เชิญเข้าร่วมสนทนาพิเศษเรื่อง มิติ ความฝัน ชาติภพ จิตวิญญาณ โดย @โนวา อนาลัย@ [Writer]

หูยย...คุณจินต์ เห็นแล้วอึ้ง เลยอะ มันมีชีวิตทุกภาพเลย
ไม่ใช่เหมือนของจริงมากมายนะคะ รู้ว่าเป็นภาพวาด แต่มันมีชีวิตอ่ะ
เดรดว่า เดรดได้ยินเสียงน้ำตกซู่ๆซ่าๆ เสียงนกบินฟิ้วๆฟั่บๆ นะ ในภาพแรก
รูปกระท่อม นึกถึง หมู่บ้านชาวเขา แบ่บ นึกถังเผาซาไก อะ ดอกไม้สีสดๆ
ส่วนรูปสุดท้าย เห็นแล้ว นี่มันภูกระดึง ชัดๆ ม่ะเชื่อ ถามลูกเกด ดูดิ...อิอิ
(เอ้อ...เดรดเพ้อไปป่าวเนี่ย..??? อือ ได้กลิ่นไอดิน ด้วยอะ)

...ทำได้ไงเนี่ย?? ไม่ง่ายเลยนา ที่จะถ่ายทอด ออกมาได้ขนาดนี้
ข้าน้อย ขอคารวะ....ว่างๆ มาเข้าฝันเดรด สอนหน่อย จิ

อ้าว!!!เกือบลืม เพลงคุณ mead หวานเจงๆ ขอบอก
ภาพคุณเซลล์ ก็ไม่ใช่ย่อย...

อืมม์...หนุ่มใด นำเพลงนี้ไปร้องให้ สาวใด ฟัง พร้อมภาพประกอบ
ไม่ม้วนต้วนกันไปข้างให้มันรู้ไป...
หูยย หนุ่มๆ แถวนี้บริโภคน้ำตาลกันเป็นอาหารหลัก หรือเปล่าค่ะ ???
ทั้งภาพ ทั้งเสียง ...มาเป็นชุด กิ้วว!! ก๊าวว!! กิ้ว!! ก๊าวว!!

เอ้า!!...มดมา เดี๋ยวไปปัดก่อน ...ชิ้ว ชิ้ว

 

สวัสดีครับทุกๆคน ขอเป็นสมาชิกใหม่ในห้องนี้ด้วยซักคน
ก่อนอื่น ต้องขอชื่นชม ปรบมือดังๆให้กับ
สุดยอด ศิลปิน แห่ง จินตนาการ โดยคุณ จินตวดี;aa13
ส่วนผมขอฝากรูปถ่ายให้ชมบ้าง แทนรูปวาด ที่ยังมิอาจสำแดงฝีมือได้
เป็นภาพประเทศลาว ถ่ายจาก มุกดาหาร
รูปนั้นกำลังหัดวาดอยู่ครับ

 

มดที่นี่..ปัดยังไงก็ไม่หมด บี้เท่าไหร่ก็ไม่มีวันตาย
เพราะมดแดงแถวนี้ทานความหวานจนเป็นอมตะ
ผ่านเข้ามาก็กระโดดหลบให้ดีล่ะกันครับ อิอิ

ปรัชญา "มดแดงV-1"
Ants never quit. มดไม่เคยละความพยายาม...หากว่า...(คิดเอาเอง เหอๆ)

 

สงสัยคุณ Yutkanlaya มาในมาดใหม่ ยินดีต้อนรับอีกครั้งครับ
ฝั่งลาวเคยไปมาแล้วแต่ไม่ถึงหลวงพระบางสักที
บรรยากาศฝั่งนู้นเค้าสงบๆร่มรื่นดีทีเดียวครับคุณยุทฯ
วาดรูปส่งมาได้นะครับ

และขอต้อนรับคุณ chonatad ด้วยครับ

;aa35;hi2

 

​

ทราบมาว่ามีเพื่อนๆที่เพิ่งเข้ามาอ่านกระทู้ห้องวิทย์ฯใหม่ๆมีคำถาม แต่ไม่รู้จะเริ่มถามยังไง? เมื่อก่อนเคยสงสัย ก็ออกไปค้นหา-ค้นอ่านจากแหล่งต่างๆ เพื่อหาคำตอบจากเรื่องพื้นๆไปจนถึงเรื่องที่ซับซ้อนมากมายครับ เช่น..

- มาเกิดกันทำมัย มีหน้าที่อะไรจึงต้องเกิดกันมากมาย?
- ความคิดและความฝันสร้างโลกแห่งความเป็นจริงได้ยังไง?
- เวลาที่แท้จริงคืออย่างไร และโลกไหน-มิติไหนคือโลกที่แท้จริง
- เราอยู่ในโลกเสมือนจริงหรืออย่างไร?
- ฯลฯ (หากใครสนใจจะตอบเล่นก็ได้ครับ)

จริงๆแล้วห้องวิทย์ฯนี้ก็เปิดมาได้กว่าสองปีแล้ว ก็มีแต่ความรู้ที่น่าสนใจหลายเรื่องทีเดียว มีทั้งไขปริศนามิติที่ลึกลับไปจนถึงเรื่องใกล้ๆตัว แต่โดยรวมเป็นการขยายมุมมอง-สู่ความจริงอันเป็นสากลที่อยู่นอกกรอบความเชื่อทั้งหลาย ทำให้เราเข้าใจและระลึกถึงตัวตนแก่นแท้ของเรา เข้าใจความเป็นจริงในโลกของจิตวิญญาณยิ่งขึ้นจากการ เปลื่ยน"ชุดความเชื่อ"ให้เป็น"ชุดความรู้"อย่างต่อเนื่องเพื่อนำมาใช้ให้เกิดประโยชน์ในมิติอันหลากหลายได้ดีที่สุด ด้วยรูปแบบเฉพาะที่เป็นเอกลักษณ์ของแต่ละคนและสัมพันธ์เกื้อกูลกันเป็นระบบเครือข่ายของจิตวิญญาณ ที่มีแต่ปัญญาและความรักอันปราศจากเงื่อนไขเป็นที่สุด - (จากมุมมองหนึ่ง จริงๆมีอะไรอีกเยอะครับ)

