แลกเปลี่ยนประสบการณ์การฝึกเจริญอสุภะกรรมฐาน

กายคตานุสติกรรมฐาน น่าสนใจมากเลยครับได้ยินได้อ่านมาบ้างว่าพระอาจารยืหลายท่านใช้ยึดเป็นอารมประกอปการพิจารนา
อนุโมทนาครับ

 

ถามจริงๆเถอะ เราไปดูรูปอสุภะแล้ว มันจะไม่มีผีมาหลอกเหรอ สติแตก เป็นบ้า พอดีสิ
แต่ก็อยากเห็นตัวเองเป็นอสุภะเหมือนกัน ที่ไม่ฝึกเพราะตำราบอกว่าจิตใจไม่เข้มแข็งอย่าไม่งั้นบ้าได้

 

กายคตา เหรอ ...พอฟังอัลเบิร์ต แล้วก็คิดได้นะ
น่าจะเข้าข่าย หนึ่งใน การพิจารณาร่างกาย 32 ประการ เหมือนกันนะ

เพราะเคยเข้ามานานหลายปีแล้ว ช่วงนั้นเข้าบ่อยอยู่ เรื่องมาศึกษาปริยัตินี่ทีหลังเหมือนกัน
เรื่องเห็นธาตุนี่ก็ชัด สมาธิแต่ละครั้งธาตุจะแสดงตัวต่างกันตลอด
และโดยเฉพาะเห็นรูปดับนี่ชัดตลอดเวลา รู้สึกได้ทั้งลมเลือดเส้นเอ็นที่ดีดอยู่ภายใน รู้สึกแม้นขณะอิริยาบถย่อยนี่ล่ะ ยิ่งนั่งสมาธิลงไป เสียงกระดูกภายในนี่คล้ายแตกกระจายตลอดเวลา ถี่มาก เหมือนจะร่วงมากองกับพิ้น รูปดับนี่เร็วมากนะ ฟังไม่ทันเลย ข้อเล็กข้อใหญ่ประดุจจะพังลงมา นั่งดูแล้วก็ อ้อ เราอยู่กับโลก จิตอยู่แต่กับมายาความคิด ไม่มีกำลังจะเห็นความจริงของรูปอะไรแบบนี้ ..ยิ่งตอนนอนนี่ หลับตาลงเห็นโครงกระดูกตัวเองได้ แต่ตอนนั้นไม่ค่อยสนใจ มันเป็นข้อดีประการหนึ่งของตัวเอง คือ ตามดูเฉยๆ ไปเรื่อยๆ (แต่ที่ชอบกลับไปอยู่ตอนสติอ่อนแล้วเกิดนิมิตนั้นล่ะ อาจไม่หลงแต่ก็มันส์พอประมาณ แบบว่าชอบของแถมมากกว่า..)
เรื่องลมหายใจนี่ก็แปรปรวนมาก ที่ว่าจิตปกติลมปกติ นี่มันขั้นแรกนะ
พอขั้นลึกนี่จิตยิ่งนิ่ง ยิ่งเห็นลมแปรปรวนแบบหลายแบบ แต่คงไม่เล่า มันจะเกินประเด็นไปมาก

อัลเบิร์ต ทำให้คิดได้ เรียกว่าตามลมหายใจ เห็นได้ทั้งธาตุ กายคตา และลมไปรวมๆ อนุโมทนานะ ..
ก็ขอจบลงตรงนี้ค่ะ เดี๋ยวจะเลยประเด็นไป


