เหรียญบิน หลวงพ่อทรง - แพโบสถ์น้ำ หลวงตา (เล็ก) น. ๑๒๖๕

สมเด็จพระเจ้าห้าพระองค์ ออกปี 48 ประมาณปลายปี ด้านหลังฝังตะกรุด มีทั้งหนึ่งดอกและสองดอก องค์นี้ไม่มีรอยจาร เพราะอย่างที่บอกไปแล้ว บางครั้งมีผู้ศรัทธาไปหาท่านกันหลายกลุ่ม หลายคนท่านก็จะเสกซ้ำให้เท่านั้น

 

ลายมือหลวงพ่อทรง
ผมเตรียมเรื่องนี้อยู่หลายวัน คิดหนักเหมือนกันเรื่องลายมือของหลวงพ่อ เพราะเหมือนกับดาบสองคม กลัวพวกฝีได้แนวทาง แต่มาคิดดูแล้วเหมือนกับชี้จุดเหรียญบิน ไม่ชี้ยังไงก็มีปลอมอยู่แล้ว ท่านที่ไม่รู้แต่อยากได้ ก็โดนเขาหลอกอยู่ดี บอกไปเผื่อพวกท่านจะได้รอดตัวไปได้ จะเกิดอานิสงค์แก่หลวงพ่อที่เมตตามายังพวกท่านบ้าง

ลายมือหลวงพ่อก็เหมือนกันครับ มีคนทำปลอมอยู่แล้ว โดนกันมาหลายคน บนเหรียญ บนตะกรุด ขายของอะไรของหลวงพ่อ มีรอยจารก็บอกว่าท่านจาร บางทีหลวงพ่อไม่ได้จารหรอก แต่พวก ผีน่ะ จารเอง เพื่อให้ดูน่าเชื่อถือ เพื่ออัพราคา แถมผมแอบได้ยินว่าคนแถววัดน่ะ( ที่จริงในวัดน่ะแหละ) มาคุยกันอีก ว่าถ้ามีรอยจารหลวงพ่อ จะคิดราคาตัวล่ะ ๕๐๐ ไปกันใหญ่แล้วน่ะครับ คนบางคนน่ะครับ ติดวัตถุมากเกินไป จนเกินความเป็นคนน่ะครับ เกินหน้าครูบาอาจารย์ไปเยอะมาก

ขอปูเรื่องย้อนไปนิดก่อน ตอนที่ผมไปขอหลวงพ่อท่านลงตะกรุดเทพรัญจวน ผมนำแผ่นเงิน ไปสามแผ่น แผ่นหนึ่งม้วนไว้ติดตัว ตะกรุดอีกสองดอกเป็นแบบไม่ม้วน เป็นของชุดแรกที่สุดที่หลวงพ่อท่านลงให้ผม ผมรออยู่นานเป็นหลายเดือน จนผมลืมๆ แล้วท่านทักเอง มีแผ่นเงินเอามาให้ลงสามแผ่นใช่ไหม ผมกราบเรียนว่าใช่ครับ ท่านเลยลุกไปหยิบมาให้ ดอกใหญ่ผมม้วนเอง แล้วกลับไปให้ท่านกลึงให้ แล้วผมเอาเลี่ยมไว้ใช้ดอกนี้โชว์ไปแล้ว อีกสองดอกตัดใจไม่ลง ถามท่านว่า ไม่ม้วนได้ไหมครับ ท่านว่าได้เหมือนกัน ผมเลยไม่ม้วน เอาไว้ดูแล้วคิดถึงท่าน

ตะกรุดนี้ลงจะไม่เหมือนในตำราอาจารย์เทพ สาริกบุตร ลงด้วยคาถาล้วนๆ มีสองหน้า ผมลงแค่หน้าเดียวเพราะต้องการแค่โชว์ตัวอักษร ตัวคาถาก็ไม่บอกน่ะครับ ของใครของมันน่ะครับ...แหะๆ

ผมลงให้ดูลักษณะการเขียนของหลวงพ่อ ลักษณะตัวอักษร การเขียนท่านตัวจะเล็ก ตัวกลมๆไม่เหลี่ยม เน้นน่ะครับว่าตัวเล็ก ท่านจารบนหน้าตะโพนลูกเล็กยังได้เลย ผมจะเอามาลงต่อไป

