เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

555 มา
ก็ 555 ไป
ไม่รู้จะตอบไงดีครับ

 

เช่นกันคุณชาติ ผมก็นอนเร็ว แต่ตื่นสาย
รักษาดวงตาไว้สู้กับคอมพ์ เพื่อท่านผู้อ่านครับ
ขอบคุณความปรารถนาดีดี ตลอดเวลา

 

ต่อไปก็จะพิจารณาตอบโพสท์ที่ไต่ถาม
ถ้าแค่ทักทายก็ถือว่าคุยกันบ้างเล็กน้อย
จะได้ไม่เสียเวลาจิ้ม เอางั้นนะครับ

 

ขอบพระคุณท่านลมเหนือที่ห่วงใย คำแนะนำมีค่ากว่าทองคำ
กำลังให้ลูกน้องอ่านดู และติดต่อขอซื้ออยู่ครับ...สุขภาพที่ดี
บางที นอกจากมีขายแล้ว ต้องขวนขวายหาให้เจอด้วย ขอบคุณจริงๆ

 

5555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555 เขียนมาตั้งสี่บรรทัด ผมตอบไปเท่าๆกัน ครงโอเคนะ

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
============================


นิทานรอบกองไฟจากคุณเทพ ทวีความน่ารู้น่าตื่นใจ...คุณเทพเล่าย้อน
ไปถึงหลังสงครามโลกครั้งที่2 สิ้นสุด สงครามเกาหลีระเบิดตามมาอย่าง
รวดเร็ว เกาหลีเหนือที่ได้พลังกองทัพจีนแดงหนุนหลัง รุกกระหน่ำเกาหลี
ใต้แทบแหลกเป็นจุณ เกือบยึดได้รอมร่อ เพราะทุกประเทศล้วนบอบช้ำจาก
อภิมหาสงครามโลก มีเพียงประเทศไทยที่กำลังทหารยังสดชื่น ในที่สุดไทย
ก็ส่งทหารหาญหน่วยแรกเข้าเกาหลีใต้ แทบจะเป็นหนึ่งในกลุ่มพันธมิตรต้นๆ
ที่เข้าไปช่วย ตามคำขอของสหประชาชาติยุคนั้น

ทหารไทย กรมผสมที่21 ต่อมาได้รับสมัญญานามว่า "กองพันพยัคฆ์น้อย"
(เดอะลิตเติ้ล ไทเกอร์) สร้างวีรกรรมลือลั่นสนั่นโลกในสงครามเกาหลีมาก
มายหลายสมรภูมิรบ...คำว่า"ทหารผี"ผุดขึ้นมาในการประจัญบานมากครั้ง

พลตรี เจมส์ ซี ฟรายส์ ผบ.กองพลทหาราบที่2ของอเมริกา กับ พลโท พอล
เคนดัลล์ แม่ทัพน้อยที่1แห่งกองทัพสหรัฐอเมริกา กล่าวแก่ พันตรีเกรียงศักดิ์
ชมะนันท์ (ยศขณะนั้น-อดีตนายกรัฐมนตรี) ต่อหน้านายทหารไทยทั้งปวง...

" ข้าพเจ้าไม่มีอะไร สงสัยในการจิตใจ แห่งการต่อสู้ของทหารไทยอีกแล้ว"!

เฉพาะการรบที่ "เขาพอร์คชอป" คือมหาวีรกรรมเอกอุ ที่"กองพันพยัคฆ์น้อย"
สร้างคลื่นลือลั่น สั่นสะท้านในความหาญกล้าไปทั่วทั้งทัพสัมพันธมิตร

เนินนี้ฝ่ายคอมมิวนิสต์ ทุ่มพละกำลังเข้าถล่มตีติดต่อกัน 3 ครั้ง นานกว่า
2สัปดาห์ ด้วยกำลังและอาวุธมากกว่าหลายเท่าตัว ทหารไทยได้รับคำสั่ง
จากผู้บังคับบัญชา ห้ามทิ้งเนิน กองพันพยัคฆ์น้อย รักษาและต้านไว้ด้วย
เลือดและกระสุนเกือบนัดสุดท้าย สู้ทุกรูปแบบ ทั้งประชิดติดตัว ดาบปลาย
ปืน....คอมฯจีนกับเกาหลีเหนือ แตกพ่ายย่อยยับ!

