดียว ไม่งั้นเดี๋ยวผมจะไปเข้าฝันแทนนะ อิอิอิ

 

คุณวิกกี้กาย จินตวดีได้เปิดเพลงของคุณฟัง และให้เพื่อนฟังด้วย ทุกคนคิดว่าเป็นนักร้องมืออาชีพทั้งนั้นเลย ถามหาคนร้อง และก็ชุด เลยบอกเขาว่านี่เป็นแค่เดโมเทป ส่งไปออดิชั่นเท่านั้น เพื่อนกรี๊ส ใหญ่ ว่าต้องผ่านแน่ ๆ

ยังไงก็ ขออวยพรให้ประสบความสำเร็จ และขอช่วยเอาใจจดจ่อให้สิ่งที่คุณคิดมาสู่ความเป็นจริงด้วยค่ะ(f) เออ แล้วเมื่อไรจะหล่อเสร็จซะทีล่ะคะ คิก ๆๆ

 

ช่วงนี้จินตวดีฝันเห้นครูทุกคืน เมื่อคืนยังฝันว่าได้สนทนากัน ก่อนลากลับจินตวดีเงยขึ้นไปมองท้องฟ้า เห็นพระอาทิตย์ถูกเมฆสีดำคลุมทับไว้ เลยหันไปถามอาจารย์ว่า ทำไมพระอาทิตย์เป็น สุริยุปราคาน่ากลัวแบบนั้น อาจารย์ตอบว่า "มันก็แค่เมฆมาบังธรรมดาเท่านั้น" เงยขึ้นไปดู พระอาทิตย์เริ่มเคลื่อนออกจากเมฆที่บังส่องสว่างอีกครั้ง

สถานการณ์เดียวกัน ยังมองต่างกันได้อย่างนี้ ขึ้นอยู่กับว่า มองให้เป็นบวกหรือลบ เท่านั้น

 

จินตวดีเคยเจอสถานการณ์บางอย่างที่ดูซีเรียส แต่ก็สามารถผ่านจุดนั้นไปได้ด้วยการเปลี่ยนมุมมอง

 

ขอบคุณที่พี่จินต์ชอบค่ะ แต่ฟังแล้วอย่าน้ำตาไหลสิ เด๋วนกผิดโทษฐานทำพี่จินต์น้ำตาไหลนะ อิอิ

 

ขอบคุณสำหรับเทคนิคจ้าพี่ขจรวรรณ เด๋วไปลองฝึกดู ยุบ พอง ยุบ พอง แต่ตอนนี้อิ่มมากเลย ไปฟาดข้าวเหนียว น้ำตกซะพุงกางเลย

 

ตอนนี้ก็หันมาจริงจังกับการ้องเพลงมากขึ้น จับอารมณ์ความรู้สึกของเพลง ไม่ใช่ว่าอ้าปากร้องไปเหมือนแต่ก่อน
คำแนะนำจากหลาย ๆ คน เหมือนเป็นกระจกส่องในสิ่งที่เรามองไม่เห็นตัวเอง ก็ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ
ขอร้องเพลงไทยให้ดี ๆ ก่อน แล้วจะมาร้องEternal Flameให้พี่นักเขียนฟังนะ

 

พี่จิตต์จ๋า คิดถึงจัง หายไปนานเลย ขอบคุณสำหรับเทคนิคจ้า อย่าลืมไปฟังเสียงนกที่ห้องดนตรีมั่งนะ

 

ความปรารถนา กับ การเปลี่ยนใจ

พี่นักเขียนได้รับคำถามที่ดีจากผู้อ่านท่านหนึ่งทาง e-mail จึงขอนำคำตอบมา post เพื่อให้พวกเราได้แสดงความคิดเห็นกันต่อค่ะ

1. เรามักจำความฝันได้เลือนราง เพราะเราไม่ได้ฝึกฝนที่จะใช้สติสัมปชัญญะติดตามไปรู้เห็นโลกของความฝัน เราฝึกได้ด้วยการตั้งจิตก่อนนอนจนกว่าจะกลายเป็นนิสัยทุกคืนว่า เราจะติดตามไปรู้เห็นความฝัน และขอจดจำความฝันนั้นๆ ตื่นขึ้นมาเราจะจำความฝันได้แม่นยำขึ้นเรื่อยๆ