สำหรับการทำความเข้าใจนี่ การตีความจากความเชื่อของแต่ละคนก็ทำให้เข้าใจต่างกันไปได้อีก ("ภาษา"มนุษย์นี่ยากจะอธิบายถึงเรื่องจิตวิญญาณเหมือนกัน) โดยเฉพาะเรื่องความไร้รูป ซึ่งต้องใช้ความรู้สึกจากข้างในที่ทุกๆคนมีอยู่จึงจะเข้าใจ คิดไปก็ไม่จบ เพราะมนุษย์มักจะใช้การเปรียบเทียบและมองหาความแตกต่างกันอยู่เสมอ แต่ถ้าอ่านเข้าใจแล้วจะรู้สึกว่า ช่องว่างเหล่านี้จะค่อยๆหายไปจนเป็นอิสระจากความเชื่อไปเลย คิดอ่านเรียบง่ายขึ้น อารมณ์ดี -สร้างสรรค์จินตนาการได้ดีขึ้น ดำรงอยู่อย่างสงบได้ด้วยตัวเอง มองและคิดอย่างเข้าใจ จนบางทีก็รู้สึกวางเฉยได้หมด รับรู้เรื่องเหนือฟ้า-ใต้บาดาลก็ไม่ค่อยตื่นเต้นเท่าไหร่แล้วเพราะมันเป็นเรื่องธรรมชาตินี่เอง..อันนี้เป็นผลที่เกิดขึ้นครับ ...(อุ๋ย..รู้สึกเหมือนมีมือใครมาบีบแก้มนี่ สงสัยจะบ่นยาวไป..อิอิ)
สำหรับผู้ที่มาใหม่ก็เข้ามาอ่านไปนะครับ รับรองมีประโยชน์ไม่มากก็น้อยครับ

Experiments :-

Who Is This?
If you don't know, shake your head back and forth​

 

ขอบคุณครับ คุณ mead หวังจะมาศึกษา จิตและวิญญาณที่ห้องนี้ครับ แอบๆอ่านอยู่ตั้งนาน ชื่นชมกับทุกๆท่านครับ เห็นแต่ละท่านมีความคิดดีๆ แปลกใหม่ มาให้คิด ให้อ่านอยู่เรื่อยๆ ตัวเองก็มีปัญหาและข้อสงสัยเกี่ยวกับจิต และ วิญญาณ อยากจะถาม พี่นักเขียน อยู่เหมือนกัน..ความแตกต่างบางประการ ระหว่าง จิต กับทางพระพุทธศาสนา ยังมีความแตกต่างกันบ้าง แต่ก็มีที่มาที่เดียวกัน เคยได้พูดคุยกับ คุณ mead อยู่เสมอ เอาเป็นว่าได้ศึกษา(เริ่มอ่าน)บทความนี้มานานแล้ว..ไว้มีข้อสงสัยอย่างไร..จะมาแชร์ความคิดเห็นก็แล้วกันนะครับ..

ได้เห็น และ รู้สึก ถึงความรัก ความอบอุ่น และความจริงใจที่มีให้กันในห้องวิทย์ฯ นี้ ก็แอบประทับใจ และ ซาบซึ้ง กับพี่ๆ น้องๆ ที่นี่ ขอเป็นสมาชิกใหม่ในห้องนี้ด้วยคนครับ และขอปรบมือดังๆ เช่นเดียวกัน..

 

วันนี้คุยกับเพื่อน
ผม : คนเราอ่ะต้องเปลี่ยนความเชื่อให้กลายเป็นความรู้
มัน : เปลี่ยนยังไงวะ เคยเจอแต่ความรู้กลายเป็นความเชื่อ
ผม : เปลี่ยนโดยทำความฝันของเราให้กลายเป็นจริงไง
มัน : อ่อๆนะทำนองนั้น
ผม : เพราะเบื้อหลังการทำตามความฝันของเราให้เป้นจริงคือการพบกับความสุขและเข้าใจอะไรที่แท้จริงสักอย่าง
มัน : จริงว่ะ ดีๆ ชอบคนมีปรัชญาชีวิต

 

ชอบภาพนี้มากๆ เลยครับ คุณจินต์
ภาพอื่นก็สวยนะครับ

 

ยินดีต้อนรับครับ คุณ chonatad
ห้องนี้อบอุ่นเสมอครับ แต่ช่วงนี้ร้อนไปหน่อย (หมายถึงอากาศน่ะครับ)
เข้ามาบ่อยๆ นะครับ

 

ความฝัน

ในความฝันจินตวดีได้พบกับสามี พร้อมกับภรรยาใหม่ ในความฝันนั้น จินตวดีเข้าไปทักทายสามีด้วยความดีใจ ในขณะที่ภรรยาใหม่นั้น ได้พูดจากระทบกระเทียบจินตวดีว่า “เธอเห็นไหมว่าถึงสิ่งที่ฉันทำจะไม่ดีแต่ฉันยังคงมีความสุขกับสามีหล่อนถึงทุกวันนี้” ในความฝันจินตวดีตอบกลับไปว่า “เธอแน่ใจหรือว่าสิ่งที่เธอทำได้สร้างความสุขให้แก่เธอ ใครกันที่ต้องนอนร้องไห้ ใครกันที่โทรศัพท์ไปโอดกครวญกับพ่อ แม่ตอนตีสอง ใครกันที่ต้องทนกับคำครหาว่าเป็นเมียน้อย เธอก็รู้ถึงแม้ฉันจะไม่ใช่คนที่อยู่กับเค้าในปัจจุบัน แต่ในสภาพความเป็นจริง ฉันก็ยังคือคนที่เป็นภรรยาอันถูกต้องตามกฏหมาย หากแม้ฉันไม่ดีจริง สามีฉันคงมาขอหย่ากับฉันเสียนานแล้ว” ในระหว่างที่พูด (ในฝัน) ได้สังเกตุเห็นแววตาของผู้หญิงคนนั้นได้ดูเศร้าขึ้นเรื่อย ๆ ในขณะนั้นจินตวดีสามารถรับรู้ได้เลยว่า “หล่อนไม่ได้มีความสุขจริง ๆ อย่างที่พูดเลยสักนิด”
<O></O>

