เชิญเข้าร่วมสนทนาพิเศษเรื่อง มิติ ความฝัน ชาติภพ จิตวิญญาณ โดย @โนวา อนาลัย@ [Writer]

ขอบคุณโปรแกรมดีๆจากคุณซิปฯครับ ใสปิ๊งกันทุกคนเลยครับ
ช่วงนี้คุณซิปฯติดสอบพอดี ถ้าคราวหน้ามาได้ก็มานะครับ (พี่เม้าท์ด้วย)
เพิ่งคุยกับพี่นักเขียนไว้ก่อนเดินทาง เห็นว่าจะกลับมาอีกเร็วๆนี้ครับ

 

ของขวัญจากฟากฟ้า

เมื่อวันเกิดคุณแม่นักเขียนที่ผ่านมาเกดแต่งเพลงให้ท่านค่ะ
เอามาให้ฟังหล่ะ :-D​

ของขวัญจากฟากฟ้า

ตั้งแต่วันที่เราได้รู้จักกัน จากนั้นชีวิตฉันก็เปลี่ยนไป
บทเพลงความรักจากอีกฟ้าไกล เชื่อมสองใจให้ใกล้กัน
เหมือนเสียงเธอกล่อมให้ฉันนอน เหมือนคำสอนเธอก้องอยู่ในฝัน
ใครบนฟ้า คงส่งเธอมา..เป็นของขวัญ

อีกดินแดนที่เธอคอยชี้ทาง ให้ฉันพบตัวฉันข้างในนั้น
สู่โลกใบเดิมที่สวยขึ้นทุกวัน ที่ก่อนนั้นฉันไม่เคยสนใจ
เหมือนสองมือเธอคอยประคอง เหมือนเราสองเดินเคียงกันไป
บนถนนสายยาว บางคราวฉันอยากถาม..เธอเหนื่อยมั้ย

*เธอเป็นดั่งพรจากฟ้า เธอมีค่ามากกว่าดาวดวงไหน
บนโลกใบเหงา แค่รู้มีเธออยู่ ฉันอุ่นหัวใจ
ทุกวันจะผ่านล่วงเลย สิ่งใดๆจะเปลี่ยนแปลงสักเท่าไหร่
แต่สิ่งสำคัญที่เธอให่ฉัน จะคงอยู่..ตลอดไป

*
ความรักของเธอและฉัน จะคงอยู่..ตลอดไป








------------​

 

;aa14

น้องลูกเกดแต่งเพลงได้น่าฟังมากๆ
ฟังไปอ่านเนื้อเพลงไปก็ซึ้งไป ความหมายก็ดีด้วย
เพลงที่เราแต่งขึ้นและทำด้วยความรักนี่เป็นแบบนี้แหละ
จิตวิญญาณความเป็นศิลปินของลูกเกดไม่ธรรมดาครับ ค่ายเพลงเตรียมรับไว้เลย อิอิ
ยิ่งถ้าร้องเอง..จะขนาดไหนเอ่ย? น่าปลื้มใจแทนพี่นักเขียนจริงๆครับ

ส่วนอันนี้เป็น link VDO ที่พี่นักเขียนสอนท่านอนสมาธิครับ
ใครสนใจก็โหลดมาทบทวนได้ครับ
http://www.4shared.com/file/77217669/58ec6670/Meditation_By_Pe_-Tom.html

 

เยี่ยมมาก ที่รัก....ต่อมน้ำตา พี่เดรด กำเริบอีกแระ....ฮือ อ ...ฮือ อ อ

 

falkman และคุณเดรด บ่นได้ยาวจริงๆ ชอบๆๆๆ ไว้มาบ่นอีกนะครับ

เรื่องนอนสมาธิ ผมถนัดเลย นับไม่ถึง 3 ก็ไปตาม falkman ซะแล้ว อิอิ

รอฟังประสบการณ์ จากเพื่อนๆท่านอื่นนะครับ ทั้งคุณขจรวรรณ คุณธรรมจิตต์ พี่ประสงค์ และยินดีต้อนรับ คุณดาวดวงน้อย กลุ่ม คุณตาล คุณต่าย ด้วยนะครับ

