เหรียญบิน หลวงพ่อทรง - แพโบสถ์น้ำ หลวงตา (เล็ก) น. ๑๒๖๕

พี เสาวภา said:
จะส่งไปให้สององค์ครับ นึกว่าให้หลานๆ แล้วกรุณาอย่าบอกต่อไป ผมมีไม่มาก ไม่สามารถ แจกทั่วประเทศได้ครับ ....แหะๆ เพราะของหลวงพ่อดีมาก

ได้รับแล้วครับพี่
ขอขอบพระคุณพี่มากครับ
ส่วนเรื่องบอกคนอื่นผมคงไม่กล้าครับ
เพราะแค่นี้ก็รบกวนพี่มากแล้วครับ
ด้วยความเคารพครับ

ครับ

พี เสาวภา, 12 ตุลาคม 2008





พระนักธรรมอีกแล้วครับ แจกไปเยอะ จำได้มาจากใต้ ปัตตานีหรือไงเนี่ยครับ จำไม่ผิด ขอมา ๕ องค์ เผื่อหลานที่บ้านด้วย แหะ ลูก สอง หลาน สามหรือไงเนี่ย ...แหะๆ

พ.ศง นี้พระ นักธรรมเลิกแจกแล้วน่ะครับ อย่างอื่นมีครับ

 

พราบหลวงพ่อทรง ครูบาอาจารย์ทุกรูปทุกนามที่เคารพครับ
สวัสดีครับพี่พี
ไม่ทราบมีอะไรแจก บอกน้องด้วยนะครับอิอิ

 

หลายอย่าง

ต้องคอยออกแรง ติดตามเองหน่อย น่ะครับ ของฟรี ต้องออกแรงหานิด ทั้งของเก่าค้างสต็อก กับของใหม่ เดี๋ยวนี้ก็ยังแจกอยู่ หาดู ในกระทู้ประมูลน่ะครับ แจกมานานแล้วครับไม่ได้พึ่งแจก ทำตาม ตามกติกาแล้วนอนรอครับท่าน

ของ ซื้อจ่ายเงิน ยังออกแรงหาเอง ซื้อเองเลยน่ะครับ ...คริๆ

 

ส่งซอง ต้องเป็นซอง กันกระแทกน่ะครับ เป็นซองอย่สางอื่นมา คราวนี้จะไม่ตอบล่ะ เพราะคิดว่ามีปัญหาด้านการสื่อสาร ที่ซองกันกระแทก เพราะซองหนา ป้องกันวัตถุมงคลได้ดี แล้ว

ติดแสมป์ ๓๕ ค่า EMS ที่จรงไม่พอหรอกขาดไปหน่อยหนึ่ง สองสามบาท แต่ผมจะออกเอง ช่วยลดภาระของผมลงไปหน่อยครับ ค่าไปรษณีย์ จนถึงวันนี้ผมน่าจะหมดเงินไปเป็นหมื่นๆบาทน่ะครับ เพราะมีทั้งทางไกล และ ต่างประเทศ

ของจก ยังมีรูป หลวงปู่บุญศรี อันนี้ติดกระเป๋าเงินดีมาก รูป หลวงพ่อทรง
เหรียญ หลวงพ่อจง

เหรียญ พันท้ายนรสิงห์

เหรียญเจ้าพ่อข้อมือเหล็ก

เหรียญเจริญสุข

เหรียญ หลวงปู่ ครูบาแก้ว

ผ้ายันต์หลวงปู่เล็ก

สีผึ้ง หลายรายการครับ

อิ้น

แม่พิม เนื้อไม้ตะเคียนต้นประธานบด รุ่น รวย

ผ้ายันต์ เพชรพญาธร

ฯลฯ จำไม่ได้หมดครับ ต้องไล่กระทู้ลงไปดูเอง

๑ ชิ้น ๑ ซอง ไม่มีเหมารวมครับ ๑ ซอง เอาหลายรายการ ( มีน่ะครับ ) แบ่งกันไปกว้างๆ จะได้กระจายไปในวงกว้าง

 

กราบหลวงปู่่บุญศรี หลวงพ่อทรงด้วยความเคารพอย่างสูงค่ะ
กราบสวัสดีค่ะ พี่พี และพี่น้องสมาชิกบ้านเหรียญบินฯ ทุกท่าน

หนูตามอ่านในกระทู้ไปเรื่อยๆค่ะ พยายามอ่านให้ทุกๆคอมเม้นต์ แต่ยังไม่ถึงที่พี่ๆคุยกันค่ะ ช่วงนี้ที่พี่พีพูดถึงกฎหารสอง ถ้าช่วงหนูอายุ 22 ปีครึ่งเท่าที่จำได้ไม่มีอะไรรุนแรงเลยค่ะ (ตอนนั้นยังเรียนไม่จบด้วย) เป็นไปได้ไหมคะ ว่าตอน 45 ปี เหตุการณ์จะราบเรียบตลอดรอดฝั่งค่ะ

ขอบพระคุณพี่พีมากค่ะ

 

สรุปแบบนั้นง่ายไปหน่อย ต้องดู ลีลาชีวิตตอนนั้นครับ ป่วย หนัก ป่วยเบา มีใครป่วย มีใครตาย มีใครเกิด ถูกหวย ลีลา ชีวิต ขึ้น หรือ ลง หรือ ขึ้นๆ ลงๆ แล้วเอาลีลานั้นมาวิเคราะห์กับดวงปัจุบัน ครับ