อะไรที่ได้จากความฝันนี้ ในชีวิตความเป็นจริง จินตวดีถูกคำกระทบกระเทียบเช่นนี้จริง ๆ แต่สิ่งที่ทำกับเป็นสิ่งที่ตรงกันข้ามกับความฝัน เพราะในความเป็นจริงจินตวดีเล่นบทนางเอ๊กนางเอก เพราะได้ต้องเงียบ เก็บกด แล้วกลับไปร้องไห้ หลายครั้งที่สร้างความเก็บกดให้เกิดขึ้นในใจจนกลายเป็นแผลที่ยากจะลบเลือน ความฝันจึงสะท้อนผลไว้ 2อย่าง

• เหมือนตัวเองได้คลายความเก็บกด เป็นการรักษาบาดแผลในใจ คือการได้แสดงออก ได้พูดในสิ่งที่เราอยากพูด มันคล้ายกับการรักษาโดยการสะกดจิตเลย
• มันทำให้เราได้เห็นว่า จริง ๆแล้ว ผู้หญิงคนนั้นเขาไม่ได้มีความสุขจริง ๆ เลยอย่างที่เขาพูด (จากการสังเกตุในความฝัน) จริง ๆ แล้วเราควรจะให้อภัยเขามากกว่า

<O></O>
มันทำให้จินตวดีได้คิดว่า หลายครั้งที่จินตวดีมักจะมีความฝันเรื่องนี้ และทุกครั้งจินตวดีต้องนั่งร้องไห้สะอึกสะอื้นในความฝันจนถึงตื่นนอน ซึ่งก่อให้เกิดผลทางลบในจิตใจ และฝังใจอย่างยากที่จะเลือน
<O></O>
ความฝันครั้งนี้แม้อาจจะดูไม่ควรในการไปโต้กลับเช่นนั้นซึ่งดูเหมือนกับการไม่ปล่อยวาง แต่สำหรับจินตวดีแล้ว การได้ปลดปล่อยความรู้สึกที่คั่งค้างไว้ (ถึงแม้จะแค่ในความฝัน) มันกลับให้รู้สึกดีขึ้นและสบายใจขึ้น มันทำให้เราคิดว่า เมื่อเราได้ปลดปล่อยมันออกไปบ้างแล้ว การให้อภัยจากใจที่แท้จริงคงสามารถทำได้ง่ายขึ่นเช่นกัน ซึ่งมันคงจะต่างจากการให้อภัยที่พยายามฝึนทำให้คนเห็นภายนอก แต่ข้างในกลับอัดไว้ด้วยความโกรธ ความแค้นที่ไม่เคยได้ปลดปล่อยออกมาซักที
<O></O>
นี่ล่ะมั้ง คือการกลับไปแก้ไขอดีตในความฝัน<O></O>

 

ยินดีต้อนรับคุณ yutkanlaya ครับ
ถ้าสนใจวาดรูปตามแนวที่พี่นักเขียนแนะนำ สามารถกลับไปอ่านกระทู้เก่าๆ ได้ครับ
ลองดูที่หน้า 156 เป็นต้นมานะครับ

 

ยินดีต้อนรับคุณ Chonatad สู่ห้องวิทย์ฯครับ มาพูดคุยแลกเปลี่ยนกันบ่อยๆนะครับ ;aa37

รูปคุณจินต์ เป็นสัญลักษณ์คลุมทับอะไรเหรอครับ
รูปน้ำตก ดูแล้วรู้สึกลึกลับ มีอะไรซ่อนอยู่ ไม่เหมือนน้ำตกที่เคยเห็นเลย

มีความฝันสนุกๆมาเล่าสู่กันฟังครับ

เรื่องแรก ความฝันเกี่ยวกับเซียวฮื่อยี้ (ปลาน้อย) ที่เลี้ยงไว้

ฝันว่า ไปทำธุระที่ห้างแห่งนึง จะไปซื้อของที่ร้านประจำ แต่ก็ไม่ได้ซื้อ เพราะดูแล้วของมีให้เลือกน้อย และกำลังจะปิดร้าน เห็นมีของเยอะแยะที่อยู่ในกล่อง เตรียมส่งให้ลูกค้าต่างประเทศ
เลยเดินมาดูอีกสองร้าน กำลังจะเดินไปซื้อ ก็ไม่ได้เอากระเป๋าตังค์มาอีก
สรุปไม่ได้ซื้อซักร้าน ก็เลยเดินไปเรื่อยๆ เข้าไปในห้องโถงกลางแจ้งขนาดใหญ่ มีการละเล่นสนุกสนาน ใครถูกเรียกตัว ต้องขึ้นมาร้องรำทำเพลง ถ้ามาถึงคิวเรา ท่าจะไม่ไหว เลยขอตัวออกมา
ก่อนออกมา ก็มีผู้ชายคนนึงเอาปลาทอดมาให้ตัวนึง เราก็รับไว้ และเอามาให้เพื่อนที่รออยู่ด้านนอก และก็บอกเพื่อนด้วยความดีใจว่า ผู้ชายคนนี้มีน้ำใจ เอาปลามาให้ตัวนึง ว่าแต่ทำไมไม่ให้ 2 ตัวน๊า