ถ้าให้ทายบุรุษเสื้อขาว หล่อเข้ม ก็ต้องพี่ประสงค์ครับ

ส่วนคุณดาวดวงน้อย น่าจะเป็นสุภาพสตรียิ้มสวย ที่อยู่หน้าคุณธรรมจิตต์ครับ

คุณลูกเกด แต่งเพลงได้ดีเลยครับ จะรอชมผลงานชิ้นอื่นๆต่อไปนะครับ

ปล. ขอบคุณ คุณ mead มากนะครับ ที่เอารูปมาเผา ถ่ายกันเล่นกันเพื่อนนะครับ เลยทำท่าประหลาดนิดนึง อิอิ

 

เสียดายเหมือนกันครับที่ไม่ได้ไป ทั้งๆ ที่จัดกระเป๋าไว้พร้อมแล้ว
พร้อมกับเผื่อใจไว้แล้วเหมือนกันว่าอาจจะไม่ได้ไป
แต่ก็ไม่ได้เสียใจ เพราะคิดว่าคงมีโอกาสได้จัดกิจกรรมแบบนี้กันอีกในไม่ช้านี้

ขอแสดงความยินดีกับหลายๆ ท่านก็ได้มีโอกาส ได้พบกันพี่นักเขียน
อาจกล่าวได้ว่าเป็นการสร้าง "บุญสัมพันธ์" ต่อกันอย่างเป็นทางการก็ว่าได้
ถึงแม้ว่าเราทุกคนจะมีความเชื่อมโยงสัมพันธ์กันเป็นโครงข่ายอยู่แล้วก็ตาม

คราวหน้าหวังว่าคงจะมีสมาชิกไปมากกว่า 50 คนนะครับ และจะพยายามไม่ให้พลาดอีกครับ

 

คราวหน้าเอาใหม่นะครับคุณ veggieguy
จัดกระเป๋าเดินทางเรียบร้อยแต่งานเข้าพอดีเลยนะครับ

ท่าสร้างสรรค์ดีนะครับ คุณเซลล์ อิอิ

พี่ประสงค์ใส่เสื้อเชิ๊ตขาวแขนยาว..ถูกต้องนะครับ
พี่นักเขียนหยอกว่าตัวจริงพูดน้อยเหมือนในกระทู้เลย ส่วนเหตุผลต้องถามพี่เค้าดูครับ
ส่วนคุณดาวดวงน้อยเป็นผู้ชายนะครับคุณเซลล์ คนที่ขยันจดบันทึกน่ะ

วันนั้นได้รู้จักกับพี่ธรรมจิตต์ เห็นบอกว่าติดตามอ่านมาตั้งแต่ต้นเห็นห้องวิทย์ฯมาโดยตลอด
และก็มีอีกหลายคนที่ไม่ได้สมัคร แต่ติดตามอ่านแบบพี่ธรรมจิตต์ก็เยอะครับ
บางคนโทรมาขอเบอร์โทรพี่นักเขียน บอกว่าเห็นกระทู้มีชีวิตและรู้สึกอบอุ่นไปด้วยครับ

 

ผิดคาดจริงๆคุณ mead
อะไรก็เกิดขึ้นได้ เห็นชื่อดาวดวงน้อย เลยคิดว่าเป็นผู้หญิง
เป็นบุรุษ ที่คิดว่าเป็นคุณธรรมจิตต์ตอนแรกนั่นเอง อิอิ

พี่นักเขียนกลับมาอีกครั้ง หลายๆท่านที่ยังไม่ได้ไป คงได้มีบุญสัมพันธ์กันอย่างเป็นทางการ อย่างที่คุณ veggieguy ว่าไว้ครับ

 