มันเป็นการลงลายละเอียดครับ

แล้วต้องดูว่า ปีนั้น วันเกิด ตรงกับ วันอมาวสีหรือไม่ ( วันจันทร์ดับ ) ถ้าตรง ชีวิตจะกลับ หน้ามือ เป็นหลังเท้า หรือ กลับ ๑๘๐ องศา

ที่ว่า แย่ๆ อาจจะดี หรือ รวยไปเลย

ที่หมอดู ทายดีๆ อาจจะซวยตลอด

ที่ผมเอามาบอกเป็นเคล็ด หมอดูระดับ ซือแป๋ หรือ เจ้าสำนัก ..... ปกติเขาจะไม่เปิดเผย เอาไว้เป็นทีเด็ดประจำตัว ผมไม่กั้ก บอกพี่น้องตรงๆเอาไว้ ช่วยตัวเอง หรือ ช่วยคนที่รักน่ะครับ

 

พี่ พี บ้านพี่ พี ทำผมนึกถึง บ้านมีดบินในหนังจีนเลยครับ

 

5555555555555555555555

เซี่ยวลี้ปวยตอ นี่ ไอดอลผมเลยน่ะครับ

 

นึกภาพออกเลยครับ555 พี่ พี

 

ปปปปปป said:
สวัสดีครับ คุณพี เสาวภา นี่คือชื่อ-ที่อยู่ผมนะครับ
ปปปปปปปป
ปปปปปป อ.เมือง จ.ชุมพร
ผมขอรบกวนคุณพี เสาวภาด้วยนะครับ ขอบคุณมากๆครับ
มาด ชุมพร
ปล.ผมดันฝากข้อความไว้ที่ visitor massage
ทำไงดีครับเพื่อนรู้หมดเลยครับคุณพี เสาวภา แหะ แหะ

จะส่งไปให้ครับ

พี เสาวภา, 14 ตุลาคม 2008

ท่านผู้นี้มีประสบการณ์จังๆ กับเบี้ยแก้ หลวงพ่อทรง กับ อสรพิษ ท่านหายเงียบไปเลย ว่างๆมาทักทายบ้างน่ะครับ

 

ศิษย์โลกอุดร said:
ถ้าบังเอิญเหรียญนี้แท้และดูดีนะครับ เหรียญสึกๆสภาพแบบนี้ราคาไม่ควรเกินเท่าไรครับ ผมจะได้ตัดสินใจถูกครับ ว่าจะเช่าดีไหม

รูปหาย รูปเหรียญบินฯรูปหลวงพ่อ

ตอบรวมเลยครับ

เผอิญพอเดาได้ว่าใครให้เช่าใน Uamulet ตอนเขาจะเช่าน่ะก็มาถามผมเหมือนกัน คงใช้ตำราผมไปเช่า รู้สึกว่าไปเช่าจากแผงมา

บอกตามตรงการดูอะไรในรูปดูยาก ตามรูปแม้จะสึกแต่ดูดีหลายที่

๑) จากสีอาจจะหลอกตา ให้ดูแน่ใจว่าเนื้ออัลปาก้าน่ะครับ

๒) มีเส้นข้างบ่าจากบ่าถึงใต้หูขวาของหลวงพ่อไหม

๓) ตรงคำว่าอาจารย์ทรง ตรงปลายการันต์มีปลายเล็กลากไปชนหลวงพ่อไหมครับ

ข้างหลังเหรียญมีรอยสายฝนไหม

เพราะจากการถ่ายรูปเห็นไม่ชัดครับ

แต่จากตาผม เหรียญนี้ค่อนข้างดีครับ

ต่อไปเหรียญหลวงพ่อจะหายากมาก โดยเฉพาะรุ่นนี้

พี เสาวภา, 19 ตุลาคม 2008

ที่จริงเหรียญรุ่นแรกหลวงพ่อดูไม่ยากน่ะครับ ถ้ามีเหรียญแท้ในมือ

 

มีเรื่องอยากนำถ่ายทอด ของเขาดี จะมีเสนอในรายการต่อไป ปลุกเสกโดยหลวงปู่เล็กด้วยครับ

ตะโพนครู (ไม้กุ่ม)

ตอนที่ 1 ปฐมบทแห่งเหตุ

​

ตะโพน - กุ่ม
ทุ้ม - มะหาด
ระนาด - พยุง

คำกล่าวประโยคนี้ผมได้ยินเมื่อประมาณปี 2546 จากครูศิริ นักดนตรี ครูดนตรีไทยที่ผมเคยไปเรียนไปรับใช้ครูในช่วงที่เรียนดนตรีไทย ที่สวนสุนันทา ซึ่งผมจะไปๆมาๆ บ้านครูเนื่องจากไปต่อเพลง เรียนเพลง และขับรถยนต์ของครู รับ - ส่งครู เวลาครูมาสอนที่สวนสุนันทา และไปเป็นพิธีกรกล่าวโองการไหว้ครูดนตรีไทยในที่ต่างๆ ในช่วง บั้นปลายชีวิตของครู ซึ่งทำให้มีเวลาได้อยู่กับครูมากและได้พูดคุย เรื่องเกร็ดความรู้ทางดนตรีไทยมากมายในสมัยโบราณ ซึ่งคุณครูศิริ เป็นศิษย์ของหลวงประดิษฐ์ไพเราะ(ศร ศิลปบรรเลง) ครูศิริหรือชื่อเรียกขานในวงการว่า "ครูเบิ้ม" มีความรู้ความเชี่ยวชาญทั้งปี่พาทย์และเครื่องสาย ตลอดจนเครื่องหนังทุกชนิด เรียกว่าถ้าเรียนจากครูเบิ้มคนเดียวได้หมด ก็ไม่ต้องไปเรียนเพลงหรือวิชาอะไรจากที่อื่นได้เลย