เหล็กจารหลวงพ่อที่ผมเคยเห็นมาตั้งแต่แรกน่ะ มีหลายอันครับ ผมเห็นผ่านตามาไม่น่าจะต่ำกว่า ห้าถึงหกอัน แบบว่าบางทีท่านคงเปลี่ยนไปเรื่อยๆ เนื่องจากอย่างที่บอก ว่ามีลูกศิษย์ทำมาถวาย ผมก็ซื้อมาถวาย อันเก่าๆก่อนๆ ผมไม่แน่ใจ อาจจะมีคนขอไป ส่วนเหล็กจารอันเก่าๆ นี่ผมไม่เคยขอมาน่ะครับ แต่ขอหลวงพ่อหยิบมาดูด้วยความเคารพ น่าเสียดายรูปก็ไม่ได้ถ่ายมา ที่ผมคุยเรื่องเหล็กจารนี่น่ะครับ เพราะมันเป็นประเด็นหลักอันหนึ่งเหมือนกันน่ะครับ

เหล็กจารของหลวงพ่อทุกอัน จะแหลมคมครับ แหลมคม เหมือน “ เข็ม “ ครับ เพราะฉนั้นรอยจารของหลวงพ่อจะเล็กคม และเนื่องจากท่านมีอายุมาก มือและข้ออ่อนแรง ตาไม่ดีอีก รอยกดจารจะเบาบางน่ะครับ แต่ถ้าท่านไม่เหนื่อย มองชัด รอยจารจะติดตลอด มีน้ำหนักมั่นคงพอสมควร และหลวงพ่อจะเป็นคนลายมือสวยครับ จำให้ดีน่ะครับ



รูปนี้ซูมเข้ามา โปรดดูลักษณะความกลมของตัวอักษร และตัวเล็ก การเขียนจะมีช่องไฟพอสมควร

การจำรอยจารอันนี้จำเหมือนจำลายมือน่ะครับ


ข้างบนเป็นรูปถ่ายที่พระลำปางแจก แล้วหลวงพ่อก็แจกๆ เลย จำไม่ได้ว่า อันไหนได้จากใคร คนทำคงเป็นศูนย์ แต่ผมเอาไปแปะ แผ่นเงิน และ แร่โคตรเศรษฐี แล้วให้ท่านลง อักขระให้ ของเหล่านี้ฝากอยู่ที่ท่านหนึ่งไตรมาส หลวงพ่อลงให้ทุกอัน นอกจากนั้นผมยังมีของหลวงพ่ออีกหลายอย่างที่ท่านลงให้ ในระยะเวลาประมาณ สามปีน่ะครับ บรรยายในที่นี้คงจะยาวน่ะครับ

ผมเลยมีคลังลายมือท่านให้ศึกษาพอสมควร ทั้งเหรียญที่จาร จารบนตะกรุด จารบนมีด จารบนรูป จารบนเครื่องราง จารบนพระผง บนผ้า บนโลหะ บนไม้ บนงา บนแก้ว ฯลฯ

โปรดสังเกตุว่าบนพื้นที่เรียบบนตะกรุดจะจารหรือ เขียนได้ง่ายกว่า พื้นที่โค้งๆบนเหรียญ หรือในพื้นที่จำกัดแล้วบีบ อันนี้ต้องใช้ทักษะ ดูดัดแปลงเอาหน่อย เพราะบางที่การลากอาจจะเผลอลากยาวกว่าปรกติบนเหรียญ

และบางทีคนเยอะๆ ท่านอาจจะรีบหน่อย ไม่พิถีพิถัน หรือ ท่านเหนื่อยมากๆ เพราะถูกคนรุม ตามัวลงเพราะต้อ หรือ มือเริ่มสั่นเพราะแก่ขึ้น รอยจารอาจจะไม่เป็นตัวเลยน่ะครับ ผมก็จะเอามาให้ดู

ถ้าคนเยอะๆ ผมจะไม่เข้าไปรุมท่านเลย แต่ก็ไม่กล้าเข้าไปกันคนให้หลวงพ่อ ผมนั่งมองด้วยความสงสารหลวงพ่อมากกว่า ผมเข้าใจกิเลสคนดีเพราะเริ่มแก่แล้ว เข้าใจเรื่องความต้องการสนองเรื่องกิเลสส่วนตัวของคนทั้งหลายจากหลวงพ่อ จะไม่เรียกว่าเห็นแก่ตัว เพราะทุกคนต่างมีเหตุผลของตัวเอง แต่บางทีมันก็มากเกินไป มีอยู่คราวเลยเพลแล้ว คนมาเยอะมาก มาไม่หยุด แล้วทุกคนก็ต้องการให้หลวงพ่อลง จารให้ บางทีของเป็นถาด ก็ให้หลวงพ่อลงทุกอัน ทั้งเหรียญหลายๆเหรียญ ยังมีพระอีก หลวงพ่อก็หยิบออกจากล่องเองบ้าง จากถุงเองบ้างไม่ได้มองหน้าใคร ด้วยจิตเมตตา ก็ทำให้ทุกคน แต่ผมดูหลวงพ่อท่านซีดลงมากแล้ว ท่าทางเหนื่อยมาก คนไปเป็นสิบๆ ไปรุมท่านก็หายใจยากขึ้น และอาจจะติดหวัด ติดเชื้อได้อีก