มาเล่าประสบการณ์ในการฝึกนั่งสมาธิให้เพื่อน ๆ ฟังจ๊ะ เผื่อว่าพี่นักเขียนจามีอะไรแนะนำเพิ่มเติมค่ะ.. ^_^

พอกลับมาก็ลองนั่งสมาธิในแบบที่พี่นักเขียนแนะนำดูก็พบว่า
ด้วยความที่ไม่ชินกับการกำหนดเป็นแสงสว่างจึงใช้ความรู้สึกนึกคิดเป็นตัวกำหนดเป้าหมาย โดยคิดที่จุดเหนือสะดือ 2 นิ้ว แล้วใช้ความคิดเคลื่อนไปที่ใจกลางของโลก ก็รู้สึกถึงพลังที่เชื่อมต่อระหว่างจุดเหนือสะดือ + ใจกลางโลก + จักระ 1 แล้วก็รู้สึกว่าพลังเคลื่อนไปที่จักระ 1 แล้วผ่านไปตามแนวกระดูกสันหลังทะลุขึ้นไปที่กลางกระหม่อมแล้วก็ขึ้นไปบนท้องฟ้าไกลแค่ไหนก็ได้ตามที่จิตของเราจะคิดให้ไป

แล้วก็รู้สึกถึงพลังที่แผ่ออกไปทุกทิศทุกทางโดยมีจุดที่อยู่เหนือสะดือเป็นจุดศูนย์กลาง จะส่งพลังไปให้ใครที่ไหนก็ได้โดยใช้อารมณ์จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดเป็นตัวกำหนด แล้วจิตของเราก็รู้สึกนิ่งสงบลงจนลืมเวลาไปเลยค่ะ อีกอย่างรู้สึกว่าจิตของเราจะอ่อนโยนลง มีอารมณ์ความรักความเมตตาหลั่งไหลมาสู่ตัวตนของเราด้วยค่ะ เข้าใจว่าจุดนี้เป็นแหล่งสะสมพลังงานของตัวเราใช่รึปล่าวคะพี่นักเขียน?

เห็นพี่นักเขียนแนะนำไว้ว่าหากเราเจ็บป่วยบริเวณไหนก็ให้กำหนดจิตในสมาธิไปที่จักระที่ควบคุมอวัยวะนั้นแล้วก็จินตนาการให้อวัยวะนั้นเป็นหลุมเป็นบ่อหรือเป็นจุดดำๆ ก็ได้ แล้วก็ใช้จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดค่อย ๆ ดึงจุดดำๆ หรือที่เป็นหลุม ๆ ออกไป เมื่อออกจากสมาธิแล้วก็จะทำให้เราหายป่วยได้ค่ะ

สรุปแล้วการทำสมาธิตามแนวนี้สิ่งสำคัญที่เราน่าจะนำมาใช้ก็คือ อารมณ์จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดเพราะทุกสิ่งทุกอย่างอยู่ที่จิตใช่รึปล่าวคะพี่นักเขียน?
;aa8;aa8;aa8

 

<TABLE class=tborder cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=thead>ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 17 คน ( เป็นสมาชิก 4 คน และ บุคคลทั่วไป 13 คน ) </TD><TD class=thead width="14%">

[ แนะนำเรื่องเด่น ] ​

</TD></TR><TR><TD class=alt1 width="100%" colSpan=2>mead*, nicspirit, ปู่ชอบเรียน+ </TD></TR></TBODY></TABLE>
ประทับใจคุณปู่ชอบเรียนมากๆ...พี่เค้าปล่อยมุขนิ่มๆ แต่วันนั้นหัวเราะจนกรามเคล็ดเลย อิอิ

 