ประสบการณ์ยามตื่น

ย้อนกลับไปก่อนที่จะฝันไป 2 วัน คิดไว้ว่าจะล้างบ่อปลา ทำบ่อกรองใหม่ เพราะตะไคร่น้ำเยอะมากๆ เลยคิดว่าจะเอาปลาออกไปไว้บ่อเล็กก่อน แล้วเปลี่ยนน้ำ ลอกตะไคร่ออกให้หมด แล้วค่อยเอาปลามาใส่คืน
แต่ในตอนคิดมีความรู้สึกว่า ไม่ค่อยมีความรู้เรื่องนี้เท่าไหร่ และจะจับปลาไปใส่ในบ่อเล็กมันก็ไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ก็คิดว่ายังไงก็ต้องทำ

เส้นทางแห่งความเป็นไปได้นี้ ก็ได้เกิดขึ้นมาเสร็จสิ้นแล้วตั้งแต่ที่คิด แต่ก็มีความกังวลใจว่าจะทำได้ไม่ดีเท่าไหร่ ไม่รู้ว่าต้องเริ่มจากตรงไหนก่อนดี

และคืนก่อนที่จะเปลี่ยนน้ำ ก็ฝันดังเรื่องด้านบน

ตื่นเช้ามาก็เอาน้ำออก ใส่น้ำยาลอกตะไคร่ และก็ขัดไปด้วย
น้ำลดลงเหลือครึ่งบ่อ ก็ไล่จับปลาที่น่ารักทั้งหลาย ใช้เวลานานมาก กว่าจะได้ ผ่านไปครึ่งชั่วโมง จับได้ 2 ตัว ตัวใหญ่ตัวนึง และก็ตัวเล็กๆอีกตัว
เอาไปใส่ไว้ในบ่อเล็กที่ใส่น้ำเตรียมไว้แล้ว และก็มาไล่จับตัวที่เหลืออีก ก็ยังจับไม่ได้ซักที ครึ่งชั่วโมงผ่านไป เดินไปดูบ่อเล็ก

โอ๊วจอร์จ เจ้าตัวใหญ่หายไปไหน พยายามมองหาอยู่รอบๆบ่อ ก็ไม่พบ
เหลือบมองลอดรั้วบ้านออกไป (เป็นมุมที่ไม่อยากมองเลย กลัวคำตอบ อิอิ) เห็นปลาไปนอนอยู่ที่ขอบถนน อยู่ห่างจากบ่อไปประมาณ 2 เมตร
นอนหายใจรวยรินอยู่ พร้อมกับบาดแผลเต็มตัว

รีบช้อนมาใส่ไว้ที่บ่อเล็กทันที มันก็นอนหงายท้องขึ้นมา ดูท่าจะไม่รอด ก็ได้แต่ทำใจว่ามันคงไม่รอดแล้ว แฟนเห็นก็บอกว่า ไม่เอาแล้ว สงสารมัน ไปช้อนตัวเล็กกลับมาที่เดิมเลย เลี้ยงแบบมีตะไคร่ก็ไม่เป็นไร
ก็เลยไปช้อนตัวเล็กกลับมาไว้ที่เดิน และก็ไปขุดหลุมเตรียมหาที่ฝังเจ้าตัวใหญ่

เสร็จแล้วก็กลับไปดูมันอีกทีนึง มันไม่หงายท้องแล้ว แต่นอนตะแคงๆไม่ขยับ ก็เลยรีบเอายาใส่ ใส่เกลือทะเลลงไปให้ช่วยรักษาแผล และก็ขอให้เค้ารอด

ต้องคอยดูอาการตลอด ต้องผ่านไปซัก 2-3 วันถึงจะรู้ว่าจะรอดหรือไม่

แล้วภาพความฝันก็ผุดขึ้นมา ที่มีคนเอาปลาทอดมาให้ 1 ตัว และเราก็ดูท่าทางมีความสุขที่ได้รับ ความรู้สึกถึงความสุขนั้น คือ ชื่อของปลา ที่ตั้งให้ ที่ชื่อ happy

ไม่เคยเอะใจเลยว่า ปลาทอดจะหมายถึง ปลาที่กระโดดออกจากบ่อ กลิ้งๆๆ ไปนอนอยู่กลางแดดตอนกลางวัน

ย้อนกลับไปคิดว่า
1.ถึงแม้จะกังวลอยู่บ้าง ว่าไม่เคยทำบ่อกรอง ไม่เคยล้างบ่อ ไม่เคยเอาปลาไปไว้บ่อเล็ก แต่ก็ไม่เคยมีความคิดที่ว่า ปลาจะได้รับบาดเจ็บ
เป็นไปได้มั้ยว่า เจ้า happy มันจะบอกเป็นนัยๆว่า ถ้าเกิดเราล้างบ่อเมื่อไร และนำมันไปไว้บ่อเล็ก ต้องเกิดเหตุการณ์อย่างนี้ขึ้นแน่ๆ
2.เพราะความกังวลกับปลาที่เคยตายไป มันยังอยู่ และก็ไปสร้างเส้นทางที่ปลาที่เลี้ยงจะตายต่อไปอีก

แต่ไม่ว่าจะเกิดจากสาเหตุใดก็ตาม ตอนนี้คิดอย่างเดียวว่าอยากให้เจ้า happy รอด
เพราะไม่อยากให้ซ้ำรอยกับปลาที่ชื่อ lucky ที่ตายไปแล้วตัวนึง ตอนเอามาใหม่ๆ ตอนนั้นไม่รู้ว่ามันป่วยตั้งแต่ตอนซื้อมา มาที่ใหม่ อากาศหนาว ปรับตัวไม่ได้ ก็เลยเสียชีวิตไป
ตอนนั้นก็แยกเจ้า lucky ไปไว้ที่บ่อเล็ก และก็รักษาเท่าที่จะทำได้ วันต่อมา ก็ยื้อชีวิตไว้ไม่ได้
ความคิดนึงก็ผุดขึ้นมาว่า เราน่าจะเป็นคนเลือกปลาเอง ตัวนี้เราให้เจ้าของร้านเลือกให้ ก็เลยไม่ทันดูว่ามันแข็งแรงดีมั๊ย