ผมก็เปรยๆว่า หลวงพ่อยังไม่ได้ฉันเพลเลยน่ะ คนที่รุมอยู่ก็เฉย ทำเป็นไม่ได้ยิน ผมรออยู่ ก็ไม่เห็นมีใครถอยออกมาให้หลวงพ่อไปฉัน ผมก็พูดอีก คราวนี้ดังขึ้นหน่อยก็เหมือนเดิมครับ ผมเลยสนองกิเลสส่วนตัวของตัวเองบ้าง เลยไปยกถาดใส่อาหาร แล้วตักข้าวจากบาตรของหลวงพ่อ

( หลวงพ่อจะมีอาหารที่หลานท่านทำมาส่งรวมกับอาหารคนเอามาถวาย รวมทั้งของที่พระบิณทบาตรมา ใส่ในตู้กับข้าวแยกต่างหาก รวมทั้งข้าวที่ใส่ไว้ในบาตรของท่าน อาหารและข้าวจะเป็นของดีๆทั้งนั้น ที่ผมทราบดี เพราะบางทีหลังจากหลวงพ่อท่านฉันเพลแล้ว ท่านยกให้ผมทานต่อ ผมฟาดมาหลายมื้อ ทั้งข้าว ทั้งกับข้าว แบบแกงฝีมือชาวบ้านที่เข้มข้นไม่หวานเหมือนแกง กทม ขนมอีก ผมเล่นจนพุงกางมาหลายมื้อครับ...แหะๆ )

ผมเตรียมสำรับใส่ถาด ยกถาดข้าวและอาหารออกมา พอมาถึงที่หลวงพ่อนั่ง ผมก็ตะโกนดังๆขอทางหน่อยครับ ขอหลวงพ่อฉันเพลหน่อยครับ แล้วเดินฝ่าเข้ากลางวง ที่นี้ได้ผลครับ วงแตก ผมเดินเข้าไปใกล้หลวงพ่อ แล้วคุกเข่าเอาถาดส่งให้หลวงพ่อ แล้วนิมนต์หลวงพ่อฉันเพลด้วยครับ ท่านมองหน้าผม แล้วยิ้มๆแบบรู้ทัน แต่ท่านก็เอนหลังไปผ่อนอิริยาบถ วางเหล็กจารรับประเคน หยิบช้อนส้อมแล้วเริ่มฉัน ทีนี้พอท่านเริ่มฉัน คนก็ถอยออกฮือออกมา เพราะหลวงพ่อเริ่มฉัน จะไปนั่งมองหลวงพ่อก็จะเสียมารยาทน่ะครับ

ถ้าหลวงพ่อท่าน จารแบบนี้เหนื่อยๆหน่อย ลายมือท่านคงจะไม่ค่อยชัดน่ะครับ

 

ตัวนะ พระเอก

ตัวนะนี่ท่านใช้บ่อย ใช้ขึ้นต้นคาถา นะชาลีติ นะโมพุทธายะ นะมะพะธะ เจอบ่อยๆ ที่ผมนำมาพอเป็นแนวทางน่ะครับถ้าพอจำได้ การจะให้จำได้จริงๆ คงต้องเห็นของจริง ส่องบ่อยๆ เพราะการจำลายมือก็เป็นทักษะอย่างหนึ่งน่ะครับ



ตัวนะท่านจะเขียนจากหัว ที่พบจะไม่ขมวดหัว แล้วบางทีไม่มีหมวก หรือ อาจจะเอื้อมไปบ้าง แต่ลากตรงลงมาข้างล่าง


ตัวนะจารบนงาช้าง

ผมใช้คำว่าเอื้อม หรือ หมวก อันนี้การเขียนบางอาจารย์จะมีหมวก หรือ หลังคาเอื้อมไปแล้วจิกกลับเหมือน ก ไก่


แต่ของหลวงพ่อถ้าเอื้อมไป ก็ไม่จิกเหมือน ก ไก่น่ะครับพอเอื้อมไปก็วกกลับมาแล้วจะลากลงไปเลย


อันนี้ถ้าจำได้ เป็นจุดตาย สบม เพราะตัวนะ นี้จะมีเยอะมากๆ เรียกว่าต้องมีแทบทุกเหรียญ ทุกที่ เพราะท่านชอบจารนะชาลีติ ( หัวใจพระสิวลี ) เพราะอย่างที่เล่า หลวงพ่ออยากหนุนลูกศิษย์ทุกคนให้รวย


ตรงหัวนี้ถ้าลื่นพอ เช่นจารด้วยปากกา ท่านอาจจะขมวดกลมที่หัวก็มี แต่การลากลงจะเหมือนกัน ลีลาคล้ายๆกัน