แต่ผมมาเรียนกับครูในช่วงบั้นปลายชีวิตของท่าน จึงไม่ค่อยได้รบกวนเรียนจากครูมากนักเพราะท่านชราภาพมากแล้ว ได้แต่ปรนนิบัติรับใช้ต่างมือต่างเท้าครูเสียส่วนมาก ซึ่งครูก็เมตตาตอบคำถามที่สงสัย และถ่ายทอดความรู้ให้ตลอดเวลา ครูเบิ้ม เรียนดนตรีไทยตั้งแต่เด็ก จากบิดาของท่าน คือ คุณพ่อสุข นักดนตรี คนปี่พาทย์ และคนปี่ ศิษย์ของครูสิน ศิลปบรรเลง ซึ่งเป็นพ่อของหลวงประดิษฐ์ไพเราะ(ศร ศิลปบรรเลง) พื้นเพครูเบิ้มเป็นคนอัมพวา จ.สมุทรสงคราม นามสกุลท่าน ท่านบอกว่าได้รับพระราชทานจาก รัชกาลที่ ๕ เนื่องจากเป็นนักดนตรีเก่าแก่ในอัมพวาตั้งแต่สมัยปู่ย่าตายายและเคยถวายการบรรเลงรัชกาลที่ ๕ ทำให้พระองค์ทรงพอพระทัยจึงพระราชทานนามสกุึลนี้มา ซึ่งครูเบิ้มเล่าว่า รัชกาลที่ ๕ พระราชทานนามสกุลมาผ่านทางจังหวัดสมุทรสงคราม ปู่ของครูเบิ้ม ไปรับพระบรมราชโองการพระราชทานนามสกุล "นักดนตรี" ที่ศาลากลางจังหวัดในสมัยนั้น

ครูเบิ้มเล่าว่า ท่านมีศักดิ์เป็นเครือญาติกับหลวงประดิษฐ์ไปเพราะเช่นกัน ครูเบิ้มเรียนเริ่มเพลงการ จากพ่อของท่านตั้งแต่เด็ก คือคุณพ่อสุข นักดนตรี เมื่อเรียนตามกระบวนเพลงปี่พาทย์เบื้องต้นแล้ว พ่อของท่านจึงส่งให้ไปเรียนต่อยอดกับหลวงประดิษฐ์ไพเราะ(ศร ศิลปบรรเลง) ได้ไปอยู่บ้านครูหลวงฯ เรียนเพลง และรับใช้ครูหลวงฯ อยู่หลายปี มีเรื่องเล่ามากมายที่ครูเบิ้มเล่าให้ผมฟังในช่วงที่ท่านอยู่บ้านครูหลวงฯ ซึ่งผมขอข้ามไปก่อนครับ ....เข้าเรื่องตะโพนไม้กุ่ม... ผมได้รับคำบอกเล่าจากครูเบิ้ม เมื่อประมาณปี 2546 เรื่องตะโพนไม้กุ่ม คือมีวันหนึ่งผมขับรถพาครูเบิ้มไปประกอบพิธีไหว้ครูดนตรีไทยที่ไหนผมจำไม่ได้แล้ว ระหว่างทางครูก็พูดขึ้นมาว่า ฉันมีระนาดทุ้ม

 

ตะโพน ( ต่อ )

ไม้มะหาดอยู่ผืนหนึ่ง ฉันจะให้เธอเอามั้ย ผมหันไปมองครูเบิ้มแล้วตอบกลับว่า แล้วแต่ครูจะเมตตาครับ (ไม่กล้าตอบตรงๆว่าใจจริงอยากได้มาก เพราะเกรงใจครู) ครูก็บอกงั้นฉันจะให้เธอ ไว้ค่อยไปเอาที่บ้าน ผมตอนนั้นมีความรู้น้อย จึงถามว่าระนาดทุ้มนี้ เห็นมีแต่ไม้ไผ่ ไม้มะหาดมีใช้ด้วยเหรอครับ และเสียงหรือคุณภาพมันจะเหมือนกันมั้ยครับ

ครูก็เล่าว่ามีเอามาทำเช่นกันแต่ไม่ค่อยนิยมเพราะไม้มะหาดหาดีดี ตีดังๆยาก ระนาดทุ้มไม้ไผ่หาง่ายกว่าเสียงดีกว่า แต่ที่เอามาทำไม้มะหาดเพราะชื่อดี... ผมจึงถามคุณครูต่อว่า ... ชื่อดียังไงครับ .... ครูก็เล่าว่า สมัยโบราณ บ้านนักดนตรีไทยเก่าๆ หัวหน้าวงเค้าจะสร้างเครื่องดนตรีไว้ 3 อย่าง ไว้บูชา ไว้ประจำวงไม่เอามาใช้ เพื่อไว้ คุ้มวง คุ้มคน คุ้มบ้าน ผมจึงถามต่อ มีอะไรบ้างครับครู ... ครูบอกว่าเธอจำไว้เลยนะ ไม่มีใครบอกเธอหรอก แล้วต่อไปถ้ามีวงเธอหาไว้บุชาเลย นั่นคือ ...ตะโพน ไม้กุ่ม.... ระนาดทุ้ม ไม้มะหาด ...ระนาดเอก ไม้พยุง ครูบอกว่า สมัยโบราณเค้ามีไว้บูชา 3 อย่างนี้