<TABLE class=tborder id=post1707927 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR vAlign=top><TD class=alt1 id=td_post_1707927 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid">สวัสดีครับ ยินดีที่ได้รู้จักอีกครั้งนะครับคุณพี่นักเขียน ผมชื่อนิก ก็เป็นอีกคนก็ชอบหนังสือแนวอานุภาพจิตวิญญาณ จะอ่านแนวนี้หลายเล่มมาก แต่ยังไม่ได้อ่านของพี่นักเขียนก็ซื้อมาอ่านแล้วคือเล่มที่ชื่อว่าธรรมชาติของชาติภพ
แต่พอผมได้มาอ่านหนังสือเล่มนึงซึ่ง conceptตื่นเต้นและเร้นลับมาก ชื่อโชค ดวงความบังเอิญ คุณกำหนดได้ ของดีพัค โชปรา(ที่กลับมาเขียนซ้ำอีกครั้งเพราะไม่รู้วิธีอ้างอิงข้อความเดิมน่ะครับ 55)เนื้อหาเป็นอย่างนี้คือ ดีพัคบอกว่ามนุษย์ทุกคนมีธรรมชาติเดิมแท้หรือจิตวิญญาณบริสุทธิ์พร้อมให้เราไปติดต่อ ซึ่งจะเชื่อมโยงกับจิตสากลหรือพระเจ้าแล้วแต่จะเรียก ซึ่งจะบอกใบ้ชะตาชีวิตที่แท้จริงของเราโดยผ่านเหตุบังเอิญอย่างเช่น เมื่อ 3ปีก่อน ผมเรียนปวช.แผนกคหกรรมแต่มีความฝันอยากผลิตละครโทรทัศน์ แต่บังเอิญไปคุญกับผู้หญิงคนนึงทางรายการวิทยุของจังหวัด(บ้านผมอยู่จ.ปราจีนบุรี)เลยรู้ว่าอีกวิทยาลัยแห่งหนึ่งเขาเปิดแผนกการท่องเที่ยว ผมสนใจเลยออกจากคหกรรมมาสมัครการท่องเที่ยวแล้วเริ่มรู้สึกมีความสุขกว่าเดิมเยอะมากเลย ตัวอย่างนี้หมายความว่าชะตาชีวิตที่แท้มันจะค่อยๆคลี่ตัวออกมาให้เราเห็น แต่ถ้าเราอยากเห็นมากกว่านั้น อยากเห็นชะตาชีวิต(Destiny)ทั้งหมดของเราและดำเนินการไปอย่างถูกต้องตามนั้นได้จนทำให้ความปรารถนาของเรานั้นสูงขึ้นเรื่อยๆ เพราะถ้าจิตวิญญาณหรือจิตสากลกำหนดให้ มันจะพาเราไปสู่สภาวะจิตสำนึกที่สูงขึ้นเรื่อยๆ จากต้องการอะไรที่เกี่ยวกับวัตถุอย่างเดียวก็สูงขึ้นมาเป็นต้องการทำงานที่มีความหมายเพื่อตัวเองจนสูงขึ้นมาเป็นต้องการทำงานที่มีความหมายเพื่อสังคม เพื่อประเทศ เพื่อโลก จนสูงขึ้นเป็นเพื่อสภาวะธรรมหรือการดำรงอยู่ในตัวมันเอง(being) หรืออยู่ในสภาวะจิตรู้แจ้ง หรือนิพพานนั่นเอง ซึ่งอยากจะขอความเห็น คุณโนวาว่ามันจะเป็นตามนี้หรือไม่อย่างไร เพราะเรื่องมันก็ค่อนข้างลึกซึ้งพอสมควร เกินกว่าที่สภาวะจิตพื้นๆของผมจะเข้าใจได้ แต่ผมสนใจเกี่ยวกับเรื่องนี้และเล่มนี้จริงๆ และคิดว่าจะฝึกปฏิบัติตามนี้ เลยมาขอคำแนะนำและความคิดเห็นในที่นี้ด้วยครับ