การฝึกฝนที่จะมีสติคมชัดเพื่อจดจำความฝันได้ ไม่ใช่สิ่งที่ยากเย็นหรือลี้ลับ การฝึกฝนนี้ไม่ได้ต่างไปจากการที่เราติดรถใครสักคนไปสู่จุดหมายปลายทางที่เราไม่เคยไปมาก่อน แล้วตั้งใจว่าจะจดจำเส้นทางให้ได้ด้วยการจดจ่อ จดจำ และมีสติตลอดเวลาที่นั่งรถไป
หากเราได้แต่นั่งรถ ชมวิวโดยไม่ได้ใส่ใจอย่างจริงจัง หรือพูดคุยไปโดยไม่ได้ตั้งสติที่จะจดจำเส้นทาง เรามักจำทางไม่ได้ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าไปถึงจุดหมายปลายทางได้อย่างไร และหากเราขาดสติบางช่วง แม้ว่าตั้งใจว่าจะจำทาง แต่เผลอไปสักพัก เราก็จะจำทางไม่ได้ วันหน้าถ้าเราต้องขับรถเอง หรือติดรถคนอื่นไป เราก็ไปไม่ถูก บอกทางไม่ได้

ฉันท์ใดก็ฉันท์นั้น การตั้งสติเพื่อจดจำความฝัน ไม่ต่างไปจากการตั้งสติที่จะจดจำเส้นทางยามตื่น ไม่ว่าเราจะจำความฝันได้คมชัดหรือเลือนราง สิ่งหนึ่งที่มักติดมาอย่างคมชัดจากความฝันที่่มีความหมายคือ อารมณ์หรือความรู้สึก บ่อยครั้งเราจำความฝันไม่ได้ แต่มีอารมณ์หรือความรู้สึกที่ติดค้าง หรือจดจำอารมณ์และความรู้สึกมาจากความฝัน ที่ยังไม่รู้คลายเมื่อตื่นขึ้น

พี่นักเขียนได้แนะนำว่า เราต้องตึความหมายความฝันเพราะเหตุว่า โลกของความฝันเป็นโลกทางจินตภาพ ซึ่งสิ่งต่างๆที่ปรากฏในสภาพแวดล้อม ไม่ได้เป็นไปอย่างตรงไปตรงมาดังเช่นโลกทางกายภาพยามตื่น

บ่อยครั้ง ในความฝัน-เราเผชิญกับประสบการณ์ที่เป็นไปไม่ได้ในโลกยามตื่น เช่น พบว่าตนเองเดินบนน้ำ เหาะได้ เดินทะลุกำแพง พบว่าตนเองปรากฏในสถานที่หนึ่งๆ โดยผุดขึ้น ณ ที่นั้นอย่างฉับพลัน พูดคุยกับคนแปลกหน้าที่เราไม่รู้จักยามตื่น แต่ตัวตนในความฝันกลับรู้สึกว่า เขาคือคนรัก หรือคนที่เรารู้จักมาตลอดชีวิต เห็นบุคคลสองคน หลอมรวมกลายเป็นคนเดียว รู้สึกว่าเราเป็นเขา-เขาเป็นเรา หรือมีประสบการณ์เป็นบุคคลตัวตนอื่นๆที่ไม่ใช่ตัวตนยามตืื่นที่เรารู้จัก แต่ตัวตนยามฝันกลับยอมรับอย่างสนิทใจว่าคือเรา เป็นต้น

ปรากฏการณ์ในโลกของความฝันล้วนเป็นปรากฏการณ์ที่แสดงให้เรารู้เห็น-ภาวะจิตของตนเอง ซึ่งกว้างไกลกว่าภาวะจิตส่วนบุคคล ความฝันเป็นโลกของภาวะจิตที่ประสานกับภาวะจิตของการเป็นบุคคลตัวตนอื่นๆ หรือ จิตวิญญาณอื่นๆ ปราศจากกำแพงกั้นการเป็นเรา-เขา

โลกของความฝันทดแทนด้วยสัญญลักษณ์ที่เป็น บุคคล วัตถุสิ่งของ สภาพแวดล้อมที่เป็นกายภาพ เพราะสิ่งที่เป็นกายภาพทั้งหลายเหล่านั้น เป็นสิ่งที่ตัวตนยามตื่นของเราคุ้นเคย หากตัวตนยามตื่นไม่รู้เห็นหรือแปลงสภาพประสบการณ์ของจิตวิญญาณในโลกของความฝันเป็นภาวะทางกายภาพ เราจะตื่นขึ้นมาด้วยการรู้เห็นสิ่งที่ล้วนแต่เป็นจินตภาพ ไม่สามารถเข้าใจ และไม่สามารถถ่ายทอดเป็นคำพูดได้ ในขณะเดียวกัน-บางส่วนของประสบการณ์ความฝันยังคงสภาพอยู่เป็นจินตภาพต่อไป ทำให้เราจับได้แต่อารมณ์และความรู้สึก