๑) ครูขยายความว่า ตะโพนเป็นประธาน ใช้ไม้กุ่ม ชื่อดี พ้องกับคำว่าคุ้ม คือเอาเคล็ด คุ้มครอง ป้องกัน อุปทวอัตราย

๒) ระนาดทุ้มใช้ไม้มะหาด ชื่อดี พ้องกับคำว่ามหา หรือมหาดไทย มหาดเล็ก = ขุนนาง เป็นเคล็ดเรื่อง ความเจริญรุ่งเรือง ยศถาบรรดาศักดิ์ ลาภยศสรรเสริญ ความมั่นคง ...

๓) ระนาดเอก ไม้พยุง มีชื่อดี คือเอาเคล็ด ใช้หนุนดวง ช่วยให้เจริญรุ่งเรือง พยุงให้สูงขึ้น ไม่ตกต่ำ...

ผมถามต่อว่าแล้วถ้าทำมาแล้วต้องเอาไปเสกอะไรหรือทำพิธีอะไรมั้ย ครูบอกว่า ไม่ต้องก็ได้ เอาขึ้นบูชาบอกกล่าวครูบาอาจารย์ได้เลยถือว่าชื่อดีของดีในตัวแล้ว มีแล้วคุ้มวง คุ้มคน คุ้มบ้านได้ทั้งหมด เป็นของครูบาอาจารย์โบราณถ่ายนทอดบอกกันมา ซึ่งผมก็เพิ่งเคยได้ยินจากครูเบิ้ม (ครูศิริ นักดนตรี) เป็นท่านแรก หลังจากนั้นผมก็จำคำครูที่เคยเล่าให้ฟังเรื่องตะโพนไม้กุ่ม จนขึ้นใจ และคิดว่าถ้ามีโอกาสผมจะสร้างตะโพนไม้กุ่มเอาไว้ใช้บ้าง และเวลาผ่านไปเนิ่นนาน จนครูเบิ้ม ถึงแก่กรรมลงเมื่อปี 2548 แต่คำของครูเรื่องตะโพนไม้กุ่มและเรื่องอื่นๆก็ยังจำได้ดี และนำมาปฎิบัติเป็นครูจนทุกวันนี้ ...

ซึ่งเมื่อผมมีโอกาสก็ได้หาไม้กุ่ม เพื่อมาสร้างตะโพนไม้กุ่มเป็นปฐม ซึ่งครั้งนี้ไม่ได้สร้างเพื่อบูชาคนเดียว เพราะด้วยความที่ผมชอบเรื่องพระเครื่องและเครื่องรางของขลัง พอจะเคยได้ยินได้ฟัง ในเรื่อง สายวิชาตะโพน อันโด่งดัง ในสายของหลวงพ่อภักตร์ วัดโบสถ์ หลวงพ่อทรง วัดศาลาดิน จ.อ่างทองว่าเครื่องรางในสายวิชาตะโพนนั้น มีคุณอย่างเอกอุ ทั้งทางด้านเรียกคน เรียกทรัพย์ คุ้มครองป้องกัน เป็นเมตตามหานิยม มหาเสน่ห์ และอีกประการหนึ่งตะโพนถือเป็นประธานของเครื่องดนตรีเป็นครูใหญ่ของชาวดนตรีไทย

คือ พระปรคนธรรพ อีกด้วย ก่อนจะร้องก่อนจะรำ ก่อนจะทำเพลง จะบูชาตะโพนตั้งกำนลบอกกล่าวครูเสียก่อนโดยใช้ตะโพนเป็นสื่อในการบูชา ทำให้ผมคิดว่าถ้าหาก จะทำแล้ว จะทำให้ดี เผื่อแผ่แก่ผู้อื่นด้วย ซึ่งทำเป็นขนาดบูชาและขนาดพกติดตัว เพื่อสืบทอดตะโพนไม้กุ่มตามคำ ครูศิริ นักดนตรี ที่ได้ถ่ายทอดให้ผมมา เมื่อผมมาอยู่ชุมพรก็ได้สืบเสาะหาไม้กุ่ม เพื่อนำมาทำตะโพน จนพบไม้กุ่มตามต้องการ

.... ในตอนต่อไป ผมจะเล่าถึงการไปหาไม้กุ่ม ไปตัด ไปพลี ต้นกุ่มมาทำตะโพนไม้กุ่มในครั้งนี้......