ความคิดในตอนนี้ที่ผุดสลับกันไปก็คือ
1.มันต้องรอดซิ จำได้ที่พี่นักเขียนเคยบอกว่า สัตว์เลี้ยงทั้งหลาย จะมีชีวิตอยู่ได้ยาวนานเท่าไหร่ ขึ้นอยู่กับการจอจ่อของเจ้าของสัตว์เลี้ยง ก็เลยคิดว่าเราต้องจดจ่อกับความคิด ความรู้สึกนี้เข้าไว้
2.มันจะตามเจ้า lucky ไปแน่ๆ ภาพที่เจ้า lucky ที่นอนหงายท้อง ก็โผล่มาให้เห็นอยู่เรื่อยๆ และอาการของ happy ตอนนี้ ก็ไม่ต่างไปจากเจ้า lucky ตอนก่อนตายเลย

คืนนั้น ได้นั่งสมาธิ มองดูความคิด ความรู้สึกให้ชัดๆ ว่าเราจดจ่อกับเส้นทางแรก หรือเส้นทางสองมากกว่ากัน พอมีความคิดในเส้นทางสองโผล่เข้ามาก็วางเฉย จนจิตรวมเป็นสมาธิ ก็ได้นึกถึงเส้นทางแรกให้ชัดเจน เส้นทางที่เจ้า happy กลับมาแข็งแรง สดใสดังเดิม จดจ่อกับภาพเหล่านี้จนเส้นทางที่สองไม่มารบกวนอีกต่อไป

ตื่นเช้ามา ค่อยๆแง้มกล่องกระดาษที่ปิดบ่อเล็กเอาไว้ เจ้า happy ว่ายน้ำได้เหมือนเดิมแล้ว แม้ว่าจะมีบาดแผลจากการท่องโลกกว้างให้เห็นบ้างก็ตามครับ ;aa13

ส่วนเรื่องที่สอง เดี๋ยวมาเล่าต่อครับ รู้สึกว่ามีคนมาบีบแก้มเอาไว้ ไม่ให้เล่ายาวๆ (ขอยืมมุขคุณ mead มาใช้หน่อยนะคร๊าบ)

 

ขอเอาใจช่วยเจ้า Happy ครับคุณเซลล์
เกือบเป็นปลาแดดเดียวไปซะแล้วนะครับ อิอิ (สนุกและมีลุ้นจริงๆเรื่องนี้)
มีความฝันมาบอกเรื่องของอนาคตเอาไว้ลางๆ ยังไงเลือกเส้นทางที่ 1 ให้ชัดเจนเข้าไว้
ส่วนคุณจินต์ก็กลับไปแก้ไขอดีตในความฝันได้อีกด้วย
สภาวะจิตของเราสามารถดึงดูด-เปลื่ยนแปลง-แก้ไขเส้นทางของอดีต-อนาคตได้จากปัจจุบันนะครับ

เล่าให้ฟังเรื่องนึงครับ

เคยเอาสุนัขที่บ้านไปผ่าตัดแล้วกลับมาพักฟื้นแต่อาการไม่ดีขึ้นเลย เค้ากำลังหมดลมหายใจ ในช่วงนั้นก็ทำสมาธิจดจ่อและใส่ใจเค้าตลอดเวลา และเลือกเส้นทางที่เชื่อว่าเค้าต้องรอดและกลับมาวิ่งเล่นได้เหมือนเดิม ขอให้เค้ามีชีวิตใหม่อีกครั้ง เชื่อมั่นว่าการตัดสินใจเอาเค้าไปผ่าตัดเราคิดถูกต้องแล้ว

อาการเค้าก็ทรงอยู่และหายใจถี่ๆแรงๆ เพราะสมองขาดเค้าออกซิเจนไปหล่อเลี้ยง (เม็ดเลือดขาวเกินค่าปกติไป 90,000 ล/บ c ปกติราวๆ 8,000-10,000 ล/บ c หมอบอกว่าเพิ่งเคยเจอเป็นตัวแรก แล้วก็ส่ายหัวบอกว่าไม่น่าจะรอด จนวันนึงที่ลมหายใจเค้าแผ่วเบา ช้าลงๆเรื่อยๆจนเค้าหยุดหายใจไปนานมากเกือบ 3-4 นาที เราก็ทำใจเพราะผ่านจุดที่เรียกว่าเศร้าไปแล้ว ก็ไม่เข้าไปปลุกเหมือนเคย ที่เคยลุ้นอย่างที่สุดก็ปล่อยวาง กะให้เค้าไปสบายๆจะดีกว่า..

และก็มีปาฎิหาริย์จริงๆ ปรากฎว่าเค้าก็หายใจขึ้นมาอีกครั้ง..
ร่างกายกลับมาทำงานเหมือนเดิม ขยับลุกขึ้นเดินได้ ทานอาหารได้ และอาการเค้าค่อยๆดีขึ้นเป็นลำดับ..
เม็ดเลือขาวลดจนเกือบเป็นปกติแล้ว ดีใจสุดๆครับ

พี่นักเขียนเคยบอกว่า สัตว์เลี้ยงทั้งหลาย
จะมีชีวิตอยู่ได้ยาวนานเท่าไหร่ ขึ้นอยู่กับการจอจ่อของเจ้าของสัตว์เลี้ยง

ขอย้ำครับว่า การจดจ่อทางจิตเกี่ยวกับเรื่องแบบนี้อย่างตั้งใจเป็นพิเศษ ได้ผลจริงๆครับ
รออ่านเรื่องที่สองครับ คุณเซลล์ *-*
(จริงๆมีเรื่องไก่อีกตัวนึง ที่เคยขุดหลุมฝังแล้ว แต่มันรอดมาได้จนทุกวันนี้
ตอนนี้อายุกว่า 12 ขวบแล้ว ทราบว่าปกติไก่มีอายุไม่เกิน 5-6 ปีใช่มั๊ยครับ)