ส่วนเนื้อหาในหนังสือแบ่งออกเป็น2 ภาค ครับคือ
​

ภาคแรกอธิบายให้เข้าใจเกี่ยวกับธรรมชาติของวิญญาณ ตัวตนแท้ เจตนารมณ์ของเราที่ต้องโคกับเจตนารมณ์ของจักรวาล บทบาทของเหตุบังเอิญที่บอกใบ้ชะตาชีวิตที่แท้จริงของเรา ต้นแบบและความปรารถนาที่บ่งบอกถึงจุดมุ่งหมายในชีวิต ภาค2 เกี่ยวกับวิธีฝึกปฏิบัติเพื่อลิขิตชีวิตอย่างประจวบเหมาะหรือเรียกเป็นภาษาอังกฤษว่าsynchrodestiny โชคชะตาที่เกิดขึ้นอย่างสอดประสานกัน มีให้ทำสมาธิกำหนดลมหายใจแล้วใส่มนตราโซ-ฮัมระหว่างหายใจเข้า-ออก เพื่อให้จิตนิ่งสงบปราศจากความคิดและใส่เจตนารมณ์ซึ่งเป็นพระสูตรหรือหลักการลิขิตชีวิตอย่างประจวบเหมาะ 7หลักการเข้าไประหว่างนั้น เห็นดีพัคบอกถ้าทำตามแนวทางนี้แล้วจักรวาลจะพาเราไปสู่ชะตาชีวิตที่ทำให้สภาวะจิตเราสูงขึ้นเรื่อยๆจนรู้แจ้งในที่สุด นี่คือธีมหรือประเด็นหลักๆของหนังสือเล่มนี้ซึ่งผมอยากจะปฏิบัติตามเอามากๆเพราะอยากได้อยู่ในความตื่เต้นเร้นลับที่เหตุบังเอิญและคำบอกใบ้ที่ไม่สิ้นสุดเผยตัวออกมาเพื่อบอกชะตาชีวิตที่แท้จริงของผม จึงอยากให้พี่นักเขียนช่วยอธิบายให้ผมกระจ่างมากขึ้นเกี่ยวกับประเด็นนี้ด้วยครับ ว่ามันเป็นการฝึกทางจิตวิญญาณแนวไหนและสอดคล้องกับของพี่นักเขียนหรือเปล่า และมันจะมีผลกับจิตวิญญาณหรือชะตาชีวิตยังไงบ้าง
สุดท้ายนี้ก็อวยพรสุขสันต์วันเกิดให้พี่นักเขียนมีความสุขเสมอไปนะครับ แล้วปีหน้าถ้ามีโอกาสคงได้พบกัน และแสดงความยินดียิ่งที่ได้ข่าวมาว่าอาการคุณแม่ของพี่นักเขียนดีขึ้นมากแล้วขอบคุณครับ

<!-- / message --><!-- / message -->
</TD></TR><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid"> <SCRIPT type=text/javascript> vbrep_register("1707927")</SCRIPT> </TD><TD class=alt1 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 0px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid" align=right><!-- controls --> <!-- / controls --></TD></TR></TBODY></TABLE>

 

แล้วก็ต้องขอขอบคุณคุณ mead พี่ใหญ่แห่งบอร์ดพลังจิตด้วยนะครับ ที่ได้มาตอบข้อสงสัยคร่าวๆระหว่างรอพี่นักเขียนน่ะครับ
ส่วนใครมีประสบการณ์การฝึกหัดตามหนังสือของดีพัค โชปราหรือเวย์น ไดเออร์ก็เอามาแชร์ความเห็นกันบ้างนะครับ

 

สวัสดีครับ คุณ nicspirit

ระหว่างรอพี่นักเขียนมาให้ความกระจ่าง
ผมคัดลอกบางส่วน ที่พี่นักเขียนสอนทำสมาธิเอาไว้ น่าจะตรงกับแนวทางของดีพัค โชปรา
ถึงจะไม่ตรงซะทีเดียวกับหนังสือ แต่ผมว่า การทำสมาธิ เมื่อเราเปลี่ยนวิถีการจดจ่อ ไปใช้เวลาทางจิต เราน่าจะใส่คีย์เวิร์ด เป็นการให้คำมั่นสัญญา และเจตนารมณ์ที่ชัดเจน ว่าเราต้องการเดินทางไปในทิศทางใด จิตวิญญาณต่างร่าง จิตวิญญาณเสมือนร่วมร่าง ก็พร้อมที่จะให้ความช่วยเหลืออย่างเป็นระบบครับ