ส่วนของประสบการณ์ความฝันที่เราจดจำได้เป็นสัญญลักษณ์ที่เป็น บุคคล วัตถุสิ่งของ สภาพแวดล้อมที่เป็นกายภาพ จึงเป็นสิ่งที่ต้องตีความหมาย หรือแปลงสภาวะกลับคืนไปสู่ภาวะต้นกำเนิดที่แท้จริงอีกครั้ง คือต้องตึความหมายด้วยการแปลงสภาวะให้กลับคืนเป็นอารมณ์และความรู้สึกนึกคิด ซึ่งเป็นต้นกำเนิดหรือภาวะที่แท้จริงของประสบการณ์ในความฝันอันเป็นจินตภาพ เช่น หากฝันถึงละคร broadway เราต้องตีความหมายว่า เรามีอารมณ์และความรู้สึกอย่างไรต่อ ละคร broadway หรือ เรามีอารมณ์และความรู้สึกอย่างในขณะที่เผชิญกับประสบการณ์ความฝันที่เรากำลังดูละคร broadway เป็นต้น

ทุกสิ่งทุกอย่างที่ปรากฎในโลกของความฝันจึงเป็นสัญญลักษณ์จำเพาะส่วนบุคคลทั้งสิ้น เพราะเราแต่ละคนย่อมมีอารมณ์และความรู้สึกต่อละคร broadway หรือสัญญลักษณ์หนึ่งๆแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง

พี่นักเขียนได้แนะนำพวกเราว่า หากตื่นขึ้นมาแล้วจำความฝันได้เลือนราง หรือจำไม่ได้ ให้จับอารมณ์และความรู้สึกที่ยังไม่รู้คลายเมื่อตื่นขึ้นก่อนเป็นสิ่งแรก อารมณ์และความรู้สีกนั้นจะเหนี่ยวนำให้เราระลึกถึงความฝันได้ไม่มากก็น้อย เช่น หากตื่นขึ้นมาแล้วรู้สึกขำหรือเศร้า ให้จับอารมณ์และความรู้สึกนั้นไว้สักครู่ แล้วเราจะระลึกได้ไม่มากก็น้อยว่า ขำอะไร หรือเศร้ากับอะไร ประสบการณ์ในความฝันจะผุดขึ้นมา

หากวันแรกๆจับได้แต่อารมณ์และความรู้สึก อย่าท้อว่าทำไม่ได้ จำฝันไม่ได้ หากจับอารมณ์และความรู้สึกได้บ่อยๆ ต่อไปจะจดจำความฝันได้มากขึ้นเรื่อยๆ การตั้งจิตก่อนนอน ขอจดจำ และเมื่อตื่นขึ้นก็จับอารมณ์และความรู้สึกเป็นสิ่งแรกบ่อยๆจนเป็นนิสัย จะทำให้เราจดจำความฝันได้จนเป็นนิส้ย

2. ทุกสิ่งทุกอย่างที่เราเคยทำในอดีต-กำลังทำในป้จจุบัน-จะทำในอนาคต ล้วนเป็นสิ่งที่กำลังเป็นไปในปัจจุบัน คือกำลังทำอยู่ ณ ขณะจิตนี้-ในมิติของจิตวิญญาณ ซึ่งอดีต-ปัจจุบัน-อนาคต มีอยู่-เป็นอยู่-ดำเนินไป พร้อมกันหมดเป็นปัจจุบัน บนเส้นทางแห่งความเป็นไปได้เส้นใดเส้นหนึ่ง มิติใดมิติหนึ่ง หรือ ชาติภพใดชาติภพหนึ่ง

ท่านอาจารย์อนาลัยได้กล่าวไว้ว่า ไม่ว่าเราจะจินตนาการและนึกคิดสิ่งใด สิ่งนั้นผุดขึ้นในโลกแห่งความเป็นจริงบนเส้นทางแห่งความเป็นไปได้เส้นใดเส้นหนึ่ง มิติใดมิติหนึ่ง หรือ ชาติภพใดชาติภพหนึ่งทันที จินตนาการเป็นจุดเริ่มต้นของความเป็นจริงทั้งหมด แต่สิ่งนั้นจะมาสู่โลกแห่งความเป็นจริงทางกายภาพ บนเส้นทางแห่งความเป็นไปได้เส้นนี้ ที่เราเรียกว่า โลกแห่งความเป็นจริงยามตื่นของเราหรือไม่ อยู่ที่การจดจ่อ ความมุ่งมั่น และความเชื่อ ซึ่งจะเหนี่ยวนำให้มันมาสู่ความเป็นจริง