 

ตะโพน ไม้กุ่ม ( ต่อ )





เรื่องเล่า ตะโพนไม้กุ่ม ตอนที่ 2
ตามหาต้นกุ่ม แรงครูมาช่วยอำนวยผล เหนือธรรมชาติเหนือความคาดหมาย

...หลังจากเล่าในคอนที่ 1 ปฐมบทความเป็นมาเป็นไปของที่มาตะโพนไม้กุ่มที่ได้รับการถ่ายทอดจากคุณครูศิริ นักดนตรี ไปแล้วนั้น วันนี้ ผมจะเล่าในตอนที่ 2 ซึ่งเป็นตอนที่ทำการติดตาม หาไม้กุ่ม เพื่อมาสร้างตะโพนชุดนี้ ซึ่งถ้าผมไปทำการว่าจ้างช้างไม้ ช่างตัดไม้ หรือติดต่อโรงงานทำเครื่องดนตรีหรือโรงงานไม้ ก็คงไม่ต้องเหนื่อยตามหาเอง เอาเงินจ้างไปก็จบ แต่ด้วยความที่ว่าผมชอบทำอะไรเองให้รู้เสียก่อนให้เห็นเองทำเองเสียก่อนจึงจะสบายใจ

และยิ่งเรื่องการสร้างเครื่องรางของขลัง วัตถุมงคลขึ้นใช้เองด้วยแล้ว ผมจะชอบลงมือทำเอง หาเอง ถามผู้รู้เอง ทุกขั้นตอน เพราะไม่ได้รีบร้อนอะไร ทำไปเรื่อยๆหาไปเรื่อยๆ และทำด้วยตัวเองเราเองก็สบายใจ ผู้บูชาไปก็สบายใจ ไม่ย้อมแมวหรือ แต่งนิยายหลอกให้ชวนเชื่อและออกให้เช่าบูชากันทั่วๆไป และทุกครั้งก็จะถ่ายรูปประกอบเพื่อยืนยันว่าได้ทำจริง หาเอง เจอเอง

โดยลูกมือของผมก็คือ พวกลูกศิษย์ในวงดนตรีไทยที่มีความสนใจชื่นชอบแนวนี้เหมือนๆกัน ไม่ต้องไปจ้างใคร เอาศิษย์ของเราดีกว่า ได้สั่งสอน

 

ตะโพน ไม้กุ่ม ( ต่อ )

ได้ ได้ความรู้เล็กๆน้อยๆติดตัวไปได้บ้าง ส่วนลูกศิษย์ที่ไม่สนใจทางนี้ ก็ไม่ว่าอะไร ไม่ได้ไปบังคับศิษย์ให้มาทำงาน เอาความพอใจ เอาความสมัครใจของลูกศิษย์กันครับ ....

...อารัมภบทมายาว เกรงว่าเดี๋ยวติดลม การร่ายยาวตามนิสัยของผม มาเข้าเรื่องกันต่อดีกว่าครับ หลังจากปี 2546 ที่ได้รับความรู้เรื่องราวตะโพนไม้กุ่มมาจาก ครูเบิ้ม ก็จดจำเรื่อยมา ท่องเรื่อยมา แต่ไม่มีโอกาสจะได้ทำด้วยตัวเองสักที จนย้ายมาเป็นครูที่ชุมพร หลายปีก็ยังไม่ได้เริ่มลงมือ จนเมื่อปีที่แล้ว 2559 นั่งนึกนั่งคิดว่า เอ๊ะ ต้นกุ่มนี่หาจากที่ไหนนะ... อยากทำตะโพนไม้กกุ่มซะแล้ว

เลยหาข้อมูลในเน็ตในเวบไซด์ต่างๆ ได้ความว่า ต้นกุ่มมี 2 ชนิด คือกุ่มน้ำกับกุ่มบก เปลือกเอามาเป็นส่วนผสมของยาแผนโบราณได้ แต่จะหาที่ใดนั้นไม่สามารถระบุได้ นึกไปนึกมา เอ๊ะชุมพรบ้านเรา มีผักดองพื้นบ้าน ที่ชอบใช้กินกับขนมจีน ที่ชาวใต้เรียกว่าผักเหมือด คือ "ผักกุ่มดอง" ผักกุ่มจะเป็นต้นกุ่มที่เราตามหาหรือไม่ จึงไปถามแม่ แม่บอกว่าใช่เรียกว่าต้นกุ่ม พอถามคนเฒ่าคนแก่ ก็ตอบเหมือนกันว่า ต้นกุ่ม นี่แหละ มีในเฉพาะทางใต้ คราวนี้เริ่มดีใจว่าต้นกุ่มมีอยู่แถบบ้านเรานี่เอง

ขั้นต่อไปก็หาต้นกุ่มเพื่อมาทำตะโพนไม้กุ่ม ผมจึงบอกลูกศิษย์ที่มีสวน ที่บ้านอยู่ในเรือกสวนไร่นาป่าเขา ให้ไปถามพ่อแม่ ปู่ย่าตายาย ว่าไม้กุ่มหรือ ต้นกุ่มจะหาได้ที่ไหน บ้านใครที่ใครมี ให้ขอ ได้แล้วมาบอก ผ่านไป 2-3 วัน ก็มีลูกศิษย์ 2 คนในวง นัฐสิทธิ์ พึ่งชาติ กับ วีรศักดิ์ รอดทอง มาบอกว่าได้เรื่องต้นกุ่มแล้วครับพร้อมถ่ายรูปมาให้ดู ได้ขนาดต้นไม่ใหญ่มากนัก ซึ่งคนพื้นที่เก่าแก่บอกว่าต้นกุ่มโตช้ามาก ต้นใหญ่ๆใช้เวลาชั่วอายุคนกันเลยทีเดียว หายาก...

