คลังเรื่องเด่น

ก่อนปฏิบัติธรรมช่วงบ่าย วันอาทิตย์ที่ ๓๐ กรกฎาคม ๒๕๖๖
วันนี้นิสิตระดับปริญญาตรีที่มาเก็บข้อมูลชุมชน ต้องทำพรีเซนต์ร่วมกับเด็กอนุบาลในชุมชน ปรากฏว่าเด็กอนุบาลของเราพรีเซนต์ได้ดีกว่า เพราะนิสิตมัวแต่สั่น ส่วนเด็กอนุบาลของเราชั้นประถม ๔ ถึง ประถม ๖ พูดจ๋อย ๆ เป็นต่อยหอย ที่นิสิตสั่นก็เพราะว่าปกติเจอแต่อาจารย์ เต็มที่ก็แค่คณบดี แต่คราวนี้อธิการบดีก็มา รองอธิการบดีก็มา เจ้าของทุนวิจัยก็มา เลยสั่นไปหมด

อาตมาสอบสัมภาษณ์ครั้งแรกตอนอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๑ พอให้สัมภาษณ์เสร็จ
ครูถามว่า "เคยให้สัมภาษณ์แบบนี้มาก่อนหรือเปล่า ?"
ตอบไปว่า "ไม่เคยครับ"
ครูบอกว่า "ท่าทางของเธอเหมือนคนให้สัมภาษณ์เป็นประจำ เพราะไม่ประหม่าเลย"

ก็เลยบอกไปว่า "อ๋อ..ครูสอนให้ผมพูดหน้าชั้นตั้งแต่ ป.๕ ครับ"
ครูถามต่อว่า "แล้วครูเขามีหลักการอะไร ?"
ตอบไปว่า "ครูเขาบอกว่า เพื่อนนั้นคือคนตาย เรากำลังพูดให้คนตายฟัง ไม่เห็นมีอะไรต้องไปประหม่าเลย..!"

แต่ปรากฏว่าทำไม่ได้ คนตายอะไรวะ มองตาแป๋วทุกคนเลย..?! ท้ายสุดก็เลยต้องใช้วิธีของตัวเอง คิดว่า "กูเก่งกว่ามึง กูถึงได้มาพูดหน้าชั้น..!"...

ก่อนปฏิบัติธรรมช่วงเช้า วันอาทิตย์ที่ ๓๐ กรกฎาคม ๒๕๖๖
การซึมเศร้าเกิดจากการที่เราคิดแล้วหยุดความคิดไม่เป็น สังเกตดูสิว่าความคิดของเราจะมา ๑, ๒, ๓, ๔, ๕, ๖, ๗, ๘, ๙, ๑๐ ครบรอบแล้วก็จะกลับมา ๑ ใหม่ ไม่ได้ไปไหนไกลเลย เรื่องเดิม ๆ วนไปวนมาสัก ๓ - ๕ รอบก็เริ่มคิดได้อย่างลึกซึ้ง..ก็คือคิดแล้วได้อารมณ์..ก็เริ่มซึม..แล้วเดี๋ยวก็จะเศร้า..+

อาตมาเองบวชใหม่ ๆ ความคิดก็ชวนให้สึก เดี๋ยวเราสึกไป แล้วทำงานหาเงิน ซื้อบ้านสักหลัง ซื้อรถสักคัน แต่งงานมีเมีย มีลูกสักสองคน แล้วก็กลับมาบวชใหม่ สักพักก็เอาใหม่อีกแล้ว ถ้าเราสึกไปนะ""เราก็ไปทำงานนี้ ซื้อรถยี่ห้อนี้ ซื้อบ้านหมู่บ้านนี้ แต่งงานกับสาวคนนี้ มีลูกสักสองคน แล้วเดี๋ยวมาบวชใหม่ พอจะวนรอบที่สามนึกขึ้นมาได้ "ไอ้เหี้..มึงกำลังบวชอยู่ไม่ใช่หรือ""!? แล้วมึงจะออกไปทำอะไร..!?" บังเอิญรู้ตัวเร็ว..เลยวนได้แค่สองรอบ รอบที่สามกำลังจะวน รู้ตัวก่อน..ด่าไปทีหูตาสว่างเลย..!