หากปราศจากการจดจ่อ ความมุ่งมั่น และความเชื่อ สิ่งนั้นก็ยังคงอยู่บนเส้นทางแห่งความเป็นไปได้เส้นอื่นต่อไป

การเปลี่ยนใจ ทำให้การจดจ่อ ความมุ่งมั่นและความเชื่อเปลี่ยนแปลงไปด้วยไม่มากก็น้อยเสมอ การเปลี่ยนใจจึงทำให้สิ่งที่เราปรารถนา เปลี่ยนความเป็นไปได้ไปด้วย และมาสู่โลกแห่งความเป็นจริงที่เรารู้จักช้าลง หรือไม่มาสู่โลกแห่งความเป็นจริงเลย
การเปลี่ยนใจ ทำให้ระยะทาง ระยะเวลา และความเป็นไปที่เราเคยคาดหวัง ไกลออกไป ยาวนานออกไป หรือแม้แต่ถูกยกเลิกที่จะมาสู่ความเป็นจริง

ต่อคำถามที่ว่า ถ้าเราเปลี่ยนใจกระทันหันหรือยกเลิกไป สิ่งที่จะเกิดขึ้นจะยกเลิกไปด้วยไหม
คำตอบคือ ไม่เสมอไป

ปัจจัยหลักอยู่ที่ว่า เมื่อเราจดจ่ออยากให้มันเกิดขึ้นนั้น เราจดจ่อด้วยอารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดที่รุนแรงเพียงใด หากมันเป็นไปอย่างรุนแรง มันย่อมทำให้พลังงานรวมเข้มข้นจนแปลงสภาวะเป็นสสาร และมีความเป็นไปได้สูงที่จะมาสู่เส้นทางแห่งความเป็นจริง แม้เราจะเปลี่ยนใจ แต่หากขณะที่เปลี่ยนใจ เรามีอารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดที่ไม่รุนแรงเท่าเมื่อแรก เราอาจล้มล้างหรือยกเลิกความเป็นไปได้นั้น-ไม่ได้

แต่หากขณะที่เปลี่ยนใจมีอารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดที่รุนแรงกว่าเมื่อแรก เราจะสามารถล้มล้างหรือยกเลิกความเป็นไปได้นั้น-ได้อย่างแน่นอนที่สุด

ท่านอาจารย์อนาลัยได้เปรียบเทียบอารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดที่เรามีต่อสิ่งที่ปรารถนาและสิ่งที่เราไม่ปรารถนาว่า เปรียบเสมือนการแกว่งลูกตุ้ม หากเราจดจ่อกับความปรารถนาหนึ่งๆ มันจะเปรียบเสมือนการแกว่งลูกตุ้มในทิศทางหนึ่งๆจนถึงสภาวะที่เต็มอัตรา ความปรารถนานั้นๆย่อมมาสู่ความเป็นจริง

ทุกครั้งที่เราเปลี่ยนใจ ความปรารถนาในทิศทางใหม่ จะเปรียบได้กับการเปลี่ยนทิศทางการแกว่งของลูกตุ้ม มันจะทำให้ลูกตุ้มแกว่งไกวไม่ถูกทิศทางใหม่ และบิดเบือนไปจากทิศทางเก่า หากเราจดจ่อกับความปรารถนาใหม่ได้มากเท่าไร ก็เปรียบได้กับการเพิ่มแรงแกว่งลูกตุ้มในทิศทางใหม่ให้แรงขึ้น จนสามารถเปลี่ยนทิศการแกว่งได้ในที่สุด

การเปลี่ยนใจจึงทำให้สิ่งที่ปรารถนา ต้องยืดเวลาออกไปเสมอ เช่นเดียวกับแกว่งลูกตุ้มทิศทางหนึ่งๆ แล้วรบกวนการแกว่งด้วยการแกว่งทิศทางอื่นๆเป็นครั้งคราว ลูกตุ้มก็แก่วงรวน ไม่สามารถแกว่งในทิศทางเดิมจนถึงภาวะเต็มอัตราได้