เลยรู้ว่า ทำไมตะโพนไม้กุ่มจึงไม่ค่อยมี เพราะว่าไม้กุ่มโตช้ามาก ต้นที่ผมไปได้มานี่หลายสิบปีมาก แต่มีขนาดแค่ลำตัวคนรูปร่างปกติหน่อยๆเท่านั้นเอง ....เมื่อรู้แหล่งแล้ว และเจ้าของอนุญาตให้ตัดได้ ผมจึงไปเรียนถามขอคำแนะนำจาก พระเดชพระคุณพระครูวิธานสุตสุนทร (พระครูมานิตย์) วัดเงิน บางพรม พระอารามหลวง กทม. ซึ่งท่านเป็นพระอาจารย์ที่ผมให้ความเคารพนับถือมากที่สุดด้วยความเมตตาของท่าน รู้จักท่านมาตั้งแต่ประมาณปี 2549 ท่านเก่งทั้งวิปัสนากัมมัฎฐาน และเชี่ยวชาญรอบรู้ในเรื่องเวทย์มนต์คาถา วิชชาต่าง ๆ อย่างเอกอุ

ตอนรู้จักท่านใหม่ๆ ผมยังเคยลอง เรียกว่าลองของ (เพราะท่านเคยแซวนานมาแล้วว่า อ.วิม นี่ชอบลองของ) อะไรต่างๆจากท่าน จนแน่ใจและมั่นใจว่าท่านคือพระที่กราบได้อย่างสนิทใจและยึดเอามาเป็นครูบาอาจารย์ในทางธรรมของเราได้ ผมก็ไปมาหาสู่ ขอคำชี้แนะ คำปรึกษาจากท่าน เรียกได้ว่าถ้าผมไป กทม. องค์แรกและองค์เดียวที่ผมจะไปกราบไปทำบุญที่จะขาดไม่ได้ คือ หลวงพี่มานิตย์ วัดเงินบางพรม กทม.

ครั้งนี้ก็เช่นกัน ผมไปขอคำแนนะชี้แนะจากท่านในเรื่องการพลีกรรม เอาไม้กุ่มมาทำตะโพนในครั้งนี้ ซึ่งท่านก็บอก ฤกษ์ผานาที วันเวลาในการเข้าไปพลี และเครื่องบัดพลีต่างๆที่ต้องนำไป ตามที่ท่านได้บอกไว้ ซึ่งท่านจะเน้นย้ำเสมอว่าให้บอกครูบาอาจารย์ดนตรีไทยนั่นล่ะดี ให้ครูมาช่วยทำ ซึ่งพอผมจะทำอะไรเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้ ผมจะถามพระที่นับถือหรือไม่ก็ถามครูเสียก่อนครับ ...

เมื่อได้ฤกษ์ยามและวิธีการพลีมาแล้ว ผมก็นัดหมายลูกศิษย์ไปช่วย และผู้ปกครองลูกศิษย์ที่รู้เรื่องการตัดต้นไม้การเลื่อยไม้ไปช่วยด้วย ... ในวันที่ไปทำพิธีนั้นผมบอกไว้เลยว่า เกิดเหตุมหัศจรรย์เหนือความคาดหมาย ถึง 4 ประการ ซึ่ง จะด้วยแรงครูหรือเทพบันดาลก็ไม่ทราบได้แต่ล้วนเป็นนิมิตมงคลทั้งสิ้น

 

น้อมกราบพระครูมานิตย์และสวัสดีตอนเช้าครับพี่ พี
อ่านบทความได้ความรู้ดีมากเลยครับ

 

ขอครูวิมมาลง คนจะได้ทราบถึงของดี

 

ตะโพนไม่กุ่ม ( ต่อ )





ในวันที่ไปทำพิธีนั้น อากาศดีมาก มีแสงแดดจ้าตั้งแต่เช้า ผมให้ลูกศิษย์เตรียมข้าวของ มี ขนมต้มแดง ต้มขาว ผลไม้ กล้วย หมากพลู พอถึงเวลาก็เดินทางเข้าป่าเข้าสวนไปที่ต้นกุ่ม เมื่อไปถึงบริเวณนั้น ก็จัดแจง ปูเสื่อปูผ้าขาว วางเครื่องเซ่นสักการะพลีกรรมตรงบริเวณโคนต้น

ได้ฤกษ์ก็จุดธูปสวดมนต์และบอกกล่าวรุกขเทวดา เจ้าที่เจ้าไพร ขอตัดต้นกุ่มพลีเอาไปสร้างตะโพนให้คนบูชา เมื่อบอกกล่าวเสร็จแล้ว ผมก็เอามีดอีโต้ฟันต้นกุ่มเป็นปฐมฤกษ์ก่อน 3 ที แล้วจึงให้ผู้ปกครองลูกศิษย์ทำการริดกิ่งก้านและเลื่อยโค่นต้นลงมา ซึ่งเมื่อผมบอกกล่าวและเอามีอีโต้เดินเข้าไปฟัน ขณะนั้น แสงแดดที่จ้าอยู่ ก็มีเมฆมาบดบังคล้ายฝนจะตกแต่ไม่ตกอากาศเย็นสบายเป็นที่น่าประหลาดใจมาก ใช้เวลาตัด และเลื่อยอยู่ 3 ชั่วโมง ไม่มีทั้งฝนทั้งแดดตกต้องลงพื้นเลย เป็นนิมิตหมายมงคลนะครับ