แล้วก็รู้ด้วยนะว่าถ้าพาไปไกลวัด เราจะไม่ไปด้วย ก็เลยอุตส่าห์ให้โอกาสกลับมาบวชใหม่ "แล้วมึงจะไปลำบากลำบนตั้งหลายปีทำไม ? ก็มึงบวชอยู่แล้ว..!" ลองกลับไปดูตัวเองนะ ที่นอนไม่หลับนั้น...

ก่อนปฏิบัติธรรมช่วงบ่าย วันเสาร์ที่ ๒๙ กรกฎาคม ๒๕๖๖
(หลังจากเสียงตามสายจบ) เมื่อครู่นี้หลวงพ่อฤๅษีฯ ท่านบอกเรื่องวาจาส่อเสียด มีศัพท์อยู่คำหนึ่งก็คือ "ไอ้หมอนั่น" เด็กรุ่นใหม่ ๆ ไม่ค่อยได้ยินคำนี้กัน ต้องเข้าใจว่าคนรุ่นเก่าถ้าถนัดหรือชำนาญอะไร เขามักจะเรียกเป็น "หมอ" แม้กระทั่งควาญช้างก็เรียกว่า "หมอช้าง" ทนายความก็เรียกว่า "หมอความ" แต่พอเอามาเรียกคนเข้าความหมายก็เพี้ยน ก็คืออยู่ในลักษณะเป็นคนกะล่อน "ไอ้หมอนั่น" ก็แปลว่าเขามีความเชี่ยวชาญในการกะล่อนมากเป็นพิเศษ

คำพูดเก่า ๆ หลายคำ พอไม่ได้ใช้ก็เลือนหายไป อย่างปัจจุบันนี้อาตมาไม่ได้ยินคำว่า "กระถ็อก" แล้ว มีใครเคยได้ยินไหม ? อย่างเช่นกระถ็อกน้ำปลา คือปกติแล้วจะตัดจุกขวดน้ำปลาให้รูใหญ่ไม่ได้ เดี๋ยวเทแล้วน้ำปลาจะออกมาเยอะเกินไป ต้องตัดรูเล็ก ๆ แต่พอรูเล็กเททีน้ำปลาก็ไม่อยากจะออก ถ้าเป็นเราก็เรียกว่าเขย่า..ใช่ไหม ? แต่ภาษาโบราณเขาเรียกว่า "กระถ็อก"

กลายเป็นว่าศัพท์บางคำหายไป ในขณะเดียวกันศัพท์ใหม่ ๆ ก็ปรากฏขึ้นมา แต่ศัพท์รุ่นใหม่ฟังแล้วเครียด เขาสามารถบัญญัติศัพท์ที่เราฟังไม่รู้เรื่องได้...

ก่อนปฏิบัติธรรมช่วงเช้า วันเสาร์ที่ ๒๙ กรกฎาคม ๒๕๖๖
เรื่องแรก..ใครเอาร่มเจ้าอาวาสไปตั้งแต่เช้า ? อาตมาเดินตากฝนมา ๒ รอบแล้ว จะหยิบจะจับอะไรก็ให้มองดูเสียก่อน ว่าใช่ของตัวเองหรือเปล่า ? เพราะว่าร่มที่ทิ้งเอาไว้แล้วไม่ใช่ของตัวเองพระหยิบไม่ได้ ภิกษุหยิบฉวยสิ่งของที่เจ้าของไม่ได้ให้ เคลื่อนจากฐานเศษ ๑ ส่วน ๑๖ ของเส้นผมต้องอาบัติปาราชิก..!

ไม่ใช่คิดว่า "เออ..ทิ้งของเราไว้ คนอื่นจะได้ใช้แทน" ไม่รู้ว่าป่านนี้รู้ตัวหรือยังว่าหยิบของเจ้าอาวาสไป อุตส่าห์กางไว้กับพื้นเพื่อให้ต่างไปจากคนอื่นเพราะว่าส่วนใหญ่เขาจะวางไว้บนที่วางรองเท้า แสดงว่าการปฏิบัติธรรมไม่ได้ช่วยให้ดีขึ้นเลย ยังมักง่ายอยู่เหมือนเดิม..!