ทหารไทยเสียชีวิต 16 นาย บาดเจ็บ57นาย ศพข้าศึกเกลื่อนเนิน 204 ศพ บาดเจ็บนับไม่ถ้วน แบกศพหนีหายกันไปไม่ทราบจำนวน!

ทุกวันนี้ ณ เส้นขนานที่38 ขีดแบ่งระหว่างเกาหลีเหนือ-ใต้ มีอนุสาวรีย์คอนกรีต
จารึกใจความว่า...

"การข้ามเส้นขนานที่38 ครั้งที่3โดยทหารอเมริกัน ทหารไทย ทหารกรีก"!!!

คนเกาหลีใต้ยุคนั้นอดอยาก หิวโหย ยิ่งกว่าคนอิสานชาวไทย ผืนดินแห้งแล้ง
แข็งกระด้างด้วยความหนาวเย็นทารุณโหดร้าย มีแต่หินภูเขา เป็นภูมิประเทศ ทหารไทยได้ช่วยเหลือชาวเกาหลีใต้ไว้มากมาย จนมีคำจารึกในหมู่คนเกาหลี
ใต้รุ่นพ่อ รุ่นลุงครั้งกระนั้นว่า...

------------"ไทยแลนด์ นัมเบอร์ วัน"--------------

หมายเหตุ...คนไทยที่คลั่งเกาหลีจนแทบเป็นทาสกิมจิ ยอมเกาหลังให้...หัน
มองอดีตแล้วกรุณาอับอายตนเอง อายบรรพชนผู้หลั่งเลือดทาแผ่นดินให้เกาหลี
ใต้รอด และพึงภาคภูมิใจในเกียรติศักดิ์แผ่นดินนี้ อย่าคิดหยามหมิ่นว่า เราด้อย
ศักดิ์ศรีหรือล้าหลังกว่าชาติอื่นได้แล้ว

วีรกรรมทหารผีนับครั้งไม่ถ้วน ทำให้เครื่องรางของขลังที่ทหารไทยขนไปช่วยรบ
เป็นที่สนอกสนใจ ของทหารชาติพี่เบิ้ม อย่างสหรัฐอเมริกา ซึ่งก้าวมาเป็นเบอร์ 1หมายเลข1ของโลกแทนจักรวรรดิอังกฤษ มีการทดลองของขลังมากมายในหมู่
ทหาร ทั้งเสื้อยันต์ ผ้ายันต์ ประเจียด เหรียญ ตะกรุด ลูกอม พระเครื่องฯลฯ

สุดท้าย หลายนายพลที่ได้เห็นความวิเศษเหนือโลกกับตา ยอมรับว่า พุทธคุณ
หนังเหนียวยิงไม่เข้า ยิงไม่ถูก หรือยิงไม่ออก มีจริง!

จึงมีการแสวงหาซื้อกันอย่างกว้างขวาง และลุกลามมาถึงสรรพคุณของ
"เหล็กไหล" ที่มีทหารไทยฝังในตัว แล้วสาธิตให้เหล็กวิ่งเคลื่อนไปตาม
ร่างกายให้นายทหารอเมริกันชม แต่เรียกออกมาไม่ได้ ขายไม่ได้ เป็นของ
เฉพาะตัว ของใคร-ของมัน

ออร์เดอร์เหล็กไหล จึงสั่งตรงมาจากสหรัฐอเมริกา จากนายทหารระดับ สอง-
สาม-สี่ ไปถึง ห้าดาว

เงินล้านสำหรับอเมริกันชน ระดับนายพลในสงครามยุคนั้น กระจอกมาก ดอลลาห์
พิมพ์เอง ใช้ได้ทั่วโลก ใครก็อยากได้ใบสีเขียวๆของมัน แค่ห้าหมื่นเหรียญ ก็ล้าน
บาทไทยแล้ว (อัตรา20บาทต่อ1เหรียญยืนหยัดยาวนาน)

ยิ่งปี2507 เมื่ออเมริกาเหยียบย่างเข้าสู่สงครามเวียดนามเต็มรูปแบบ หลังจาก
เป็นอีแอบในฐานะที่ปรึกษาอยู่นาน...และสงครามเวียดเหนือ-ใต้ ระเบิดเต็มสมร
ภูมิในปี 10-15 ก่อนไอ้กันถอนสมอ...การเสาะแสวงหาเหล็กไหล ถึงจุดที่เรียกว่า ระเบิดเถิดเทิง "พีค"สูงสุดไปในหมู่นักเสาะหาทั่วประเทศ...