ทุกสิ่งทุกอย่างที่เราแต่ละคนคิดหรือปรารถนา ล้วนเป็นสิ่งที่เป็นเอกลักษณ์อย่างยิ่ง เป็นหนึ่งไม่มีสอง ไม่เคยมีมนุษย์คู่ใดในโลกที่ดำเนินชีวิตด้วยประสบการณ์ชีวิตที่เหมือนกันสนิทไม่ผิดเพี้ยน แม้แต่ฝาแฝด ไม่มีต้นไม้สองต้นใดในโลก สัตว์สองตัวใดในโลกที่เหมือนกันโดยไม่มีที่ติ เพราะจิตวิญญาณรวมแตกตัวเป็นจิตวิญญาณย่อยๆในร่างกายตัวตนอันหลากหลายเป็นอนันต์ เพื่อเติมเต็มช่องว่างแห่งประสบการณ์และคุณค่าชีวิตในทิศทางที่ไม่ซ้ำแบบกัน

ทุกสิ่งทุกอย่างที่เราอยากทำ อยากมี อยากเป็น ล้วนเป็นความปรารถนาของจิตวิญญาณที่จะเติมเต็มช่องว่างแห่งประสบการณ์และคุณค่าชีวิตที่ไม่ซ้ำแบบใคร ไม่ว่าความปรารถนานั้นจะดูเสมือนว่า ใหญ่-เล็ก ยาก-ง่าย มีความเป็นไปได้สูง-มีความเป็นไปได้ต่ำ เพียงใดก็ตาม สำหรับจิตวิญญาณแล้ว มันปราศจากความหมาย เพราะทุกสิ่งมีความเสมอภาคกันทั้งสิ้น การตัดสินขนาดและความยากง่าย เป็นเพียงมาตรฐานมนุษย์ตั้ง หากเราเข้าถึงธรรมชาติของจิตวิญญาณ เราจะตระหนักได้ว่า ทุกสิ่งทุกอย่างเสมอเหมือนกันหมด และ ทุกสิ่งเป็นไปได้ (rose)

 

Thankssssssssssss

ขอบคุณมากครับคุณจินตวดีสำหรับคำชม
ในอนาคตอาจได้เป็นคนอยู่เบื้องหลัง เช่น นักแต่งเพลงก็ได้ครับ
อายุอานามตอนนี้ก็คงไม่เอื้อต่อการเป็นนักร้อง
(แต่ก็ไม่ได้ถึงกับหง่อมนะครับ)
ตอนนี้หล่อเสร็จแล้วครับ จริงๆ นะ

 

อ้างอิง:
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">2 พี่นักเขียนเคยบอกว่า สิ่งที่เรากำลังทำ หรืออยากจะทำในตอนนี้ มันอาจจะเกิดขึ้นเรียบร้อยแล้วก่อนที่เราจะลงมือทำอีก อันนี้ผมรู้สึกทึ่งมากๆ
ถ้าผมมีความใฝ่ฝันจะทำอะไรหรืออยากจะเป้นอะไรให้ได้ ด้วยแรงบันดาลใจอย่างแรงกล้า สิ่งนั้นอาจจะเกิดขึ้น และสำเร็จแล้ว แต่มิติของเราในโลกทางกายเป็นแบบ ลำดับกาลเวลา เหมือนที่ท่านโนวา อนาลัยเคยบอกว่า พี่นักเขียน เขียนหนังสือเสร็จก่อนที่จะลงมือเขียน มันจะเป็นอย่างนี้ทุกครั้งที่เราคิดจะทำอะไรหรือเปล่าครับ
คือจะทำอะไร สิ่งนั้นก็สำเร็จแล้ว ถ้าเราเปลี่ยนใจกระทันหันหรือยกเลิกไป สิ่งที่จะเกิดขึ้นจะยกเล้กไปด้วยไหมครับ คือผมมีแรงบันดาลใจจทำสิ่งหนึ่งที่ยิ่งใหญ่มากๆ เกินกว่าที่คนทั่วไปจะคิดอยากทำ หรืออยากเป็น ถ้าหากสิ่งนั้นเกิดขึ้นเรียบร้อยแล้ว ผมคงต้องประหลาดใจ และทึ่งๆสุดๆเลยครับ

</TD></TR></TBODY></TABLE>
อยากจะรู้จังเลยค่ะว่าแรงบันดาลใจของคุณนิรนามท่านนี้คืออะไร? ขอเชิญชวนเข้ามาคุยกับพวกเราบ้างสิคะ อยากสัมผัสกับอารมณ์ทึ่งแบบสุด ๆ ว่าจะเป็นยังงัยบ้างน้า.. อิอิ..