เคยบอกเอาไว้หลายต่อหลายครั้งแล้วว่า การปฏิบัติธรรมเป็นการกระทำสิ่งที่ซ้ำ ๆ กันอยู่ทุกวัน แต่ว่าเราสามารถทำวันนี้ให้ดีกว่าเมื่อวานได้ไหม ? แล้วก็มีเป้าหมายต่อไปว่า "เราต้องทำพรุ่งนี้ให้ดีกว่าวันนี้" ไม่ใช่ว่าเมื่อไร ๆ สภาพจิตก็ยังหยาบอยู่เหมือนเดิม ทำอะไรก็ขาดความระมัดระวัง

เป็นโทษอื่นไม่เท่าไร แต่ถ้าโทษปรามาสพระรัตนตรัยจะปิดมรรคปิดผล ทำให้ตายก็ไม่มีประโยชน์...

ก่อนทำวัตรเย็น วันศุกร์ที่ ๒๘ กรกฎาคม ๒๕๖๖
ใครมาเป่ายันต์บ้าง ? แล้ววันนั้นใครที่บ่นว่าร้อน วันนี้ฝนตกอากาศเย็นช่วยบ่นให้ได้ยินหน่อยสิ..! ทุกวันนี้ที่พวกเราทุกข์อยู่ ก็เพราะว่าเราเข้าไม่ถึงความจริง แล้วไปดิ้นรนต่อต้าน พวกเราเหมือนอย่างกับสัตว์ที่ติดกับดัก ยิ่งดิ้นก็ยิ่งเจ็บ แต่ถ้ายอมรับ ก็จะเจ็บตัวน้อยหน่อย

เรื่องของอากาศจะร้อนหนาวฝนตกอย่างไรก็ตามเป็นธรรมชาติ แต่พอถึงเวลาเราก็ไปโวยวาย ทำอย่างกับโวยแล้วจะหายร้อน อาจจะหายก็ได้..หายคลั่ง แต่ก็ยังร้อนอยู่เหมือนเดิม..!

แล้วทำอย่างไรเราถึงจะไม่ไปดิ้นรนต่อต้าน ? ปัญญาต้องเห็นว่าธรรมชาติเป็นอย่างนั้น ธรรมดาเป็นอย่างนั้น ถ้าใครเข้าถึงคำว่าธรรมดานี่กินได้ตลอดชาตินี้ ชาติหน้า ยันเข้าพระนิพพานเลย..!

ธรรมดาของแต่ละคนไม่เท่ากัน
ธรรมดาของปุถุชนปล่อยวางได้ระดับหนึ่ง
ธรรมดาของกัลยาณชนปล่อยวางได้มากกว่านั้น
ธรรมดาของอริยชนก็ปล่อยวางหนักเข้าไปอีก
ธรรมดาของพระอรหันต์ก็ปล่อยหมดเกลี้ยงเลย ถ้าไม่ใช่ว่าระกรรมจะไม่แตะเลย เลิกยุ่งแล้ว

แต่พวกเรายังยุ่งอยู่ก็เลยทุกข์มากกว่า แล้วส่วนใหญ่ทุกข์เพราะความคิดตัวเอง อยากได้โน่น อยากได้นี่ อยากได้นั่น...

ก่อนปฏิบัติธรรมช่วงบ่าย วันศุกร์ที่ ๒๘ กรกฎาคม ๒๕๖๖
ถ้ากำลังใจของเราไม่ได้จดจ่ออยู่กับงานตรงหน้า ยังเห็นเรื่องอื่นสำคัญกว่า ก็แปลว่ากำลังใจของเรายังไม่เพียงพอต่อมรรคผล เพราะว่าการปฏิบัติธรรมเพื่อมรรคผลนั้น แม้ต้องสละชีวิตลงไปก็ยอม แต่ถ้าเราไปให้ความสำคัญกับอย่างอื่นมากกว่า ก็แปลว่าเราเห็นอย่างอื่นสำคัญกว่าชีวิตตัวเอง แล้วโอกาสเข้าถึงมรรคผลจะมาจากไหน ?