คุณเทพกับผมอยู่ในห้วงเวลา คาบเกี่ยวแห่งจุดเริ่มต้น พอดี!!

 

"ขอบคุณครับ ที่บอกเล่าความจริงกับผม...ถ้าผมช่วยจนพบเหล็กไหล
ผมพอมีส่วนแบ่ง ใน...เอ้อ...เงินล้านนั่นมั้ยครับ?"

ไหมล่ะ?...คำว่า เงินล้าน สามารถกระตุกให้ผมหาญกล้า บังอาจถาม
คุณเทพเรื่องส่วนแบ่ง โดยไม่เกรงถูกหยามหมิ่นเรื่องฐานะ ชั้นวรรณะว่า
ต่ำต้อยด้อยกว่า

ก็คนที่นั่งอังไฟอยู่ข้างๆนั่นแหละ ที่ทำผมคิดไกลไปโน่น...ไอ้หนุ่มกรรมกรเอ๋ย
เอ็งมี โอกาสหาเงินเลี้ยงดูผู้หญิง แต่งเมียดีๆ ไม่อับอายขายขี้หน้า่ใครแล้ว ถ้า
ได้เหล็กไหล แบ่งกับคุณเทพ!

"ขอให้เจอ ผมแบ่งน้องพราน10เปอร์เซ็นต์"คุณเทพพูดอย่างนักเลง และอีก
ส่วนหนึ่งซาบซึ้งที่ผมช่วยเหลือไว้จากอสุรกาย-ผีน้ำโดยไม่หวั่นเกรงอันตราย

ผมมองคุณเทพเขม็ง ตาแข็งกร้าว ยืนมือขวาข้ามกองไฟ ไม่ใส่ใจความร้อนที่
ระอุใต้ท้องแขน

"ขอจับมือหน่อยครับ คุณนงเป็นพยาน" ผมหันไปหาคุณนง เปลี่ยนสายตา
เป็นการมองอย่างอ่อนโยน เธอมองตอบ ยิ้มแช่มชื่นพยักหน้าไม่มีพิธีรีตรอง
มายาสาไถย...

"ยินดีค่ะ...อย่าลืมแบ่งนงมั่งน่ะ"

ถ้าไม่ติดคุณเทพตรงนั้น ผมอยากเธอจังว่า..."เอาไปให้หมดเลยครับ เอาตัว
กับหัวใจผมไปด้วย"

ผ่าเถอะ...ชีวิตที่ไร้จุดหมาย เคยคิดหาเงินเพียง 500บาท แล้วจรลีจากงาน
กรรมกรเหมือง เมื่อฟันเฟืองเวลาถูกขับเคลื่อนไปไม่หยุดยั้ง ผมกลายเป้นชาย
มีฝัน ได้แบ่งเงินแสน อาจมีโอกาสแอ้มสาวงามข้างๆ

ยิ่งคิด ใจยิ่งเตลิด ความโลภครอบงำจนหน้ามืด อยากให้สว่างเร็วไว ชวนลุงไป
หาเหล็กไหลให้คุณเทพ เดี๋ยวนี้!

ผมถามเวลา คุณเทพดูนาฬิกาบอกตีสี่กว่า ผมบอกคุณเทพนอนข้างกองไฟ
อยู่ยามกับคุณนงได้ ปืนลูกซองห้านัดสองกระบอก ไม่กลัวใคร ไม่กลัวผี หวั่น
ไอ้ลายนิดๆ แต่ก็ยังเบาใจว่าเราพร้อมรับมือ

คุณเทพเอนกายโดยดี เพราะเม้านานมาก...นิทานข้างกองไฟยุติ แต่ไฟรัก
ระหว่างผมกับคุณนงลุกโชน!!