วันหนึ่งลายมือของหลวงพ่อจะเป็นตัวชี้มาตรฐานอย่างหนึ่งว่าผ่านมือหลวงพ่อหรือปล่าวน่ะครับ ไม่ว่าของชิ้นนั้นจะมาจากค่ายไหน ถ้าผ่านมือหลวงพ่อก็แท้แน่นอนครับ เพราะฉนั้นก็ต้องจำลายมือหลวงพ่อให้ได้น่ะครับ

 

คห ที่แล้วไม่สามารถลงได้หมดน่ะครับ ที่จริงผมยังมี ตัวนะอีกเยอะ แต่ก็จะคล้ายๆกันน่ะครับ เพราะเป็นลายมือของคนคนเดียวกัน

ตัวอย่างที่มาโชว์นี้ก็จารบนเหรียญบ้าง จารบนล็อกเก็ตบ้าง เมื่อมีเนื้อที่จำกัด ตัวอักษรก็จะบีบลงไปบ้างน่ะครับ แต่ลีลาก็จะคล้ายๆกัน แม้จะดูแปลกไปบ้างเพราะเนื้อที่จำกัด

 

นะชาลีติ

ตอนนี้มาที่อักขระยอดนิยมของหลวงพ่อ หัวใจพระสิวลี เป็นหัวใจที่หนุนทางด้านโชคลาภ แบบว่าถ้ามีเนื้อที่พอ จะเจอ คาถาหัวใจนี้แน่นอน เพราะหลวงพ่อทางชอบหนุนให้ทางด้านโชคลาภการทำมาหากิน เป็นอักขระพื้นๆ ไม่พิศดาร แต่มีสรรพคุณเหลือเฟือ


กระเป๋าสตางค์

ผมใช้กระเป๋าสตางค์อยู่ใบ ตอนแรกตอนที่ขอหลวงพ่อลงให้ ท่านมองหน้าหน่อยแบบแปลกใจ คงไม่ค่อยมีใครมาขอให้ลงกระเป๋าสตางค์ แล้วพูดยิ้มๆ ว่าต้องหาด้วยน่ะ ผมบอกว่าครับ ขอบารมีหลวงพ่อช่วยหนุนด้วยน่ะครับ ท่านพยักหน้าแล้วลงกระเป๋าสตางค์ให้ อันนี้ตอนนี้เลือนหายไปหมดแล้ว

แต่คนมันก็มีกิเลสตามจริตน่ะครับ ผมเลยเอากระเป๋าอีกใบไปให้ท่านลงให้ เป็นอันสำรอง โดยขอ หัวใจเศรษฐี และหัวใจพระสิวลี ท่านก็พูดแบบเดิมว่า ต้องหาด้วยน่ะ ผมก็รับปากท่านแบบเดิม แล้วขอบารมีท่านช่วยหนุนให้อีก ท่านก็รับปากเหมือนเดิมอีกเหมือนกัน ผมเอามาให้ดูรูป เพราะท่านลงลายมือชัดเจน ด้วยปากกาหัวโต ผมไม่เคยเอาไปใช้ ไม่คิดจะเอาไปใช้ด้วยครับ


ต่อไปที่ตัวชา ตัวนี้บางที่เขียนยากด้วยเหล็กจารน่ะครับ ทำให้บางทีดูไม่เป็นตัวเลย การเขียนด้วย ปากกาจะง่ายกว่า ตามรูปที่เอามาให้ดู บางครั้งเนื้อที่บีบ ท่านจะแยกลง ส่วนตัวลี และตัวติ ก็จะนำมาให้ดูต่อไปน่ะครับ


ตัวชานี้ถ้าเขียนด้วยหมึกจะง่ายกว่า แล้วดูเป็นตัวกว่าเหล็กจารน่ะครับ

 

ตัวลี

ตัวนี้เป้นตัวประกอบใน อักขระสี่ตัว ในหัวใจพระสิวลี สำหรัลหลวงพ่อดูจะเขียนง่ายกว่าตัวชาน่ะครับ


ส่วนที่เขียนด้วยหมึกจะเขียนง่ายกว่าน่ะครับ เพราะลื่นแล้วหลวงพ่อมองเห็นได้ชัดกว่า รอยจารซึ่งเป็นรอยขีดเอา

 

มาชมวัตถุมงคลกันต่อครับ

พระกริ่ง ฉันทโสภี แบบบูชา องค์นี้เฉพาะหน้าตักสองนิ้วครึ่ง ความสูงจากฐานถึงยอดพระเกศประมาณ 16 ซม. องค์นี้จำได้ว่าวันที่ไปวัด หลวงพ่อท่านไม่อยู่ที่วัด แต่ท่านไปพักที่บ้านหลานท่าน วันนั้นยังได้ขออนุญาติถ่ายรูปกับท่านไว้ด้วย