เรื่องของการปฏิบัติธรรมกับเรื่องของบารมีเป็นสิ่งที่เกี่ยวข้องกันอย่างชนิดแยกไม่ออก ถ้าบารมีไม่เข้มข้นพอ เราก็ไม่สามารถที่จะปฏิบัติธรรมได้ บารมีนั้นมีอยู่ ๓ ระดับ ๙ ขั้น

บารมีระดับต้นเรียกว่า สามัญญบารมี

สามัญญบารมีขั้นต้น พูดถึงทาน ศีล ภาวนานี่ฟังไม่รู้เรื่องเลย สักแต่ว่าเกิดมาเป็นคนเท่านั้น คิดว่าคนอื่นพูดภาษาต่างดาว..!
สามัญญบารมีขั้นกลาง รักษาศีลไม่ได้ เจริญภาวนาไม่ได้ จะให้ทานแต่ละที ต้องรอโฆษกประกาศเชิญชวนสัก ๓ วัน ๓ คืน กว่าจะเกิดศรัทธาควักกระเป๋าออกมา บางทีก็ยัดกลับคืนไปอีก..!
สามัญญบารมีขั้นปลาย สามารถให้ทานได้แม้จะเสียดายใจจะขาด แต่ก็ยังรักษาศีลและปฏิบัติธรรมไม่ได้

พอมาบารมีระดับกลางเรียกว่า อุปบารมี...

ก่อนปฏิบัติธรรมช่วงเช้า วันศุกร์ที่ ๒๘ กรกฎาคม ๒๕๖๖
ถ้ากำลังใจยังเข้าไม่ถึงปฐมฌานละเอียด สติจะขาดและหลับ จะสังเกตได้ว่าเวลาสติจะขาด เราเหมือนจะง่วงขาดใจเลย ทั้ง ๆ ที่นอนมาทั้งคืน แล้วเราก็สงสัยว่า "ง่วงอะไรนักหนาวะ ?" บางคนสวดมนต์ไปก็หาวไป นั่นคือสภาพจิตที่เริ่มเป็นอัปปนาสมาธิขั้นแรก ๆ โดยเฉพาะเป็นส่วนของปฐมฌานหยาบ ถ้าสติไม่ละเอียดพอก็จะตัดหลับไปเลย บางคนนั่งตัวตรงแหน็วแต่หลับไปแล้ว..!

ช่วงนี้เป็นช่วงหยุดยาว พวกเราจะมีเวลาปฏิบัติธรรมถึงวันที่ ๓๑ กรกฎาคมเลย แต่อาตมภาพเองไม่ค่อยได้อยู่ เพราะว่าเพื่อนก็มรณภาพ ครูบาอาจารย์ก็มรณภาพ เมื่อสามวันที่แล้วพระครูสิริสุวรรณาภรณ์ อดีตเจ้าอาวาสวัดคอกวัว จ.สุพรรณบุรี เป็นพระอุปัชฌาย์รุ่นเดียวกันมรณภาพ ส่วนเมื่อวานพระราชมงคลวุฒาจารย์ (สุวรรณ สุวิชาโน) วัดดอนไก่ดี อ.กระทุ่มแบน จ.สมุทรสาคร มรณภาพที่อายุ ๑๐๗ ปี..!

โชคดีที่ท่านอายุยืนขนาดนั้น ไม่อย่างนั้นไม่ได้เป็นเจ้าคุณหรอก เป็นพระครูปลัดสุวรรณอยู่นั่นแหละ แต่ด้วยความที่เป็นพระเถระ อายุกาลพรรษามาก และอยู่ในพื้นที่สำคัญอย่างวัดดอนไก่ดี ดอนไก่ดีนี่ขึ้นชื่อเรื่องเครื่องเบญจรงค์ที่เป็นอันดับ ๑...

เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันพุธที่ ๓๐ สิงหาคม ๒๕๖๖

"โมทนาไม่ใช่เรื่องเล็กนะ"
หลวงพ่อ : ท่านลุงมา 2 ลุง มาเป็นปกติคือว่าอย่างนี้ มาทีแรกเห็นท่านลุงนุ่งผ้าลอยชาย
ทีนี้ตอนเจริญพระกรรมฐานเห็นพระพุทธเจ้าท่านก็ไปหาท่านขึ้นไปบ้าง ผ้าลอยชายหายไป กลายเป็นชุดพรหมไป ก็ถามท่านว่า เมื่อกี้ทำไมนุ่งผ้าลอยชาย
ท่านบอกว่า ให้เป็นสัญลักษณ์ คุณไม่ต้องสงสัยว่าเป็นใคร ตอนอุทิศส่วนกุศล คนที่ถามว่าจนที่สุด โมทนาบุญอย่างเดียวจะได้ไหม ท่านบอกว่า ท่านเป็นพยานแล้ว ฉันก็ลืมไปแล้วนะ มันหลายเรื่อง
ท่านบอกว่า ให้มีโอกาสโมทนาทานของเราเรื่อยๆ วิมานจะได้สวยขึ้น
นี่แสดงว่า เขามีวิมานแล้ว