เมื่อ 2 วันก่อนก็ได้มีโอกาสดู DVD The Secret แล้วเข้าใจความรู้ของท่านอาจารย์อนาลัยเกี่ยวกับกฏแห่งการดึงดูดของจักรวาลขึ้นอีกเยอะเลยค่ะ ดูแล้วเหมือนตัวเองมีพลังอำนาจในการจดจ่อกับความเชื่อมากขึ้นด้วยแหล่ะ.. ล่าลันล๊า..
(sing) (sing) (sing)

 

ตอนนี้คุณ Veggie หล่อเสร็จแล้วเหรอ?
หล่อเสร็จแล้วก็เอามาโชว์ให้พวกเราดูมั่งจิ..
ดูสิว่าจะสู้ของขจรวรรณได้รึเป่า.. อิอิ..
(one-eye) (one-eye) (one-eye)

 

หุหุ ความลับแตก..หนีมาเที่ยวแต่ถูกมนุษย์โลกจับได้ซะแล้ว
คุณจินต์บอกว่าถ้าเจอเมื่อไหร่จะสแกนดูว่ามาจากดาวไหน ? แป่ว!
มาอยู่นานๆชักจะรักโลกใบนี้จับใจแล้วสิครับ:-

 

เมื่อคืนฝันว่าตัวเองอ่านหนังสืออะไรไม่ทราบเล่มใหญ่และหนามาก..
แต่พอตื่นขึ้นมากลับตอบคำถามที่ตัวเองค้างคาใจมาได้อยู่ 2 - 3 เรื่อง
เหมือนตอบคำถามของตัวเองยังงัยยังงั้น..
และมีความรู้สึกมั่นใจกับความคิดบางอย่างที่อยากจะทำในอนาคต
แล้วพูดกับตัวเองในใจว่าชีวิตนี้ต้องดีที่สุด..
เพียงแค่นี้ก็มีรู้สึกมีความสุขแล้วค่ะ..
ต้องขอขอบคุณพี่นักเขียนอย่างสูงสุด ที่แบ่งปันความรู้ทางจิตวิญญาณ..
มาให้พวกเราได้ศึกษากันมากมายเกินกว่าจะใช้คำกล่าวใด ๆ มาอธิบายได้
ระยะเวลา 6 เดือนที่ผ่านมา ทำให้มุมมองทางจิตวิญญาณของขจรวรรณเปลี่ยนแปลงไปจากเดิมมากจริง ๆ ค่ะ..
ชาวห้องวิทย์ฯ มีความรู้สึกยังงัยกับพี่นักเขียนบ้างคะ เขียนมาให้อ่านมั่งจิ..
(ping) (ping) (ping)

 

เขียนมาให้อ่านแล้วครับคุณขจรวรรณ..รู้สึกผูกพันกับห้องวิทย์แห่งนี้มากครับ..
รักเพื่อนๆทุกคนในห้องนี้ แม้ช่วงนี้จะหายไปบ้างแต่ก็คิดถึงและรักพี่นักเขียนเสมอครับ
เขื่อมั่นครับว่าความรู้จากหนังสือชุดนี้ ได้เติมเติมความเข้าใจทางด้านจิตวิญญาณได้อย่างลึกซึ้งกว่าหนังสือทุกเล่มที่มีอยู่ครับ.. 6 เดือนแล้วแต่กลับรู้สีกว่านานกว่านั้นมาก..ตอนนี้ก็ได้นำเอาความสามารถที่มีอยู่ออกมาใช้ได้อย่างเต็มที่ กล้าคิดและกล้าทำขึ้น ไม่จำกัดอยู่กับการคิดแบบที่เคยชิน มองโลกได้กว้างลีกกว่าแต่ก่อน เพราะมองเห็นแก่นแท้ของชีวิตชัดขึ้นมากครับ
ใครรู้สึกอยางไรมาเล่าความในใจกันได้.. มอบเป็นกำลังใจให้กับพี่นักเขียนกันครับ

 

สิ่งนี้เป็นสิ่งที่จินตวดีกำลังอยากพิมพ์พอดีเกี่ยวกับความในใจกับหนังสือชุดนี้ และก็แปลกอย่างหนึ่งเพราะถ้ามาเล่นเน็ตที่เครื่องนี้ทีไรต้องล้อคอินไม่ได้ทุกครั้งไป แต่คราวนี้แปลกลองล้อคอินดู ปรากฏว่าเข้าได้ง่าย ถือเป็นเรื่องที่แปลกอีกอย่างหนึ่ง
คุณเคยได้ฟังเพลง This is my now ไหมคะ นั่นล่ะคือจินตวดีในตอนนี้หลังจากพบหนังสือฃุดนี้
There was a time, I packed my dream away
Living in a shell, hiding from my self
There was a time, when I was so afraid.
I thought I'd reached the end. Baby, that was then.
But I am made of more than my yesterday

This is my now.
And I am breathing in the moment
as I look around,
I can't believe the love I see.
My fear behind me, Gone are the shadows and doubt
That was then. This is my now.