กายคตาสติสูตร

กายคตาสติสูตร แสดงแนวทางปฏิบัติเป็น ๗ แบบด้วยกัน
๑. อานาปานสติ การมีสติ โดยการใช้สติไปในการพิจารณาลมหายใจเข้าและออก เมื่อกายวิเวกจากสถานที่อันสงัด ดังนั้นเมื่อปฏิบัติอานาปานสติอันย่อมยังให้เกิดจิตวิเวกกล่าวคือละความคิดปรุงแต่งฟุ้งซ่านหรือความดำริพล่านลงไปเสีย ก็เพื่อเป็นกำลังไปดำเนินการเจริญวิปัสสนาในกายแบบต่างๆ อาทิเช่น ปฏิกูลมนสิการบ้าง ธาตุมนสิการบ้าง หรือนวสีวถิกาบ้าง
๒. อิริยาบถ สติในอิริยาบถต่างๆ อันย่อมยังให้เกิดจิตวิเวกละความคิดหรือความดำริพล่านลงไปเสียได้ ย่อมส่งผลให้ไม่ถูกครอบงำหรือกวัดแกว่งไปเกิดทุกข์ขึ้น ด้วยจุดประสงค์เดียวกันกับอานาปานสติข้างต้นนั่นเอง
๓. สัมปชัญญะ สติในอิริยาบถที่ต่อเนื่องหรือเนื่องสัมพันธ์ หรือรู้ตัวทั่วพร้อม อันย่อมยังให้เกิดจิตวิเวก ละความคิดหรือดำริพล่านลงไปเสียเช่นเดียวกัน
๔. ปฏิกูลมนสิการ สติและจิตที่ตั้งมั่นขึ้นเหล่านั้นจากการระงับความดำริพล่านลงไปแล้ว นำมาพิจารณาใส่ใจให้เห็นความจริงเกี่ยวกับกายว่าไม่งาม มีความเป็นปฏิกูลในกาย เพื่อให้เกิดนิพพิทา จึงคลายความกำหนัด ความมัวเมาความหลงไหลไปทั้งในกายตนแลผู้อื่น
๕. ธาตุมนสิการ สติพิจารณาแบบแยกกาย ที่แลดูเป็นชิ้นเป็นมวลเป็นก้อนเดียวกันนั้นด้วยฆนะ จึงเป็นมายาล่อลวงจิตให้เห็นผิดไปจากความจริง จึงจำแนกแยกออกให้เห็นความจริงในธาตุ ๔ ให้เห็นความจริงที่ว่า กายสักประกอบมาแต่ธาตุ ๔ ที่เมื่อไม่เป็นสังขารปรุงแต่งกันแล้ว ล้วนแต่ไม่งาม ไม่สะอาด ล้วนปฏิกูล เหมือนกันทั้งหมดทั้งสิ้นทุกบุคคล เขา เรา
๖. นวสีวถิกา สติพิจารณาอสุภะหรือศพในระยะหรือแบบต่างๆ ให้เห็นว่า กายนี้ถ้าทิ้งไว้ดังนี้ ย่อมมีความเป็นอย่างนี้ ไม่ล่วงพ้นจากนี้ไปได้แม้ในกายนี้ หรือกายใดๆก็ตามที
๗. เจริญในฌานต่างๆ ยามเมื่อสงัดจากกามและอกุศลธรรม กล่าวคือเมื่อทั้งกายวิเวกและอุปธิวิเวกฌานก็เจริญขึ้นได้, อุปธิวิเวกหรือสงัดจากกามและอกุศลธรรมจึงสามารถเกิดขึ้นจากการพิจารณากายในข้อ ๔,๕,๖ หรือก็คือเมื่อระงับความดำริพล่านลงไปได้แล้ว ก็นำเอาข้อธรรม ๔,๕,๖ มาเป็นวิตก วิจารในการเจริญฌาน หรือเป็นอารมณ์ในการเจริญสมาธิเสียโดยตรง กล่าวคือวิปัสสนาสมาธิ โดยการนำปฏิกูลมนสิการ หรือธาตุมนสิการ หรือนวสีวถิกามาเป็นหัวข้อในการคิดพิจารณาอย่างแนบแน่น แทนคำบริกรรมหรือลมหายใจเลยก็ได้ และสามารถเกิดฌานระดับประณีตต่างๆขึ้นตามลำดับได้เองอีกด้วย

*

 

อนุโมทนาครับ เก่งจังเลยครับ

 

ขอขอบพระคุณในธรรมทานของ คุณเต้าเจี้ยว เป็นอย่างยิ่งครับ
ขอให้เจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไปครับ

 

ไม่ถึงไหน ลุ่มๆดอนๆ ศีลแปดยังไม่ได้ ศีลห้าบรรลุยากสุดแต่บรรลุแล้วต้องตายในวันรุ่งขึ้น ...