ผู้ถาม : โอ... นี่แค่โมทนานะ

หลวงพ่อ : (หัวเราะ) อย่าแค่นะ โมทนาไม่ใช่เรื่องเล็กนะ เรื่องใหญ่มาก
อย่าง พระนางมัทรี ไม่เคยทำบุญเลยตั้งแต่เป็นคู่ครองของพระพุทธเจ้ามา พระพุทธเจ้าปรารถนาพุทธภูมิ เพราะนางไม่เคยทำบุญเองเลย มีหน้าที่โมทนาอย่างเดียว แต่ว่าในเมื่อพระพุทธเจ้าบรรลุอภิเษกสัมมาสัมโพธิญาณเป็นอรหันต์ได้

พระนางมัทรี ก็เป็นพระอรหันต์ได้ นี่โมทนาอย่างเดียว

ฉะนั้น จะถือว่าการโมทนาจะมีบุญน้อยไม่ได้

ที่มา : หนังสือธัมมวิโมกข์ ฉบับที่ 380 เดือนพฤศจิกายน พ.ศ.2556 หน้าที่ 81-82
โดย...

ชีวิตที่ยังเหลืออยู่ "เชษฐ์ สไมล์บัฟฟาโล่" ทุกลมหายใจมีแต่ให้
"วรเชษฐ์ เอมเปีย" หรือ "เชษฐ์ สไมล์บัฟฟาโล่"มือกลอง สไมล์บัฟฟาโล่ วงดนตรีขวัญใจวัยรุ่นยุค 90 เปิดบ้านใน ต.หนองขยาด อ.พนัสนิคม จ.ชลบุรี เจ้าตัวใช้เวลากว่ายี่สิบปี ปลูกต้นไม้หมื่นกว่าต้นเรียงรายโดยรอบ เนรมิตให้เป็นสวนป่าอันแสนร่มรื่น ให้สัมภาษณ์ทีมข่าว Sanook.comแบบเอ็กซ์คลูซีฟ "ชีวิตที่ยังหลืออยู่ ทุกลมหายใจมีแต่ให้"
เชษฐ์ เล่าว่า จากที่เคยหลงแสงสี สมัยเล่นดนตรีอยู่กรุงเทพฯ เปลี่ยนมาใช้ชีวิตเรียบง่าย กินอยู่แบบสมถะ อุทิศตนเพื่อสร้างประโยชน์ให้กับสังคม หลังจากกลับมาเฝ้ามารดา ป่วยเข้ารับการรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาลเป็นเวลานาน จนได้เห็นสัจธรรม ไม่ว่าจะเป็นคนรวย คนจน เมื่อตายไปแล้วไม่สามารถเอาสมบัติติดตัวไปได้แม้แต่ชิ้นเดียว
"คนร่ำรวยใส่ทองมาเยอะแยะ นอนรถเข็นมา สุดท้ายเขาก็ถอดออกหมด คนรวยคนจนหนีไม่พ้นความตายทั้งนั้น เราก็เลยคิดว่าโอ้นี่เราไปลุ่มหลงแสงสีเสียงเพื่ออะไร ไม่มีอะไรเป็นของเราสักอย่าง"
"ตอนเล่นคอนเสิร์ต เขาให้ไปพักโรงแรม 5 ดาวทั้งนั้น รู้ว่าไม่ต่างกันเลย มันอยู่ที่ใจเรา ใจเราเป็นสุขอยู่ที่ไหนก็ได้ ที่โอ่โถงใหญ่โต...