เนื่องจากก้นกริ่งนี้มีพื้นที่มาก (ดูจากมือที่จับก้นกริ่ง )ท่านก็เลยจารให้หลายตัว มี มะ อะ อุ, นะ โม พุท ธา ยะ, นะ มะ พะ ทะ, นะ ชา ลิ ติ แต่ก็อย่างที่พี่พีว่าละครับ ลายมือหลวงพ่อที่จารลงบนเนื้อโลหะที่แข็ง ก็จะจารได้แค่แผ่วๆเท่านั้นเป็นเส้นเล็กบาง เพราะเหล็กจารแข็งคม
(เฉพาะก้นกริ่งนี้ได้พยายามถ่ายในหลายๆ มุมหลายสิบภาพมากเนื่องจากรอยจารท่านแผ่วบางมาก )

ไม่ทราบจำนวนในการจัดสร้าง และเป็นของวัดหรือของศูนย์ คงต้องรบกวนพี่พีอีกแล้วครับ ขอขอบคุณล่วงหน้าครับพี่

 

ตัวติ

อันนี้เป็นตัวสุดท้าย ในอักขระสี่ตัวนี่น่ะครับ


แบบที่เขียนด้วยหมึก


ตัวนี้แปลกกว่าเขาหน่อย หลวงพ่อท่านลากสระอิ หางยาวเป็นสระอีไปหน่อยครับ

 

เหรียญเจริญพรครับ

เหรียญนี้ท่านไม่ได้จาร ครับ แต่เสกซ้ำให้

 

ของศูนย์น่ะครับ ของผมก็มีองค์ แต่เป็นแบบ ก้นกลวงหลวงพ่อจารให้ที่ฐาน

ของคุณก็พอเห็นรอยจารลางน่ะครับ ท่านแก่แล้วกดหนักมากคงไม่ไหวหรอกครับ ได้แค่นี้ก็สุดๆแล้วล่ะครับ รูปร่างสวยงามมากครับ

 

มะอะอุ

พระคาถายอดนิยม ใช้แทบทุกพระอาจารย์ ยุคเก่า ยุคใหม่ มีหลายชื่อ แต่รวมๆ เป็นการเชิญพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ มาสถิตย์ คุ้มครองตัว


ผมจำได้ว่า ของหลวงพ่อ คูณท่านจะแปลกกว่าอย่างอื่น โดยมะของท่าน ย่อมาจาก พระโมคคัลลาน์ อะ ย่อมาจากพร อานนท์ ส่วนอุ ย่อมาจากพระ อุบาลี ท่านจารมะอะอุ ลงบนตระกรุดทองคำ ฝังท้องแขน แล้วของสิ่งนี้ท่านมั่นใจมากที่สุด มีอภินิหารไป สิบทิศ ไม่แต่ พี่ไทย แต่ต่างชาติก็มาฝังกับท่าน พวกฝรั่งจี ไอ แม้แต่ข่าวว่า บักโจ้ ยอดนักฟุตบอลยุคหนึ่งก็มา ฝังตะกรุดกับท่าน


หลวงพ่อทรงท่านก็จาร มะ อะ อุ นี้เป็น หลัก กับ นะ ชา ลี ติ ของหลวงพ่อจะออกในแนวคุ้มครองให้ร่มเย็นเป็นสุข แคล้วคลาดจากสรรพยัน อันตราย ไม่ให้มาแผ้วพาน ท่านจำอักขระมะ อะ อุ ลายมือ หลวงพ่อได้ ก็จะได้ของผ่านมือหลวงพ่อแน่นอน



ตะกรุดหนังเสือไฟ
อันนี้เล่าไปทีหนึ่งแล้ว เป็นของคุณชูชีพ คนดีมากคนหนึ่ง ที่ผมเคยพบ ท่านเอามาถวายหลวงพ่อ ท่านเลยแจกมาฟรีๆ จัดเป็นของหายากแบบหนึ่งของหลวงพ่อทรงทีเดียวเพราะมีไม่กี่สิบดอก ผมเห็นอยู่ถุงหนึ่ง ตอนท่านควักออกมาแจก ของแบบนี่คงเป็นของแจกฟรีตามเคยอีกแน่นอน เพราะไม่เคยเห็นเอามาวางที่ตู้ จัดว่าเป็นของฟรีที่เข้มขลัง