หากเราฝึกประสาทสัมผัสภายในที่เรียกว่า การใช้เวลาแห่งจิต เราใช้เวลาในทางกลับกันคือ ใช้เวลา 5-10 นาทีหลับอิ่มเหมือนได้นอน 2 ชั่วโมง เป็นต้น

เมื่อสติสัมปชัญญะเปลี่ยนวิถีการจดจ่อไปสู่ภาวะดังกล่าวนี้ เป็นภาวะที่เราสามารถตั้งคำถาม ตั้ง Key word ได้และกำหนดขอบเขตของข้อมูลที่ต้องการได้ ข้อมูลความรู้จะวิ่งมาหาเรา เราไม่ต้อง search หากเราหยุดนิ่ง เมื่อข้อมูลวิ่งมาหาเรา เราจึงจะเห็นมัน ในบางกรณีหากเรากำหนดว่าจะค้นหาบางสิ่งบางอย่างที่จำเพาะเจาะจง เราก็อาจปล่อยให้สติสัมปชัญญะพุ่งไปหาสิ่งนั้นได้ตรงๆ และรู้เห็นได้ แต่ถ้าเป็นการขอรู้ ขอ download ในสิ่งที่เราเจาะจงไม่ได้แน่นอน เช่นขอรู้เกี่ยวกับสภาวะความเป็นจริงของจิตวิญญาณของเรา เราไม่มีความรู้พอที่จะเจาะจงได้ เราจำเป็นต้องหยุดนิ่งเพื่อให้เห็นว่าอะไรวิ่งเข้ามาหาเรา

รายละเอียดเพิ่มเติม คุณ mead พี่ใหญ่ ได้รวบรวมเนื้อหาสาระเกี่ยวกับการทำสมาธิ ไว้ที่ห้องชมรม ตามลิงค์ด้านล่างครับ

http://palungjit.org/group.php?do=discuss&group=&discussionid=295

 

ขอบคุณคุณเซลล์ด้วยครับ
ระหว่างที่รอพี่นักเขียนเข้ามาคุณ nicspirit คงจะได้คำตอบที่ชัดเจนขึ้นครับ
เรื่องการบอกใบ้ชะตาชีวิตโดยผ่านเหตุบังเอิญนี่ ดูเหมือนคุณโชปราบอกเอาไว้ได้ชัดเจนดีแล้วครับ แต่ในมุมมองของเราที่จะทำความเข้าใจให้กระจ่าง อาจต้องใช้ประสบการณ์และเวลาในการพิสูจน์อยู่บ้างครับ

ความรู้จากในห้องวิทย์นี้ ได้บอกความจริงข้อนึงครับว่า จิตวิญญาณของเราคือข้อมูลความรู้-คือผู้สร้าง ที่มาสู่ความเป็นจริงที่อิงระยะทาง-ช่องว่าง-กาลเวลา เพื่อประสบกับทางเลือกหรือการกำหนดทิศทาง และขยายประสบการณ์ให้กับพลังงานต้นกำเนิด โดยผ่านประสบการณ์ชีวิตที่มีรูปกายอย่างพวกเรานี่ล่ะครับ