 

วันก่อนคุณซิปแนะนำเวปนึงมาให้
มีดาวน์โหลดหนังสือพี่นักเขียนบางเล่มได้ด้วย ใครทำไม่รู้ครับ (อาจเป็นคนแถวๆนี้รึเปล่าน้า)
http://www.geocities.com/nova.analai/?20094

แล้วก็มีคนเอาไปลงในเวปพระแม่ฯของทางคริสเตียนด้วย เข้าไปอ่านกันได้ครับ
http://www.newmana.com/yabb/index.php?topic=10187.0

 

ขอบคุณครับคุณ mead
พาเจ้า happy และผองเพื่อนมาทักทายครับ (ตัวส้มๆที่อยู่ด้านล่างครับ จะเปลี่ยนชื่อเป็นยากูซ่าดีมั๊ย เพราะวีรกรรมเยอะเหลือเกิน อิอิ)
แน่ใจเหรอครับว่าเป็นไก่ อายุ 12 ขวบนี้ ไม่ธรรมดาจริงๆครับ
แวะมาเล่าเรื่องไก่อมตะหน่อยครับคุณ mead น่าสนใจมั๊กมาก

ดูเค้าถกกันสนุกเลยครับ ดูสำนวนการเขียนคุ้นๆนะครับ น่าจะเป็นเพื่อนที่เรารู้จักแน่ๆ

อีกเรื่องนึงที่จะเล่า เป็นตอนเฉลยของฝันด้านบน (ในส่วนของตัวหนังสือสีน้ำเงิน) + ฝันเมื่อคืนวันเสาร์ที่ผ่านมาครับ

คืนวันเสาร์ฝันเป็น 3 ช่วง

ช่วงแรก เป็นฝันที่บอกถึงเรื่องเล่าของผู้ที่เราจะต้องติดต่อด้วยในวันอาทิตย์

ช่วงที่สอง ฝันว่า เห็นคนกลุ่มนึงประมาณ 3-4 คน เดินผ่านร้านหนังสือเก่า ร้านนึง และแวะเข้าไปเพื่อจะซื้อหนังสือ แต่พอเห็นคนขายที่กำลังยื่นหนังสือธรรมมะให้ ก็ตกใจวิ่งหนีไป เพราะภาพที่เค้าเห็น เป็นโครงกระดูกที่กำลังพูดเชิญชวนให้ซื้อหนังสือ

ช่วงที่สาม ฝันว่า เห็นผู้ชายมีอายุ หน้าตาออกแขกๆ มีหนวดและเคราหน่อยๆ บุคลิกภาพดี
จากนั้นก็มีเสียงบรรยายว่า ปวดหัวใช่มั๊ย
ชายคนนี้ตอบว่าใช่
ก็เป็นเสียงปืนดังขึ้น 1 นัด เจาะเข้าขมับ และทะลุออกอีกด้าน
ในฝันเราก็บอกว่า เราไม่อยากดู จะเอาภาพพวกนี้ให้เราดูทำไม
ก็มีเสียงบอกว่า อย่าหลบตา ให้ดูให้ชัดๆ ให้เห็นความเป็นจริง
เสร็จแล้ว เราก็มองผู้ชายคนนั้น เค้ายิ้มอย่างมีความสุข แม้ว่าเค้าจะโดนยิง
และก็มองไปที่ลูกตาเค้า เค้าโดนควักลูกตาออกไปทั้งสองข้าง
เสร็จแล้ว ภาพก็ตัดมาที่เด็กผู้ชายคนนึง ท้องเค้าโดนควักเอาตับ ไต ออกไป แต่ไม่มีเลือด เหมือนเป็นภาพนิ่ง ที่ค้างไว้ให้ดูเฉยๆ

ความฝันทั้ง 4 ตอน รวมกับฝันเมื่อคืนวันศุกร์ 1 ตอน
เป็นเรื่องราวที่เกิดยามตื่น ในวันอาทิตย์

วันอาทิตย์ แม่บอกว่า เพื่อนเค้าเพิ่งขายบ้านได้ และจะย้ายมาอยู่แถวนี้ เค้าจะขายเฟอร์นิเจอร์ต่อให้ ตอนบ่ายเพื่อนแม่ก็มา และพาไปที่บ้านเค้า เพื่อดูว่าเราจะชอบอะไรมั๊ย

ใจจริงก็ไม่ได้ต้องการอะไร แค่จะพาแม่ไปดูเฉยๆ
เพื่อนแม่คนนี้ ไม่ได้รู้จัก และไม่เคยคุยมาก่อน ไปถึงเค้าก็เล่าเรื่องต่างๆให้ฟัง
เรื่องที่เล่าเรื่องแรก ตรงกับฝันช่วงที่ 1 ของคืนวันเสาร์ ทั้งหมด เลยเข้าใจหมดว่าเค้ารู้สึกยังไง เพราะได้ข้อมูลอารมณ์ ความรู้สึกจากในฝัน
และก็เล่าเรื่องสามีที่เสียชีวิตให้ฟังว่า อายุห่างกันเกือบ 30 ปี แต่เค้ารักมากๆ เคยทำงานกับคณะฑูต ของส่วนใหญ่ที่จะขาย จึงนำมาจากต่างประเทศทั้งหมด
และก็เอาของเก่าๆ ของหายากต่างๆมาให้ อายุ 60 ปีขึ้นไป เค้าอยากให้เราเก็บเอาไว้
เราก็ดูๆอยู่ และคิดว่า จะซื้อดีมั๊ย เพราะของใช้เก่าแก่โบราณแบบนี้ มันสวย และดูมีค่า มีราคา แต่ถ้าซื้อมา ก็คงไม่ได้เอามาใช้เท่าไหร่
และภาพความฝันก็ผุดขึ้นมา เป็นตอนที่เราจะเข้าไปซื้อสินค้าร้านๆนึง แล้วเห็นเค้าแพ็คของกันอยู่ สุดท้ายก็ตัดสินใจไม่ซื้อ และเดินออก
เลยเข้าใจว่า ก็อยู่ที่เราว่าจะซื้อหรือไม่