แล้วจะเล่าว่าเพราะอะไรในช่วงท้ายของตอนที่ 2 (ยาวหน่อยครับ)
...การตัดต้นกุ่มนั้นคนตัดจะขึ้นไปริดกิ่งก้านน้อยใหญ่ ทั้งต้นออกเสียก่อนให้เหลือแต่ลำต้นอย่างเดียวและค่อยโค่นลงมา ในขณะที่ริดกิ่งน้อยกิ่งใหญ่ลงมานั้น ทุกคนก็ต้องออกไปห่างๆเพราะกิ่งที่ถูกตัดร่วงลงมาแรง ฟาดลงพื้นกองตามโคนต้นมากมาย น่าหวาดเสียวครับ และผมก็สังเกตเห็นเครื่องเซ่น เครื่องพลีกรรม ปูเสื่อวางไว้โคนต้นไม้นั้น ไม่ได้เลื่อนออกมา ในใจคิดว่าคราวนี้ถ้วยชามคงแตกเพราะแรงของกิ่งต้นกุ่มที่ร่วงหล่นลงมาแน่นอน แต่ก็ไม่เป็นไร เราไหว้แล้วและเข้าไปย้ายออกมาไม่ทันแน่ เลยปล่อยไว้อย่างนั้น รอให้ริดกิ่งลงมาให้หมดค่อยไปรื้อเอาบรรดาเครื่องเซ่นพลีกรรมออก (ดูตามรูปนะครับ)...

เมื่อริดกิ่งลงมากองที่โคนต้นจนเสร็จ ก็ช่วยกันลากกิ่งต้นน้อยใหญ่ออก เหลือเชื่อครับ!!! พอเอากิ่งที่ร่วงหล่นลงมาฟาดกองลงพื้นรอบบริเวณโคนต้น ทับตรงที่ตั้งเครื่องพลีกรรมและต้องเสียหายแน่นอน เพราะต้นมะนาวข้างๆก็ยังหัก กิ่งฉีกไม่เป็นชิ้นดี แต่พอเอากิ่งออกตรงที่ตั้งเครื่องพลีกรรม ปรากฎว่า เครื่องพลีกรรมยังอยู่เหมือนเดิมไม่มีอะไรแตกเสียหายเลยแม้แต่น้อย แม้กระทั่งเทียนที่จุด ก็ยังไม่ล้มลง ลูกศิษย์ที่เห็น ผู้ปกครองที่เห็น ยกมือไหว้กันเลยครับ

แทบจะเป็นไปไม่ได้ที่จะรอดพ้นแรงกิ่งใหญ่ที่ทับถมลงมาหนักขนาดนั้นแม้แต่เทียนยังไม่ล้ม ผมเชื่อว่านี่เป็นด้วยแรงครูบาอาจารย์ที่มาสร้างความมหัสจรรย์ให้เป็นที่เจริญศรัทธากับความตั้งใจในครั้งนี้ครับ(ดูรูปประกอบ) เมื่อตัดต้นลงมาเลื่อยเป็นท่อนๆเพื่อง่ายแก่การขนย้ายในเวลานั้นท้องฟ้ายังปิดมีเมฆที่ไม่ลอยเคลื่อนไปไหนบังแสงแดดให้ตลอดเวลาอากาศเย็นสบายมากไม่ร้อน ...

 

ตะโพนไม้กุ่ม ( ต่อ )



พอตัดต้นลงมาและเลื่อยเป็นท่อนๆใกล้จะเสร็จ จู่ๆก็มีรถมอเตอร์ไซด์ขับผ่านมาและจอด มีคนเดินเข้ามาดู ถามและพูดคุย จนได้ทราบว่าอดีตเคยเป็นครูกลองยาว แต่ปัจจุบันมาทำสวนกรีดยางตัดปาล์ม เลยได้พูดคุยเรื่องกลองยาว เรื่องการกลึงกลองยาวสมัยก่อน และลุงคนนี้ก็มาช่วยยกช่วยขนไม้ที่เลื่อยขึ้นรถให้ด้วยและก็ลากลับไป ผมก็มาคิดว่าหรือจะเป็นนิมิตรหมายอีกอย่างที่ครูบาอาจารย์จะสื่อถึง เพราะคนที่มานี่เกี่ยวเนื่องกับกลองกับเครื่องหนังและลงมาจอดดูทั้งๆที่ไม่เคยรู้จักมาก่อน เหมือนเป็นแรงครูที่ดึงดูกันมา...

เมื่อตัดและเลื่อยเรียบร้อยก็ขนยกกันขึ้นรถซึ่งแต่ละท่อนหนักมากต้องกลิ้งไปบ้างไหลไปบ้าง จนเสร็จ แต่น่าแปลกอีกอย่างหนึ่งก็คือที่สังเกตได้ คือเมื่อตัดต้นกุ่มลงมาเลื่อยเสร็จ ก็มีแสงแดดส่องจ้าลงมาตรงกับจังหวะที่ตัดต้นลงมานอนไว้บนพื้นพอดี สร้างความแปลกใจเข้าไปอีก พอขนขึ้นรถบรรทุกกลับไปฝากไว้บ้านลูกศิษย์ ก็มีฝนตกลงมาปรอยๆพอให้เย็นส่งท้ายจนถึงบ้านที่เอาไม้มาฝากไว้ ตกปรอยๆไม่เปียกแต่เย็นสบายครับ ...

ทีนี้ย้อนมาว่าทำไมมีเมฆมาบังแสงแดดในช่วงที่ทำพิธีและตัดต้นกุ่มลงมา และพอต้นกุ่มลงมานอนกับพื้น จึงมีแสงแดดออกมา...ผมก็ไม่ทราบมาก่อนครับ จนคืนนั้นผมไปคุยกับ อ.คิม คนที่มีความรู้เรื่องไสยศาตร์ คลุกคลีกับเรื่องเครื่องรางของขลังและสักยันต์มามากมาย พอผมเล่าถึงตอนเมฆมาบังแสงแดดตลอด 3 ชั่วโมงในการตัดต้นกุ่ม...

