เมตตาจริงเหรอ?

สัตว์ก็เหมือนกันนะขอรับ ถ้าไม่ไปเลี้ยงมันไว้ มันแผร่พันธ์ให้เราได้กินกันไม่ทั่วถึงหรอกครับ ถ้าไม่เลี้ยงเพิ่มจำนวน ป่านนี้คนนี่แหละ กินสัตว์อื่นจนสูญพันธ์เชียวแหละ การกินให้สารอาหารครบ ทำได้ครับ ไม่ใช่ว่าสารอาหารได้ครบจากการทานเนื้อสัตว์อย่างเดียวเลย วัวควายกินแต่ผักหญ้ายังอ้วนท้วนได้เลย วิตามินหลายๆอย่างที่มีเฉพาะจากผักผลไม้ และเนื้อสัตว์ให้แต่โปรตีน ไขมัน ซึ่งก็มีถั่ว เต้าหู้ เช่นกัน ตอนเด็กๆผู้ใหญ่ให้เรากินเนื้อ เราก็กินด้วยความเดียงสา พอโตมาก็ไม่ผิดที่จะสงสารจนกินไม่ลงครับ คนเรานั้นมีจิตใจเมตตาไม่เท่ากัน มีจิตคิดจะช่วยเหลืออนุเคราะห์ไม่เท่ากัน ส่วนเรื่องการกินเนื้อกินเจกินมัง อย่าไปโยงเข้าศาสนาพุทธครับ มันไม่เกี่ยว การกิน ไม่ว่าจะแบบไหน ก็ไม่ได้เกี่ยวกับการพ้นทุกข์บรรลุธรรมหรอกครับ มันอยู่ที่เจตนา อยากที่จะทำ ถ้าเอาเรื่องการกิน กับการบรรลุมารวมกัน คุณก็ผิดแล้วล่ะ ศาสนาพุทธไม่สอนเรื่องโภชนาการครับ สอนให้รักษาศีล อบรมกายใจ อบรมจิต สร้างเสริมสมาธิปัญญา คุณกินเนื้อสัตว์ คุณติดใจในรส ก็เรื่องของคุณนะขอรับ แต่คุณจะมาตัดสินว่าคนนั้นคนนี้เป็นทุกข์น่ะ ไม่ได้ คิดผิดแล้ว ทุกข์สุขอยู่ที่ใจ แม้คุณอาจจะมองเห็นแล้วคล้ายเขาจะเป็นทุกข์ แต่ในใจเขาทุกข์จริงไหม? คุณไม่รู้ได้ เหมือนกับการกินเจ ถ้ากินแล้วเป็นทุกข์ ก็คงไม่มีใครทนกินอยู่ได้หรอกขอรับ คนเรามีชีวิตดำรงค์อยู่ เพราะการกิน จะป่วยตายก็ด้วยการกินเหมือนกัน ต้องระวังเรื่องนี้ครับ ถ้าเป็นโรคสารพัด แล้วเป็นทุกข์ทางกาย ไม่อำนวยต่อการปฏิบัติธรรม ก็แย่นะครับ เนื้อสัตว์น่ะมีพลังงานมาก แต่โทษของเนื้อสัตว์ก็มีมากเช่นกัน ส่วนเรื่อง ไข่ไก่นมวัว อันนั้นไม่วอรี่ ถึงจะเป็นผลิตผลจากสิ่งมีชีวิต แต่ก็เป็นสิ่งที่เจ้าของนั้นไม่หวงแหน เหมือนกับเส้นผมที่เราไปตัดออกตามร้านตัดผมนั่นแหละ มันไม่ได้เบียดเบียน อีกทั้งยังเป็นโปรตีนที่ย่อยง่ายกว่าเนื้อสัตว์ มีโทษน้อยกว่าเนื้อสัตว์มาก คนเราเกิดมาก็ยังดื่มนมแม่เลย แม่ไม่เคยบ่นว่าเราเบียดเบียนเลย ธรรมชาติของสิ่งมีชีวิตอยู่แล้ว