"ยมทูต ตะคอกไล่หลวงปู่มั่น ว่า”ออกไป! มาทางไหน กลับไปทางนั้น!”
----------------------

ที่มา https://www.youtube.com/@poodon

ขอบคุณที่มาของภาพ https://www.dmc.tv/page_print.php?p=top_of_week/การเดินทางไปสู่ปรโลก.html

เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันอังคารที่ ๒๙ สิงหาคม ๒๕๖๖

เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน เมื่อวันที่ ๒๕ ก.ค. ๒๕๖๖

วันนี้ตรงกับวันอังคารที่ ๒๕ กรกฎาคม พุทธศักราช ๒๕๖๖ ขอกล่าวถึงเรื่องราวที่ผ่านไประยะหนึ่งแล้ว แต่ไม่มีโอกาสได้พูด ก็คือเรื่องการพิสูจน์ว่ามีพระบางรูปที่อ้างว่าเหงื่อออกมาแล้วเป็นพระธาตุ พอไปให้ทางด้านกรมวิทยาศาสตร์พิสูจน์ดู ปรากฏว่าไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับร่างกายมนุษย์เลย หรือสรุปง่าย ๆ ว่าเป็นของปลอม..!

ในปัจจุบันนี้ความเข้าใจเรื่องพระธาตุยังมีความคลาดเคลื่อนอยู่มาก อันดับแรกเลยก็คือ เรื่องของการที่บุคคลโดยเฉพาะพระภิกษุ มรณภาพแล้ว เมื่อทำการฌาปนกิจ มีอัฐิบางส่วนเปลี่ยนเป็นแก้วบ้าง เป็นสีแปลก ๆ บ้าง เรื่องนี้ต้องบอกว่าไม่ใช่เรื่องของการยืนยันมรรคผล เนื่องเพราะว่าพระเถระบางรูปอย่างหลวงปู่มั่น ภูริทตฺโต มรณภาพแล้วอัฐิไม่ได้เป็นพระธาตุ จนกระทั่งหลายสิบปีให้หลัง อัฐิจึงกลายเป็นพระธาตุ

เหตุที่อัฐิสามารถกลายเป็นพระธาตุ หรือว่ากลายเป็นแก้ว กลายเป็นหินได้นั้น เกิดจากการที่ท่านปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ สภาพจิตที่ผ่องใส เท่ากับเป็นการฟอกธาตุขันธุ์ของตนเองอยู่ตลอดเวลา จึงทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงกับร่างกายบางส่วนได้...

เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันจันทร์ที่ ๒๘ สิงหาคม ๒๕๖๖

.
"ใจนั่นหละมันทุกข์ มันสุข"

" .. "ใครเป็นสุขล่ะเดี๋ยวนี้ ใครดีใครไม่ดีก็ดูซิ" ไม่ใช่ข้าวของเงินทองดี ไม่ใช่ข้าวของเงินทองสุข ไม่ ใช่ข้าวของเงินทองทุกข์ เราก็ดูซิ ตึกร้านอาคารมันสุขมันทุกข์เรอะ มันก็ไม่ใช่ "ใจนั่นหละมันทุกข์ ใจนั่นหละมันสุข" สุขเพราะเหตุใด "สุขเพราะใจสงบ" ทุกข์เพราะเหตุใด "ทุกข์เพราะใจไม่สงบ" มันไปก่อกรรมก่อเวรไม่หมดสักที

"กรรมเก่าก็ไม่หมด กรรมใหม่ก็เติมเรื่อยเข้าไป" มันจะหมดได้เรอะ หยุดเสียทีซี่ กรรมน่ะ อย่าไปยึดเอากรรมซี่ "ยึดเอาอันใดมันก็เป็นกรรมอันนั้น" วางให้หมด ปล่อยให้หมด "ละให้หมด ให้เหลือแต่ "พุทโธ" ผู้รู้อันเดียวเท่านั้น" .. "

หลวงปู่ฝั้น อาจาโร

เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันอาทิตย์ที่ ๒๗ สิงหาคม ๒๕๖๖

เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันเสาร์ที่ ๒๖ สิงหาคม ๒๕๖๖

พุทธวิธีเจริญกายคตาสติในปฐมฌาน | กายคตาสติสูตร

--------------------------------------------------------------------
ที่มา
https://www.youtube.com/@Uttayarndham

เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันศุกร์ที่ ๒๕ สิงหาคม ๒๕๖๖

วิธีฝึกตาทิพย์ด้วยกสิณไฟ /หลวงพ่อฤาษีฯ
--------------------

ขอบคุณที่มาhttps://www.youtube.com/@user-sk8bk9fu5s

ความเพียรเครื่องตื่น | ชาคริยสูตร
-----------------------

ขอบคุณที่มา https://www.youtube.com/@Uttayarndham

ชื่นชมสามเณร10ขวบ ความจำเลิศ ทำสถิติใหม่ สอบผ่านท่องปาฏิโมกข์ใน45นาที
ชื่นชมสามเณร10ขวบ ความจำเลิศ ทำสถิติใหม่ สอบผ่านท่องปาฏิโมกข์ใน45นาที เผยสามเณรยังอ่านหนังสือไม่ค่อยได้ ไม่เคยเรียนบาลีมาก่อน แต่สวดชัดเจนทุกถ้อยคำ

วันที่ 24 ส.ค.2566 เพจ ข่าวสารงานพระพุทธศาสนารายงานว่า สถิติใหม่ของโครงการ ผลการสอบโครงการสามเณรทรงพระปาฎิโมกข์ ปี ๓ สำนักศาสนศึกษาวัดตะโก สอบครั้งที่ ๒/๒๕๖๖ วันที่ ๒๔ สิงหาคม ที่อุโบสถ วัดตะโก อ.ภาชี จ.พระนครศรีอยุธยา
ภาคบ่าย เริ่มสอบเวลา ๑๒.๓๘ น. สามเณรสุเทพ นรากุล อายุ ๑๐ ปี สังกัด วัดหนองขุ่น อ.ม่วงสามสิบ จ.อุบลราชธานี อาจารย์ผู้สอบ พระมหาชูศักดิ์ ธมฺมสโร (ป.ธ.๙) ผู้ช่วยเจ้าอาวาสวัดสามพระยา วรวิหาร กรุงเทพ ฯ ผลปรากฏ สอบผ่าน ใช้เวลาในการสอบ ประมาณ ๔๕ นาที
(โดยเวลาที่แน่นอนจะแจ้งให้ทราบอีกครั้ง) เป็นสถิติใหม่ของโครงการ และเป็นเหตุอัศจรรย์
๑.สามเณรอายุเพียง ๑๐ ปี ๒.ผู้ฝึกสอนท่องปาฏิโมกข์คือพ่อแท้ ๆ ที่บวชดูแลลูกด้วย ๓.สามเณรยังอ่านหนังสือไม่ค่อยได้ ๔.สามเณรยังไม่เคยเรียนบาลีมาก่อน (แม้คำไทยยังอ่านไม่ค่อยออก) ๕.ใช้เวลาในการท่องประมาณเพียง ๔๕ นาที...

.
"ยอดของบารมี"

" .. หลวงปู่ฯ เน้นย้ำให้เห็นความสำคัญของ "การปฏิบัติการภาวนา" ว่าเป็นหนทางอันสูงสุดที่ทำให้ทุกคนพ้นทุกข์,"เรื่องการภาวนา เป็นยอดของบารมีทั้งหลาย" เป็นการเสริมสร้างกำลังใจ กำลังปัญญาให้เข้มแข็ง สามารถต่อสู้เอาชนะกิเลสน้อยใหญ่ได้

"เมื่อไม่รู้จักภาวนา ก็ปล่อยให้พวกกิเลสเป็นเจ้านายผู้บงการการกระทำของตน" ตนก็เลยเป็นทาสของกิเลส "เป็นเหตุให้ทำกรรมไม่ดี" สะท้อนเอาทุกข์ยากมาสู่ตน .. "

หลวงปู่สิม พุทธาจาโร

เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันพฤหัสบดีที่ ๒๔ สิงหาคม ๒๕๖๖

เรื่องของพระเรา ต้องคำนึงถึงสถานภาพตนเองก่อน สิ่งหนึ่งประการใดที่เกิดขึ้น ต้องระลึกถึงอยู่เสมอว่าเรามีเพศต่างจากคฤหัสถ์แล้ว อาการกริยาใด ๆ ของสมณะ เราต้องทำอาการกริยานั้น ๆ