 

พรุ่งนี้ก็ครบ เดือนครึ่งครับน้องบานชื่น
เป็นมวยก็ชกไม่มีพักยก ศึกหนักจริงๆ
ยังไม่รู้จะต่อยต่อได้อีกนานขนาดไหน
แต่กำลังใจยังเยอะเช่นนี้ ไม่ยอมแพ้ง่าย
ผมมวยอึดครับ ทำอะไรแพ้ยากสส์

ขอบคุณท่านอา wanwi ที่ยอมอึดชกมาตลอดครึ่งเดือน อย่างไรอย่าลืมรักษาสุขภาพด้วยน่ะครับ เป็นกำลังใจให้ท่านอาเขียนต่อครับ

 

เราขยับเข้าหากันเหมือนแม่เหล็กต่างขั้วดึงดูดด้วยพลังมหาศาล
ผมกุมมือเธอไว้ มองลึกเข้าไป ในดวงตางามราวเนื้อทราย กลาง
ความหนาวยะเยือกแห่งผืนป่าและเสียงโครมของน้ำตก แต่ไอร้อน
จากไฟและใจ ทำให้ไม่รู้สึก รู้สม

"เป็นห่วงคุณนงจัง"...ผมบีบมือเธอเบาๆ เธอบีบตอบแล้วเอนตัวลง
ซุกอ้อมกอดผม กลิ่นกาย ไออุ่นสาวงามหอมกรุ่นทั้งตัว ผมก้มลงสูด
ดมเรือนผม ที่เป็นเงางามอย่างชื่นใจ

"ยังไม่ได้ขอบคุณที่ช่วยนงถึงสองหน...เอ้า" เธอว่าแล้ว เขย่งตัวจูบแก้ม
ผมสองฟอด เต็มแก้ม เต็มปาก ผมตะลึง

เรานั่งตระกองกอดเงียบเชียบ ไม่มีสรรพสำเนียงใดหล่นจากปาก มีแต่ภาษา
ใจกับภาษากาย ถ่ายทอดไออุ่นละมุนให้แก่กัน เสียงกระซิบจากใจ หลั่งไหล
อารมณ์ผมเอิบอาบ ท่วมท้นด้วยความยินดี แม้ในซอกส่วนลึกสุด จะมีความเศร้า
หมอง ที่เธอถูกตีตราจองหมั้นหมาย แต่ผมก็ถือว่าเธอยังไม่ถูกครอบครองสมบูรณ์

ในสนามรบ ทหารต้องมุ่งหน้าทำลายข้าศึกให้ราบคาบ ยึดที่มั่น พิชิตเป้าหมาย
เราต้องทำตามคำสั่งผู้บังคับบัญชา

แต่สนามรัก ผมทำตามคำสั่งของผู้บัญชาที่ยิ่งใหญ่กว่า นั่นคือเสียงบงการจากหัวใจ...ศึกนี้ผมต้องกระโจนลงสู้ แพ้ไม่ได้จนกว่าหมดกระสุน ข้าศึกยอมสยบ
ไม่ก็ตัวเองตาย!

คิดนาน...จนรู้สึกร่างงามที่แอบอิงหายใจสม่ำเสมอ คุณนงหลับคาอก ผมรีบ
กระเถิบตัวให้เธอเอนหนุนตัก จัดเธอนอนท่าสบาย ตัวเองก้มคร่อมร่างบนตัก
เพื่อส่งท่อนไม้เข้ากองไฟ ให้เพิ่มความอบอุ่นยิ่งขึ้น

เมื่อผมเงยหน้าจากการคู้ตัว ตามองข้ามฝ่าความมืดไกลไปทางน้ำตก
เปลวไฟกองโตสะบัด สะท้อนดวงตาไกลโพ้นเพียงชั่วแว่บ...

เป็นวาบที่สะกิดใจในความคุ้นเคย สัญชาติญาณนักสู้และการเอาตัวรอด
จากสิ่งไม่ชอบมาพากล กลับคืนมา ผมรีบเอาเป้ให้คุณนงหนุนหัว คว้าปืน
กับไฟฉาย ย่องช้าๆ ท่าเตรียมพร้อมประจัญบาน แต่ละก้าว ขยับเงียบกริบ
เหมือนแมว

ได้ระยะ กะเก็งในความมืด ผมเปิดไฟฉายส่องไปจุดนั้น...มันอยู่นั่น ไอ้ลาย
พาดกลอนตัวโคตร ดวงตาแดงก่ำสะท้อนแสงไฟยามใกล้รุ่งสาง ผมเหนี่ยวไก
ไม่ยั้งสามนัดซ้อน ป่าสะท้าน แตกสะเทือนเยือกไหวทั้งไพร

มันร้องคำรณ โฮก! โฮก! สนั่นแข่งเสียงน้ำตกและกระสุน กระโจนแผล๋ว
จากโขดหินที่ซุ่มซ่อน หายไปทางด้านขวา ไฟฉายจับได้เพียงหางที่สะบัด
ไกวสีเหลือง-ดำแว่บเดียว ด้านนั้นเป็นดงไม้ทึบ ไล่หลั่นเป็นทางขึ้นสู่เบื้อง
สูงของน้ำตก

ผมยิงผิดทีเดียวสามนัดรวด ตั้งแต่ตะลุยป่า จับปืนมาในชีวิตไม่เคยปรากฏ...
เป็นสามนัดจากปืนลูกซองด้วย...ไม่น่าเชื่อ!!!