เพราะตามตำราที่ผมได้ยินมา เขี้ยวเสือไฟ นี่ดีกว่าเขี้ยวเสือโคร่งอีก เพราะมีอาถรรพ์กว่า เสือไฟ นี่ ดุร้ายมาก แม้จะตัวเล็ก ตามที่ผู้ใหญ่บอกมา เสือไฟพอสู้นี่จะสู้ยิบตา และ ซ่อนตัวเก่ง กำบังดีมาก หาตัวยาก เหยื่อจะเจอเสือไฟ ต่อเมื่อ เสือ เขาถึงตัวแล้วเพื่อจู่โจม จัดว่าเหยื่อไม่มีโอกาศคิด หรือ ต่อสู้ เพราะเขากำบังกายดีมาก และซ่อนเร้นเขามาจนถึงตัวเหยื่อได้แบบไม่รู้ตัว อาจารย์รุ่นเก่าๆจึงเอา เขี้ยวและหน้าผากเสือไฟ มาทำของขลังเพื่อ เคล็ดกำบังตัว แคล้วคลาด คงกระพัน และมหาอำนาจ หลวงพ่อท่านเลยลง มะ อะ อุ แบบคุ้มครอง ไม่ลง นะชาลีติ แบบโชคลาภ เพราะคนล่ะงานกัน

โปรดสังเกตุตัวอุ หัวใหญ่ ท้องเล็ก เหมือนหัวตั้งอยู่บนหาง ตัวอักษรจะเล็กกลม



ตัวมะ

ตัวมะนี่ก็เขียนยากกว่าตัว นะ กับตัว อุ แต่ยังคงลักษณะของท่านที่เป็นตัวกลมๆ ไม่เหลี่ยมน่ะครับ




ตัวอะ( อุ )

ตัวอะ สังเกตุว่าจะเขียนยากหน่อย ท่านจะรีบๆเขียน เพราะการเขียนจริงๆ ลากที่เดียวไม้หมด เหมือนตัวนะ กับตัวอุ

ส่วนตัวอุอันนี้ที่ผมเอามาเพราะ แปลก ท่านรีบเขียน จะเหมือนตัว P ซึ่งหางยาวเฟื้อย

 

ตัวอุ พระเอกตัวที่สอง

ผมเลือกตัวอุมาโชว์ เพราะ ตัวอุมีเอกลักษณ์ จำง่าย กว่า ตัว มะ และ อะ ที่เขียนยากกว่า

ตัวอุนี้จะมีอยู่ในคาถา มะอะอุ อันนี้เจอ บ่อยๆมาก
ตัวอุ หัวจะใหญ่ แต่ท้องเล็ก ( ไม่เหมือนของหลวงพ่อคูณที่ท้องจะใหญ่ ผมก็จำลายมือหลวงพ่อคูณได้แม่นพอสมควร โดยเฉพาะตัว ยา นะ มะ อะ อุ เพราะท่านจารบ่อย ( อักขระเหล่านี้ ผีชอบจารแทนท่าน ) ลักษณะคล้ายลูกน้ำหรือลูกอ็อด หัวเหมือนตั้งอยู่บนหาง ท่านจะลากหางมาตรงๆ บางทีหางยาวออกมา

ตัวอุนี้ดูง่าย ถ้าเจอก็ใช่เลย รับรองไม่พลาด จารบนเหรียญ ๆ นั้นแท้ จารบนตะกรุดๆ นั้นแท้ จารบนรูปๆ นั้นก็แท้ ถ้าจำได้แม่นพลาดยาก


บนฐานพระกริ่งตัวเดียวกัน ผมซูมตัวอุมาให้ดู จะเห็นตัวอุ มีลักษณะแบบเดิม คือหัวใหญ่ ท้องเล็ก คล้ายตัวลูกน้ำ หรือ หรือลูกอ็อด หัวตั้งบนหาง อันนี้ก็เป็นจุดตายได้ครับ


อันนี้ก็ตัวอุบนตะโพน ยืนยันลักษณะเดิม คือหัวใหญ่ ท้องเล็กนิดเดียว จะมีลักษณะคล้ายๆกัน โชคดีน่ะครับ

การทำอะไรบางทีมันต้องมีหลัก ตามหลักฐานที่ปรากฎ เล่นไปตามหลัก พลาดยาก แต่พอเล่นตามลมปาก ที่เล่านวนิยาย หาหลักไม่ได้ เข้าป่า เข้ารก เข้าพงไป กว่าจะรู้ตัว หาทางออกไม่เจอ เล่นพระเก็ ฟังแต่นวนิยายประวัติศาสตร์ แต่มองข้ามหลักวิทยาศาสตร์ แห่งการพิสูจน์หลักฐาน ของเก็ แท้ ต้องว่าตามหลักการณ์ เก็ไม่มีทางแท้ แท้ไม่มีทางเก็ ที่ยากคือ พวกคาบลูกคาบดอก เก็เก่าๆ ฝีมือจัดๆ อันนี้ถ้าเจอ ดูไม่ขาด วางไปเลย อย่าฟังใคร แต่มีสติ เชื่อตาตัวเอง เมื่อไม่แน่ใจดูไม่ขาด อย่าเสี่ยงครับ วางแล้วเดินหนีไปเลย พวกชอบเสี่ยงน่ะ ร้อยทั้งร้อย ได้แค่เสี่ยงครับ เพราะบางทีโลภ ผมก็โดน......แหะๆ