ดังที่ได้เล่าให้ฟังไปแล้วว่า สมัยที่มาสร้างสำนักสงฆ์เกาะพระฤๅษีใหม่ ๆ ไม้เถื่อนยกละ ๑,๗๐๐ บาท ถึง ๑,๘๐๐ บาท สามารถหาได้ แต่กระผม/อาตมภาพต้องวิ่งรถลงไป ๑๔๐ กิโลเมตรให้ถึงในตัวเมือง ไปกลับก็ ๒๘๐ กิโลเมตร เพื่อซื้อไม้โรงงานยกละ ๗,๐๐๐ บาท มาใช้ในการก่อสร้าง..! ถ้าหากว่าเรามักง่าย ซื้อไม้เถื่อนมา โดยที่ไม่ได้คำนึงถึงสิ่งหนึ่งประการใดเลย เราอาจจะสูญเสียสถานภาพความเป็นพระภิกษุไปโดยไม่รู้ตัว เพราะว่าไม้เถื่อนแปลว่าไม่ได้ตีตรา ไม่ได้เสียภาษี

คราวนี้ความเป็นพระภิกษุของเรานั้น องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้ากำหนดไว้ว่า ถ้าหากว่าหยิบฉวยสิ่งของที่เจ้าของไม่ได้ให้ ราคา ๕ มาสกขึ้นไป ขาดความเป็นพระทันที ท่านใช้คำว่าต้องอาบัติปาราชิก ราคา ๕ มาสกบ้านเรา กำหนดไว้ที่ ๑ บาทเท่านั้น

องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงประทานมหาปเทส ๔ ก็คือข้ออ้างใหญ่ ๔ ประการ ไว้ในการพิจารณาพระธรรมวินัยว่า ในโอกาสนานไปข้างหน้า...

เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันพุธที่ ๒๓ สิงหาคม ๒๕๖๖

อากาศที่เปลี่ยนแปลงจะว่าไปก็เป็นปกติธรรมดาของโลก แต่คราวนี้เป็นปกติธรรมดาที่ยาวนานเกินช่วงอายุของคน บางทีหลายชั่วอายุคนก็ยังไม่ได้พบ ก็เลยทำให้พวกเรารู้สึกว่าแปลก ก็คือสภาพภูมิอากาศในโลกของเรา มีการผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันอยู่ตลอดเวลา สถานที่บางแห่งทะเลทรายขยายตัวขึ้น หรือว่าขั้วโลกเหนือ ขั้วโลกใต้ชั้นน้ำแข็งบางลง หดตัวเล็กลง มนุษย์เรามีอยู่อย่างเดียวก็คือต้องคล้อยตามธรรมชาติ

สมัยที่กระผม/อาตมภาพยังเล็กอยู่ บ้านเรือนผู้คนส่วนใหญ่แล้วปลูกบ้านใต้ถุนสูง พอถึงเวลาหน้าร้อนก็ทำงานอยู่ใต้ถุนบ้าน มีหลังคา มีพื้นเรือน กรองความร้อนสองชั้น พอถึงเวลาหน้าน้ำหลาก ก็ย้ายขึ้นชั้นบน เอาเรือลงจากคาน ถึงเวลาก็เดินทางด้วยการแจวเรือไป นั่นเป็นภูมิปัญญาของบรรพบุรุษของเราที่อยู่กันมารุ่นแล้วรุ่นเล่า รู้ว่าถึงเวลาแล้วน้ำจะหลากมา
แล้วทุกคนก็อยากให้น้ำหลากด้วย เพราะอันดับแรกเลยก็คือเวลาน้ำหลากมา บรรดาโอชะหรือว่าปุ๋ยต่าง ๆ ก็มากับน้ำ โดยเฉพาะเกือบทุกบ้านจะขุดบ่อ เพื่อเก็บน้ำไว้ใช้ในหน้าแล้ง พอน้ำหลากมา ของแถมก็คือปลา จะลงไปตกคลั่กอยู่ในบ่อเอง เท่ากับว่ามีอาหารสำรองไว้กินได้ทั้งปี...

เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันอังคารที่ ๒๒ สิงหาคม ๒๕๖๖

เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันจันทร์ที่ ๒๑ สิงหาคม ๒๕๖๖

เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันอาทิตย์ที่ ๒๐ สิงหาคม ๒๕๖๖