ก่อนพบหนังสือชุดนี้ จินตวดีมีชีวิตที่เต็มไปด้วยความเศร้า ความผิดหวัง จมอยู่กับความทุกข์ (สามารถพูดได้อย่างนี้) ความผิดหวังทั้งที่มาจากชีวิตครอบครัวที่แตกแยกตั้งแต่เด็ก การเรียนที่ไม่ได้ดังต้องการของครอบครัว ความฝันที่ไม่ได้ถูกเติมเต็ม ทำให้ชีวิตเดินหลงทางไปซะมาก โดนผู้คนก่นว่าถึงความล้มเหลว ความเชื่อมั่นไม่มีเหลือ มีชีวิตอยู่กับความหวาดระแวง กังวลในอนาคตที่ยังมาไม่ถึง ไม่มีกำลังใจ ไม่เชื่อมั่นในตนเอง แล้วยังคิดคำนึงถึงแต่ความผิดพลาดในอดีต (แง่ลบทั้งนั้น) หลายต่อหลายครั้งที่ต้องนอนฝันร้าย ถึงความผิดพลาดในอดีต การเรียนที่กว่าจะจบก็ซะหลายปี ความรักที่ไม่ได้ดังหวัง ในความฝันบรรยากาศมีแต่ความมืดมน ฝันถึงการหลงทาง และคำต่อว่า ตบท้ายด้วยการร้องไห้ในฝัน (ประจำ) ในที่สุดเมื่อสุขภาพจิตทรุด สุขภาพกายก็ตามมา หลายคนว่าเธอต้องตกนรก เพราะทำให้แม่เสียใจร้องไห้ หลายครั้งที่จินตวดีอยากบอกว่า "ฉันไม่ได้เจตนา และฉันทำไม่ได้จริง ๆ ฉันไม่ได้ต้องการความล้มเหลว ฉันไม่ได้ต้องการความผิดหวัง และฉันก็ไม่ต้องการ การลงโทษจากใคร" จินตวดีตกนรกกับมันมาเป็นสิบปี

หลังจากอ่านหนังสือชุดนี้จนครบ แม้จะยังไม่สามารถเข้าใจมันได้อย่างลึกซึ้ง แต่ก็พบว่า เนื้อความในหนังสือเล่มนี้ สามารถตอบคำถาม แก้ปมปัญหาได้ทุกปม อย่างกับมันเขียนมาเพื่อชีวิตจินตวดีโดยเฉพาะ ทุกอย่างเปลี่ยนไป ดิฉันไม่เคยลังเลที่จะสังเกตุ ฝึกฝนตามบทฝึกหัดที่ได้ให้ไว้ สิ่งที่ได้พบ มันทำให้ชีวิตเปลี่ยนไป ดิฉันเรียนรู้ที่จะรัก เรียนรู้ที่จะแก้ไขอารมณ์ เรียนรู้ที่จะให้อภัย ด้วยรู้ว่าตามกฏของจักรวาลแล้ว ความรู้สึกที่เหมือนกันจะถูกดึงดูดเข้าหากัน รู้ถึงกฏของความสมดุลย์ การเติมเต็มประสบการณ์ แม้จะไม่สามารถควบคุมได้ทั้งหมด แต่ก็ได้พยายามจะทำให้มากที่สุด แม้จะหลุดบ่อยก็ตาม เรียนรู้ที่จะใช้สติสัมปชัญญะจดจ่อไปในทางที่เป็นบวกให้มากที่สุดทั้งของส่วนตัว และ ส่วนรวม ทุกวันนี้จินตวดีมีความเชื่อมั่น และศรัทธาในตัวเองมากมาย หลายครั้งที่พบว่าไม่จำเป็นต้องไปค้นหาปาฏิหารย์ที่ไหน เพราะเราสามารถค้นพบปาฏิหารย์ที่อยู่ในตัวเองได้เสมอ ด้วยเชื่อว่า สรรพสิ่งทั้งปวงล้วนเป็นหนึ่งเดียว ถ้าสรรพสิ่งทั้งปวงเป็นเกรดเอ ดิฉันซึ่งเป็นส่วนหนึ่ง (เล็ก ๆๆๆๆๆ)ของสรรพสิ่งทั้งปวงก็ต้องเป็นเกรดเอด้วยเช่นเดียวกัน เมื่อสนใจมาก ก็ได้เรียนรู้ในฝันบ่อยเช่นเดียวกัน เหมือนที่ในหนังสือ conversation with god กล่าวตามสุภาษิตไว้ว่า เมื่อผู้เรียนพร้อม ครูจะมาปรากฏตัว