อ.คิมก็บอกว่า เป็นไปตามตำราที่ว่าไว้ เรื่องการไปกู้ว่านยาในป่า ...ที่มีในตำราบอกไว้ว่า การเข้าไปกู้ว่านยาในป่า มีข้อห้ามคือ ห้ามให้เงาคนทับต้นไม้ ห้ามให้เงาต้นไม้ทับคน ของจึงจะสัมฤทธิ์ผล... ซึ่งข้อนี้ผมไม่รู้ไม่ทราบมาก่อนเลย พอฟังจาก อ.คิมเล่า จึงถึงบางอ้อ ว่าเหตุที่มีเมฆมาบังแสงแดดจนหมดในเวลากว่า 3 ชั่วโมงของการตัดนั้นคงไม่ใช่เหตุบังเอิญแล้ว แต่เป็นเพราะแรงครูมาช่วยมาเสริม พลังเหนือโลกมาดลบันดาล ทำให้มีเมฆมาบดบังไม่เคลื่อนที่ไปไหนตลอด 3 ชั่วโมง เพื่อให้ต้องตามตำราการกู้ว่านยาให้เกินความขลังและสัมฤทธิ์ผลมากที่สุด

สรุปแล้ว เหตุการณ์ในวันที่พลีตัดต้นกุ่มนั้นมีเหตุมหัศจรรย์เกิดขึ้นถึง 4 ประการ คือ

1.ปกปักเครื่องเซ่นสังเวย
2.เมฆมาบังแสงอาทิตย์
3.อดีตครูกลองยาวมาช่วย
4.แดดออกและฝนตกปรอยๆส่งถึงบ้านที่พักไม้กุ่ม

และหลังจากนั้นก็มีคนรู้ข่าวไปขูดหวยขอเลข ก็ได้เลขเด็กจากตอต้นกุ่มไปติดๆกัน ถึง 3 งวดครับ อันนี้ลูกศิษย์มาบอก ถ้าไม่เรียกแรงครูแล้วจะเรียกว่าอะไรครับ สาธุบารมีครูมาช่วยจริงๆ

เมื่อได้ไม้กุ่มมาแล้ว ผมก็ทิ้งไว้สักพัก เพื่อให้ไม้แห้งดีก่อน ซึ่งพอไม้แห้งได้ที่ ปรากฎว่าไม้กุ่มมีน้ำหนักเบาลงมาก ท่อนหนึ่งสามารถยกแค่คนเดียวได้เลย ผิดกับตอนตัดใหม่ๆที่ 4 คนก็ยกไม่ไหว เลยทำให้รู้อีกว่า ทำไมไม้กุ่มจึงเอามาทำตะโพน เพราะว่าไม้มีน้ำหนักเบานั่นเอง และอีกเรื่องที่เป็นความรู้จากคนพื้นที่ บอกว่าไม้กุ่ม เป็นไม้น้ำ ไม่มีแยกว่ากุ่มบก กุ่มน้ำเหมือนในหนังสือ เพราะขึ้นตามริมตลิ่งใกล้น้ำอย่างเดียว ...

หลังจากไม้แห้งดีแล้วผมก็ให้เพื่อน คือ อ.ก่อ ผู้เชี่ยวชาญเรื่องอักขระเลขยันต์ และการสร้างวัตถุมงคล นำไปกลึงขึ้นรูปเป็นตะโพน ทั้งแบบบูชาและแบบห้อยแขวนคอ กลึงออกมาแล้วเนื้อไม้สวยงามมากครับ เนื้อขาวอมเหลือง เนียน ดูแล้วมีเสน่ห์มากๆ

 

ตะโพน ไม้กุ่ม ( ต่อ )



ตอนแรกคิดว่าจะกลึงเป็นหุ่นแล้ว ส่งหุ้มหนังเหมือนตะโพนทั่วๆไป แต่คิดไปคิดมา ทำให้ไม่เหมือนใคร กลึงด้วยไม้ล้วนๆทั้งลูกเลยครับ เพราะทำแบบบูชาไม่ได้เอาไปตีในวงอยู่แล้ว จะได้เห็นเนื้อไม้สวยๆกันดีกว่าครับ จึงกลึงได้มา 3 ขนาด คือ ขนาดเล็ก(ห้อยคอพกติดตัว) ขนาดกลางและขนาดใหญ่เป็นแบบตั้งบูชา...ตอนที่ 2 ก็ขอจบไว้เพียงเท่านี้ครับ

อาจจะยาวหน่อยนะครับเพราะผมอยากบันทึกไว้ เพราะถ้านานวัน จะลืมแน่นอนครับ อ่านจบก็ขอให้รวย ขอให้เจริญรุ่งเรืองอย่าเจ็บอย่าจนนะครับ ...โปรดติดตาม ตอนที่ 3 ตอนสุดท้ายเกี่ยวกับการปลุกเสกอธิฐานจิตและพิธีต่างๆหลังจากได้ตะโพนกลึงมาเรียบร้อยแล้ว โปรดติดตามตอนที่ 3 และรอเช่าบูชากันได้เลยครับเมื่อลงตอนที่ 3 แล้ว...สวัสดีครับ 27/3/60 เวลา 01.26 น.