 

สบายมากน้องพราย ใครรู้จักผมดีแล้วจะรู้ว่า
ให้หมดตัว สู้หมดใจ ไม่เคยถอยหลังครับ

 

พักแล้วนะครับ ถนอมดวงตากับนิ้วไว้หน่อย
ขอให้มีความสุขกับการอ่านยาวๆทุกท่าน

 

ขอบคุณ คุณอา.
วันนี้ ได้อ่าน 3 ตอนยาวๆๆ. สมใจ รอคอย สนุกระถึก ตลอดครับ
รักษาสุขภาพ ด้วยครับ
ขอบคุณครับ

 

ผมเองเกิดไม่ทันสงครามเกาหลีเหนือ-ใต้ เคยได้ยินมาบ้างแต่มาเข้าใจตรงคุณอาบอกเล่าเรื่องราวให้ทราบนี้ละครับว่ามีกลุ่มทหารไทยที่ไปสร้างชื่อเเสียง..

 

สุดยอดเลยครับ ยิ่งอ่านยิ่งสนุก ตามเชียร์ลุงเอ็กซ์ ดูคุณนง ก็มีใจให้นะ ไม่รู้ลุงเอ็กซ์จะเด็ดดอกฟ้ามาเชยชมได้หรือไม่ น่าติดตามจริงๆ พักผ่อนเยอะๆครับคุณลุง ค่อยๆพิมพ์ไปเรื่อยๆ ตามอ่านเรื่อยๆ สนุกดีครับ

 

แม้จะตกอยู่ในภวังค์แห่งความรักแต่ก็ไม่ลืม สัญชาตญาณนักสู้และการเอาตัวรอดจากสิ่งไม่ชอบมาพากล คุณเอ็กซ์นี่มีสติเอามากๆเลยครับ.....ขอบพระคุณคุณอาwanwi มากๆครับรังสรรค์วรรณศิลป์ได้สนุก ตื่นเต้น ลุ้นในทุกๆตอน นี่ถ้าทำเป็นละครแข่งกับนาคีสงสัยติดกันทั่วบ้าน ทั่วเมืองแน่ๆครับ

 

ได้ยินจากคนรุ่นตาผ่านสงครามเกาหลี/เวียดนาม เรื่องเมียเกาหลีหน้าที่ไม่เหมือนเดี๋ยวนึ้กับ เมียเวียดนาม เป็นเรื่องจิ๊บๆ ของทหารผ่านศึกไทยหลายคน บ้างก็มีลูกเต้ากัน สมัยนั้นทหารผีของไทยเนื้อหอม นิสัยดี รบเก่ง โดนลูกปืน ระเบิด กลับมาได้ประจำ ได้เหรียญกล้าหาญเยอะแยะ เป็นฮีโร่ของสาวๆ ที่นั่น สมัยนั้นเขาว่ายังไม่ค่อยเรียกเมียทหารนับขวด เมียตำรวจนับแบ็งค์เท่าไหร่

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
เรื่องราวเพริศแพ้วจริงๆ
ได้สาระความรู้มากมี
ทั้งสุขใจ+มันส์และ "ใจของคุณอา"

 

"ความรักก่อกำเนิด บังเกิดทุกข์" กำลังสนุกเลยครับ ได้ความรู้อะไรหลายๆอย่างด้วย ขอบคุณท่านผู้อาวุโส สำหรับความ บันเทิงก่อนนอน รักษาสุขภาพท่านด้วยนะครับ ^^"

 

กำลังสนุกเข้าด้ายเข้าเข็ม ว่าแล้วหมัยละ ฉากโรม้านชวนจินตนาการไปถึงไหนต่อไหน อ่านแล้วมองเห็นภาพเลย รอติดตามครับ
สำหรับคืนนี้ ราตรีสวัสดิ์ครับคุณลุงและมิตรรักนักอ่านทุกท่าน