ดังนั้นตัวเราทั้งหมดก็คือผู้สร้างสภาวะแวดล้อมด้วยแรงบันดาลใจ จนเกิดการสร้างสรรค์หลายสิ่งหลายอย่างขึ้นมากมายทั้งในโลกนี้และมิติอื่นๆ และเรายังรู้เพิ่มขึ้นอีกเรื่องว่าเมื่อใดก็ตามที่เราร้องขอ-เราก็จะได้รับมันมา (ด้วยกฎแห่งการดึงดูด) ด้วยการยอมเปิดรับให้ความรู้สึกดีๆอันสมบูรณ์พร้อมหลั่งไหลผ่านเข้ามาอย่างสม่ำเสมอและคมชัดที่สุด โดยไม่ใช้การควบคุมบังคับ ซื่งจะทำให้เกิดกันชนของเวลาขึ้นระหว่างทาง ทำให้เราตื่นเต้นกับโอกาสต่างๆที่ได้รับซึ่งเราอาจเรียกว่า "ความบังเอิญ" ก็ได้ อันจะนำสิ่งที่เราปรารถนาเหล่านั้นไปสู่ความสำเร็จลุล่วงในโอกาสต่อไป ที่เป็นเช่นนั้นเพราะพลังงานต้นกำเนิดจะไหลผ่านตัวเราและปล่อยให้ขบวนการสร้างสรรค์ที่ว่านั้นทำงานไปโดยปราศจากแรงต้านทาน และถ้าเราเข้าใจมันก็จะทำให้เราสนุกไปกับการสร้างสรรค์โชคชะตาอีกด้วยครับ

พี่นักเขียนฯบอกพวกเราที่พบกันในวันนั้นครับว่า..การบรรลุผลของชีวิตสูงสุดหรือ นิพพานนั้นแท้จริงคืออะไร? หากเราขบคิดพิจารณาให้ดีจะเห็นว่า..ความหมายหนึ่งก็คือการ"เปลื่ยนความเชื่อให้เป็นความรู้"อย่างต่อเนื่อง เหมือนตัวเราเป็นเป็นวงกลมความรู้อันที่ไม่มีที่สิ้นสุด จิตวิญญาณระลึกค้นพบและขยายไปสู่ตัวตนอันเป็นเอกลักษณ์ของแก่นแท้ได้ในที่สุดครับ:-

 

(good)

พี่นักเขียนฯจำนักเรียนทุกคนได้หมดเลยนะครับ
เดินทางไปแล้วยังกลับมาสอนให้อีก อิอิ

 

มาเล่าให้ฟังอีกเรื่องครับ...ตอนที่ไปเยี่ยมพี่นักเขียน
เมื่อวันพฤหัสที่ 18 ธันวาตึกเฉลิมพระเกียรต์ฯโรงพยาบาลพระมงกุฎฯ ที่ห้องพิเศษชั้น 20
พี่เค้ากลับมารักษาคุณแม่อายุ 96 ปีที่ท่านหกล้มจนศรีษะฟาดพื้น
อาการน่าเป็นห่วงมาก แต่ตอนนี้อาการดีขึ้นมากแล้วครับ

ผมไปถึงตอนเที่ยงก็เห็นพี่นักเขียนกำลังดูแลคุณแม่อยู่ พี่เค้าหันมาและรู้ว่าเป็นผมทันที
ส่วนผมกลับไม่แน่ใจว่าเป็นคุณอาหรือพี่นักเขียนแน่ เพราะดูตัวเล็กผอมบางกว่าที่คาดคิดไว้เยอะ
แถมยังเด็กกว่าที่คิดอีก ตอนนั้นตื่นเต้นมากแต่ก็สวัสดีไว้ก่อนและรู้สึกว่าใช่พี่เค้าแน่นอน
พี่เค้าชี้นิ้วบอกให้ให้เดินไปนั่งรอที่ห้องข้างๆก่อน
เข้าไปก็เลยได้นั่งคุยกับพี่แซมพักใหญ่ๆ พี่แซมคุยสนุกเป็นกันเองมากครับ
สักพักพี่นักเขียนเดินเข้ามาจึงได้ถามเรื่องอาการของคุณแม่และการดูแลรักษา
พี่นักเขียนฯบอกว่าคุณแม่เข้าโรงพยาบาลในช่วงที่มีการยึดสนามบินพอดี
ก็คิดจะบินมาลงที่มาอู่ตะเภาก่อน แต่พี่นักเขียนเชื่อว่าคุณแม่จะอยู่รอจนกว่าจะได้พบกัน
ระหว่างนั้นพี่นักเขียนฯก็รู้สึกถึงอาการเจ็บของคุณแม่ราวกับว่าเป็นคนคนเดียวกัน
ตอนนั้นพี่เค้าใช้วิธีส่งพลังทางไกลมาให้คุณแม่ และรู้สึกถึงตำแหน่งที่ไม่ปกติของคุณแม่ตลอด
จนกระทั่งได้เดินทางมาเยี่ยมคุณแม่เมื่อสนามบินเปิด และก็เข้ามาดูแลทุกวันตั้งแต่เช้าจนดึก