ณ ตอนนี้แม่รัก และเข้าใจดิฉันมากกว่าเดิม ไม่เคยตำหนิ มีแต่คำแนะนำ (เอ หรือว่าเกิดจากที่เราเปลี่ยนมุมมอง) และได้เอาภาพเหมือนที่วาดไปอวดแม่ด้วย แม่ยิ้มให้ ท่าทางแม่แปลกใจมาก และคงจะคิดว่า เออ ขนาดไม่ได้ส่งให้เรียน ก็ยังขวนขวายจนได้ แต่รู้สึกว่าท่านภูมิใจ แถมตัวเอง สุขภาพกายยังดีเอา ดีเอา หลังจากที่เลิกจดจ่อกับเรื่องโรคภับ และเปลี่ยนไปจดจ่อกับสุขภาพที่สมดุลย์แทน หน้าตาก็สดใสขึ้น แถมไม่ฝันร้ายเห็นบรรยากาศมืดมน หลงทาง แล้วก็ร้องไห้เหมือนเดิมแล้ว ชีวิตตอนนี้มีแต่เสียงหัวเราะ (มันทำให้คิดว่า นี่เราไม่ได้หัวเราะแบบนี้มานานเท่าไรแล้ว คิดอย่างนี้จริง ๆ) และคงเพราะเคยทุกข์มาก่อน จึงเห็นค่าของความสุขมากขึ้น

การเปลี่ยนแปลงที่บางคนอาจจะดูว่าเล็กน้อยแค่นี้ ก็สามารถจะเปลี่ยนชีวิตของใครบางคนให้มีความสุขเพิ่มขึ้นได้อย่างมากมายไม่น่าเชื่อ มันไม่มีอะไรเลยจริง ๆ นอกจากเปลี่ยนความคิด ความเชื่อของเรา เท่านัน
และ This is my now

ป.ล. มีเรื่องแปลกอีกเรื่องหนึ่งด้วย หลังจากพยายามฝึกคิดในแง่บวกให้เป็นนิสัยมาได้พักหนึ่ง วันหนึ่งเจอเด็กทารกอายุประมาณ 6-7 เดือน อยู่ ๆ ก็หันมามองเรา ยิ้มให้ และก็หลิ่วตาให้ข้างนึง เชื่อไหมจินตวดีไม่คิดว่านั่นเป็นการกระทำของเด็กหรอกนะ (มีเพื่อนที่ยืนอยู่ด้วยกันเห็นด้วยอีกคนนึง ร้อง เฮ้ย พร้อมกันเลย เหมือนโดนผีหลอกกลางวัน คิก ๆๆ นี่แหละ ปาฏิหารย์)

 

น่ายินดีกับพี่ จินตวดีน่ะครับ อ่านจากที่โพสแล้วรู้สึกดีใจกับพี่ด้วยจริงๆ

axzon รุ้สึกว่า 6 เดือนกับห้องนี้เหมือนแป้บเดียว แล้วก้เดินทางมาตั้ง200 กว่าหน้าแร้วน่ะ ยังจำได้ว่าพี่ ชมภูเขา น้องมาย น้องนาคา มาโพสกันบ่อยๆ หายไปอยู่ไหนกันน่ะ

ตอนนี้รู้สึกว่า จักรวาลและพวกเรา กำลังเรียนรู้ตัวเอง ด้วยตัวเองอยุ่เลย นานๆมาโพสทีนึง (มาบ่นให้เพื่อนๆฟัง อิอิอิ)

 

เมื่อคืนฝันว่ามีผู้ชายหลายคนเดินมาหาเรื่องผมแล้วระหว่างที่จนมุมแวบนั้นผมก็รู้สึกตัวว่าฝันอยู่เลยลองกสิณไฟในฝันแล้วก็ทำได้ซะด้วย เนรมิตไฟล้อมพวกมันพ่ายแพ้กันไปหมดเลย

ความเชื่อสร้างโลกแห่งความเป็นจริงๆอ่ะครับ ปีที่แล้วผมจีบสาวได้เบอร์สาวมาแค่เบอร์เดียวเอง แต่พอหลังจากปลายปีที่แล้วเป็นต้นไปได้อ่านหนังสือชุดนี้ พอปีนี้มา ผ่านมา 3 เดือนผมขอเบอร์สาวได้ 5 เบอร์แล้ว เป็นอะไรที่น่าจดจำมากๆ