 

ก้นพระกริ่ง
ที่เอารูปมาให้พวกท่านดู ในพื้นที่โตกว่าหนึ่งตารางเซนติเมตรนิดๆ จะเห็นว่าหลวงพ่อท่านจารได้หลายตัว ตัวเล็กๆ ใส่ลงไปในเนื้อที่แคบๆ จัดว่าท่านเป็นคนมีสายตาดี สมาธิดีสำหรับคนมีอายุ และหลังจากท่านลอกต้อไปข้างหนึ่งแล้ว สายตาท่านก็ดีขึ้นมากครับ ก่อนที่ท่านจะล่ะสังขารไป ท่านได้จารวัตถุมงคลไว้มากมาย น่าจะหลายพันชิ้น

คาถาที่จารลงมี มะอะอุ นะมะพะธะ นะชาลีติ จะเห็นว่าท่านลงซ้ำๆกัน และจารคาถาสามบทใส่ลงในก้นพระกริ่งได้

จะขอย้ำว่า ท่านจะเขียนตัวเล็กกลม ผมลองซูมตัวนะกับตัวอุไม่ติด ไม่แน่ใจว่าอะไร แต่จุดสังเกตุเหมือนเดิม

คนถนัดเขียนตัวเล็กก็จะติดขนาดเล็ก การเขียนให้ใหญ่ก็จะผิดลายมือไป มีบางเหรียญจารลงไปให้เข้าใจว่าเป็นลายมือท่าน แต่จารพยายามให้ตัวใหญ่เต็มพื้นที่ในเหรียญ หรือ ตะกรุด แล้วมิหนำซ้ำยังอ่านไม่เป็นภาษาขอมหรือภาษาลาว ไม่ใช่คาถาอะไรเลย เรียกว่า มั่วๆจาร พวกมั่วๆนี่มีเยอะน่ะครับ ที่จะมาพยายามเอาสตางค์คนอื่น ระวังให้ดีน่ะครับ

พึ่งมีคนโทรมาถามผม ( ๖ ก.ค. ๒๕๕๑ ) ถามเรื่องเหรียญเต่าสร้างตัว เขาไปเจอ อยากจะบูชา และ เรื่องเล่าจะเหมือนกันเปี้ยบเลยกับคนก่อนๆ คือ ไปหาหลวงพ่อที่วัด ( อาจจะก่อนมรณะภาพ หรือที่บ้านหลานท่าน ) บูชามา หลวงพ่อท่านจารให้ แล้วรับมากับมือ เรื่องแบบนี้ จริงๆ คงเกิดมาเยอะ เพราะคนไปหาหลวงพ่อ เยอะ บูชาของแล้วมาให้หลวงพ่อลงให้ หลวงพ่อท่านก็จารให้คนเยอะ แต่พอเอามาดูแล้วรอยจารเก็ครับ....แหะๆ งงไหมครับ ว่าไปหาท่านมา ท่านจารให้ แต่มาดู ไม่ใช่รอยจารของท่าน


สรุป ไม่ว่านวนิยายเรื่องประวัติศาสตร์จะเป็นอย่างไร พิศดารพันลึกขนาดไหน ต้องสรุปกันที่ หลักฐาน ทางกายภาพทางวิทยาศาสตร์ครับ ถ้ามาดูกันที่รอยจาร รอยจารก็ต้องแท้ ลายมือคนๆเดียวกันต้องคล้ายคลึงกัน ลักษณะรอยจาร คาถาที่ใช้ ต้องเหมือนกันครับ ถ้าลายมืออ่านไม่ชัด แบบจารขยุกขยิก ( อาจจะเป็นไปได้ ) ต้องตีกันว่าอ่านไม่ชัด ลายมือไม่สามารถ ฟันธงได้ ก็ต้องมาดูพิมพ์ทรง และเนื้อหาครับ ถ้าพิมพ์ทรงและเนื้อหา ( อาจจะมีรุ่นเสริมแบบที่กลัวๆกัน และบอกตามตรง มีความเป็นไปได้สูง เพราะไม่มีข่าวทำลายพิมพ์ ทำลายโค้ด ไม่ว่าจากค่ายใดๆ และของบางรุ่นเช่นเหรียญเต่ารุ่นหนึ่ง หายากตั้งแต่ตอนหลวงพ่อยังอยู่แล้ว แต่หลายปีให้หลัง พอหลังท่านเสียแล้ว มาวางที่ตู้วัดได้หลายสิบเหรียญ ราคาแพงด้วย มีขายได้เรื่อยๆ ผมล่ะเป็นงงมุขนี่จริงๆ