เค้าบอกว่าเงินที่ได้จากการขายให้เรา เค้าจะเอาไปทำบุญทั้งหมด ให้กับคุณแม่ และก็สามี

ภาพที่ผุดต่อมา ก็เป็นภาพโครงกระดูก และก็ผู้ชายท่าทางใจดีที่ถูกยิง ก็ผุดขึ้นมาอีก และก็ข้อความที่ได้ยินจากในฝันว่า เราเกิดกันมาหลายภพหลายชาติ นับไม่ถ้วนแล้ว ภาพที่เธอเห็นนั้น อาจจะดูว่าเขาโชคร้ายที่โดนควักลูกตา โดนยิง หรือเอาอวัยวะภายในออกมาเหล่านั้น แต่เขาไม่เคยคิดเลยว่า เขาโชคร้าย เพราะเหตุการณ์ดังกล่าวที่เกิดขึ้นมานั้น เขาเป็นผู้เลือก เพื่อให้เป็นบทเรียนกับคนรอบข้าง เขาถือว่าเขาได้ทำหน้าที่ของเขาแล้ว

ก็เลยเข้าใจทั้งหมดว่า ความฝันช่วงที่สาม เป็นภาคขยายจากความฝันช่วงที่สอง

ความฝันช่วงที่สอง ที่โครงกระดูก หยิบหนังสือธรรมะมาให้
ความฝันช่วงที่สาม คือ ธรรมะที่อยู่ในหนังสือ ที่โครงกระดูกหยิบมาให้

ความรู้สึกที่อยู่ในตอนนั้นจนถึงตอนนี้ มันเป็นความรู้สึกที่บรรยายออกมาลำบาก แต่รู้สึกว่าเป็นฝันที่ประทับใจ และลึกซึ้งมาก

และก็เพิ่งมารู้จากแม่ว่า สามีเค้าที่เสียชีวิตไปนานแล้วนั้น เค้าเป็นโรคเครียด มีอาการทางประสาทหน่อยนึง (ตรงกับข้อมูลที่ได้ในฝัน ว่าโดนยิงที่ขมับ)

ดังนั้นของที่เค้าขายให้มาทั้งหมด เหมือนเค้าตั้งใจจะให้มากกว่า เพราะขายในราคาเหมือนให้ฟรีๆ (ถ้าเค้าให้ฟรีๆ เราก็คงไม่รับ) ถือว่า เราได้ทำบุญ และก็ขอบคุณที่เค้ามาให้ธรรมะแก่เรา

และสิ่งหนึ่งที่เพิ่งเข้าใจคุณค่าของของเก่าก็คือ ค่าของความรัก ความทรงจำ ที่อยู่ในสิ่งของนั้นๆ

ทั้งของหมั้นตั้งแต่คุณแม่ของคุณน้าคนนี้ ที่เค้าเก็บรักษาไว้อย่างดี เพื่อระลึกถึงแม่ของเค้า ทั้งของรักของสามีที่ใช้อยู่เป็นประจำตอนมีชีวิตอยู่ และก็ของที่เค้ารักและหวงแหนมาก เค้าบอกว่าตอนนี้ เค้าปล่อยวางหมดแล้ว ไม่เอาอะไรแล้ว เค้ารู้สึกว่าเค้าพอแล้ว (จบแล้วครับ ย๊าวยาว แฮ่กๆ)

 

HBD ย้อนหลังนะค่ะ คุณ Falkman และก็ลูกเกด ด้วย มีความสุขมากๆนะค่ะ

 

ข้อความของผม กับ falkman หายไปครับ อิอิ
ทางเวปคงกำลังปรับปรุง server.. (รอสักเดี๋ยวค่อยว่ากันใหม่นะครับ)

 

จากที่ เดรดเคยโพสเล่าเรื่องกิจการที่บ้านไว้ ข้างบน

หลังจากนั้น กิจการทรุดแย่ลงอีก เกิดทั้งปัญหาเก่า และใหม่ตามมา ถมทับอีกระลอก
ปัญหาเก่าคือ การแยกตัวออกไปของน้องชาย ก่อนหน้านั้น
เดรดยกบริษัทให้เค้าไปทั้งหมด ทำให้เกิด ปัญหาความสัมพันธ์ พี่น้อง
จากนั้น ไม่นาน ก็มีปัญหากับ พนักงานในบริษัท เดรดเอง
เนื่องจากเดรดเป็นคนที่แรง และวินัยในการทำงานจัดมาก ใครๆก็รู้
มีกลุ่มพนักงานบางส่วน ออกอาการ(เป็นญาติห่างๆ เลยได้ใจ) เมื่อโดนต่อว่า
พวกเค้ามาประท้วงลาออก ซึ่งกลุ่มนี้เป็นกลุ่มประสานงาน ประมาณ 6 คน

เดรดก็ให้ออก พ่อถามว่าทำไมไม่เรียกคุย เดรดบอกว่า
คนเราถ้าคิดจะลาออก เพื่อเรียกร้อง ก็ไม่จำเป็นต้องคุย เพราะเดรดถือว่า
เดรดตำหนิในเรื่องสายงาน ไม่ได้มีอคติใด ถ้ามองด้วยเหตุผล
เค้าทำบริษัทเสียหายมาก แต่กลับไม่พอใจที่ถูกตำหนิ