พี่นักเขียนฯใช้ฝ่ามือประกบรักษาดึงอาการเจ็บป่วยหรือพลังที่มีปัญหาออกมาด้วยมือซ้าย
ให้พลังนั้นไหลผ่านเข้ามาที่ตัว โดยทำสมาธิเชื่อมกับพลังงานต้นกำเนิดโดยทำให้ตัวเองเป็นเหมือนเครื่องฟอกพลัง
ให้พลังเป็นเกลียวหมุนเข้ามาผ่านทางกระหม่อม
จากนั้นจึงปล่อยพลังงานบริสุทธิ์กลับคืนให้คุณแม่ด้วยมือขวาครับ..เทคนิคประมาณนี้ครับ

วันนั้นพี่นักเขียนใช้มือซ้ายแบมือหงายขึ้นในแนวนอน
มือขวาตั้งฉากประกบกับฝ่ามือผู้ป่วยให้ดูครับ..

หรือจะเป็นแบบรูปข้างล่างนี้ก็ได้ครับ
รูปนี้พี่อ๊อดกับคุณอ๋อเป็นนายแบบ



ลองฝึกทำกันได้ครับ การใช้สมาธิ+จินตนาการและความรู้สึกของเราเป็นเรื่องสำคัญที่สุด
จุดที่รับ-ส่งพลังได้ดีที่สุดและใช้ง่ายที่สุดคือ ตาที่สาม-ฝ่ามือ และหัวใจครับ (จักระ 4)
เชื่อว่าพี่นักเขียนฯคงจะมาเล่ารายละเอียดเกี่ยวกับการรักษาคุณแม่ให้พวกเราฟังแน่นอนครับ
ก่อนนี้เคยรักษาสุนัขที่บ้านที่อาการหนักมากๆก็รอดมาได้อย่างไม่น่าเชื่อ
ใช้จินตนาการว่าเห็นเค้ากลับมาร่าเริงแข็งแรงวิ่งเล่นได้อย่างปกติเป็นพลังแห่งความรักล้วนๆครับ

 

nothing

แค่จะบอกว่ายังไม่มีอะไรจะแสดงความเห็นครับ
เพราะเพิ่งบังเอิญไปหยิบมาอ่านเมื่อคืนนี้เอง แต่ยังอ่านได้ไม่เท่าไหร่หลับซะก่อน
แต่คิดว่าหนังสือเล่มนี้เข้าท่าดี เขาแบ่งธรรมชาติของการดำรงอยู่ออกเป็น 3 ระดับ ได้แก่
1. โลกทางกายภาพ เป็นโลกทางด้านร่างกายและวัตถุ
2. โลกแห่งควันตัม เป็นเรื่องของสสารและพลังงานที่สัมผัสไม่ได้ด้วยประสาทสัมผัสทั้งห้า
3. โลกที่ไร้ที่ตั้ง ประกอบด้วยสติปัญญาหรือจิตสำนึก เป็นดินแดนแห่งความเป็นจริงสูงสุด

แบ่งปันแค่นี้ก่อนนะครับ