สรุปว่าใช้ไม่ได้ เพราะอาจจะเสริม ตามเหตุผลทางวิทยาศาสตร์ รอยจารไม่ได้ พิมพ์ทรงไม่ได้( เพราะเสริม ) เนื้อหาไม่ได้( เพราะเสริม ) พระหรือ เครื่องรางชิ้นนั้นเล่นไม่ได้ครับ ซื้อมาเก็บไว้ ก็ตายรัง มีเรื่องหลวงพ่อก็มาช่วยไม่ได้ เพราะท่านไม่รู้ ยกเว้นท่านจะทราบด้วยกายทิพย์ ถ้าเป็นแบบนั้น ถ้าท่านติดต่อถึงกายทิพย์ของหลวงพ่อได้แบบนั้น พวกท่านก็ไม่จำเป็นต้องมีพระหรือเครื่องรางครับ ท่านฝึกแต่จิตของท่านไปอย่างเดียวก็พอครับ

เรื่องภาษาขอมนี่จัดว่าเป็นภาษาของครูบาอาจารย์ คนเขียนได้ดีจะเป็นคนที่ร่ำเรียนมา คนไม่เรียนจะจารไม่ได้ชีวิตชีวา แข็งกระโดกกระเดก ดูน่าเกลียดซ่ะอีก คนร่ำเรียนมา จะจาร ด้วยสมาธิ กลั้นหายใจ ภาวนาขณะจาร เพื่อเรียกสูตร ตัวอักขระจะติดสม่ำเสมอ ดูดีกว่ากันเยอะ แต่ในสนามบอกตามตรง รอยจารจะเอาแน่ไม่ได้ เพราะมีพวกจารเก่ง จะจารเครื่องราง เอามาขาย บางทีรูป แบบสวยแต่เก็ น่าเสียดายวิชา เอามาหลอกลวงคน ไว้หากิน ผิดคำที่ให้ไว้กับครูบาอาจารย์ วันหนึ่งเมื่อบุญที่สร้าง สะสมมาหมดไป วิชาเหล่านี้จะเข้าตัว ทำมาหากินไม่คล่อง ฝืดเคือง จะซวยแล้ว อาจจะซวยคนเดียวไม่พอ จะพาลคนใกล้ตัว ลูกเมียจะซวยด้วย และรับกรรมไปด้วย เพราะครูเขาแรง

 

<TABLE class=tborder id=post1333285 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 0px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid"> วันนี้, 06:19 PM <!-- / status icon and date --></TD><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 0px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid" align=right> #480 </TD></TR><TR vAlign=top><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 0px solid" width=175>พี เสาวภา<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_1333285", true); </SCRIPT>
สมาชิก
</TD></TR></TBODY></TABLE>
พึ่งมีคนโทรมาถามผม ( ๖ ก.ค. ๒๕๕๑ ) ถามเรื่องเหรียญเต่าสร้างตัว เขาไปเจอ อยากจะบูชา และ เรื่องเล่าจะเหมือนกันเปี้ยบเลยกับคนก่อนๆ คือ ไปหาหลวงพ่อที่วัด ( อาจจะก่อนมรณะภาพ หรือที่บ้านหลานท่าน ) บูชามา หลวงพ่อท่านจารให้ แล้วรับมากับมือ เรื่องแบบนี้ จริงๆ คงเกิดมาเยอะ เพราะคนไปหาหลวงพ่อ เยอะ บูชาของแล้วมาให้หลวงพ่อลงให้ หลวงพ่อท่านก็จารให้คนเยอะ แต่พอเอามาดูแล้วรอยจารเก็ครับ....แหะๆ งงไหมครับ ว่าไปหาท่านมา ท่านจารให้ แต่มาดู ไม่ใช่รอยจารของท่าน



พอดีพี่พีมาเขียนถึงเรื่องเหรียญเต่าสร้างตัว ผมก็มีอยู่หนึ่งเหรียญ ๆ นี้ท่านจาร นะ ชา ลิ ติ ก็นำภาพมาให้ชมกันครับ
<O</O

 

แม้แต่รอยจารของท่านยังมาทำปลอม ยังมีคนไม่กลัวบาปมาหากินแบบนี้อีก
เฮ้อ... อธิษฐานให้ถึงท่านนะครับ ถ้าท่านรับรู้ และเห็นเจตนาดี ท่านเมตตาครับ
ท่านใจดีจริงๆ ขอแค่นับถือและศรัทธา

 

นำภาพถ่ายหลวงปู่มาให้ชมครับ เป็นภาพถ่ายขนาดโปสการ์ด ได้มาจากท้องที่ครับ

 

สวยงามมากครับ ท่านยังหนุ่มๆอยู่เลย

 

เชื่อแล้วครับว่าคุณเป็นแฟนพันธุ์แท้....

 

หาเก่งจริงๆด้วย