พวกเขายกโขยงไปอยู่บริษัทน้องชาย กันหมด
ยั้ง ยังไม่พอ เขาพยายาม เข้าตัดราคางานเดรดทั้งหมด
เพราะเขาเอาข้อมูลทุกอย่างไปด้วย ทั้งคนที่จะต้องติดต่อ
และราคาประเมิน ทรุดเลยค่ะ ใจงี้ หล่นวูบๆ
งานเดรดหลุดแทบทั้งหมด ไม่มีงานเลยอยู่ สองอาทิตย์เต็มๆ
จนเดรดต้อง ตัดรายจ่ายค่าจ้าง โดยให้พนักงานผลัดมาทำกันคนละครึ่งเดือน
ที่เหลือ ประกันสังคมจ่าย ลูกน้องเดรดไม่เดือดร้อน มันดีกว่าให้เค้าออก
และหมดรายได้ แต่เราทำงานมากขึ้นเหนื่อยขึ้น แต่ก็ไม่มาก เพราะงานน้อย..อิอิ

เดรดยอมรับว่า เซไปพัก คิดไม่ออก แต่ก็เชื่อมั่นอยู่ตลอดว่า
มันเป็นแค่เพียงพักเดียว(แต่นานเหมือนกัน นิ เกือบ สองเดือน)
ช่วงนั้น ต้องพยายามมีสติมากๆ เดรดรับแรงกดดันจากบ้านนู้น
(เราเรียกบริษัทน้องชายกันอย่างนี้ค่ะ) เอามากๆ จนระเบิดไปก็หลายหน
แต่เดรดไม่ตอบโต้อะไร เดรดคิดอย่างเดียวว่า เดรดไม่เคยโกรธเกลียดใคร
เพราะฉะนั้น ก็จะไม่มีใครโกรธเกลียดเดรด เพียงแต่น้องยังไม่เข้าใจเรา

และเดรดคิดว่า การเอาแต่คิดถึงปัญหา ไม่ใช่ทางแก้ที่ดีเลย
การหนีก็ไม่ใช่ เดรดเลยพุ่งตรงเข้าปัญหา เข้าสู่ศูนย์กลาง ไม่หนี
คิดและแก้ที่ละเปลาะ ที่ละปัญหา อันไหนแก้ไม่ตก วางๆๆๆ(เพียบเรย อิอิ)
สภาพความเป็นจริง เดรดรับสภาพความย่ำแย่ แต่กลับบ้าน อยู่คนเดียว
เดรดจินตนาการแต่การทำงานมากมาย ยามฝัน ก็ฝันว่าทำงาน ฝันว่าไปเที่ยวตลอด

ตอนนี้... ที่บริษัทเดรดทำงาน 7 วัน 24 ชม.(สองกะ) มาสองอาทิตย์แล้ว
ตัวเอง กลับบ้านเอาเกือบเช้าอยู่เกือบอาทิตย์ เหนื่อยกาย แต่สุขใจค่ะ
เดรดเรียกลูกน้องกลับมาหมดเลย ตอนนี้เดรดทำงานไม่ทันแล้วค่ะ งานเข้ามาทุกวัน

เอ่อ....เดรดจดจ่อ มากไปป่าวเนี่ย

ปล.ช่วงที่ความรู้สึกแย่มากๆ เจอศึกหลายด้าน มีเพื่อนในบอร์ดคนหนึ่ง
ที่คอยให้กำลังใจเสมอมา ช่วยทำให้เราขำ จนบางทีลืมเครียดไปเลย
ทำให้เดรดรู้สึกว่า จิตวิญญาณพวกเราโยงใย และเป็นหนึ่งเดียวกัน
เค้าเข้ามาทัก โดยที่ไม่รู้ว่าเดรดกำลังแย่ แต่มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญแน่นอน
เดรดเชื่อค่ะ และ...จะเชื่อตลอดไป

เค้าส่งเพลงนี้มาให้ฟัง ฟังทีแรก ร้องไห้เลย ร้องจริง ร้องจัง(ปกติ บ่อน้ำตาตื้นอยู่แระ)
โดนช๊อต นี้เข้าไป ไม่ไหวค่ะ แต่ จากนั้น มัน ฮึด!!! ค่ะ...ฮึด มากมาย
ลองฟังดูละกันค่ะ ว่า ทำไม???

สุดท้ายนี้เดรดแค่อยากจะบอกว่า ไม่ว่าเราจะเจอคนที่ทำดี หรือไม่ดีกับเรา
เค้าต่างมาช่วยเหลือเกื้อกูลให้เราได้เรียนรู้ ในทุกบทบาท
ถ้าเดรดไม่เจอทุกข์หนักขนาดนี้ เดรดจะไม่มีวันรู้เลยว่า เพื่อนแท้ เป็นอย่างไร

ขอบคุณทุกตัวแสดงค่ะ
โห....บ่นยาว ไปป่าวเนี่ย ก้มหน้าก้มตาพิมพ์
มะด้ายตั้งใจ เกะกะระรานพื้นที่บอร์ดเลยจริงๆนะคะ สาบาน
มัน ไม่ค่อยมีเวลาโพสน่ะค่ะ ขอหน่อยละกันนะคะ....

<EMBED src=http://www.youtube.com/v/ZJcVGOr6pjM&hl=en&fs=1 width=425 height=344 type=application/x-shockwave-flash allowfullscreen="true" allowscriptaccess="always">

อุ๊ย!!! เกือบลืม ที่สำคัญที่สุด ตอนเดรดว่างงาน
เดรดส่งคนไปช่วยน้องคนนี้ทำงาน เค้ามาอ้อนพ่อ แต่ถึงไม่อ้อนเดรดก็จะช่วย

ตอนนี้ ความสัมพันธ์ กำลังจะประสานรอยร้าว ก็ด้วยความเชื่อ อีกเหมือนกันค่ะ
อันนี้ ดีใจ กว่ามีงานทำเยอะๆ อีก...อิอิ
</EMBED>