เสียงธรรม จำเป็นต้องนั่งสมาธิหรือไม่หากไม่อยากมาเกิดอีก?

บอกได้เป็น 2 แง่ 2 มุมครับ สำหรับคนที่บุญกุศลหรือบุญญาบาระมีพอตัวอิ่มตัวเต็มที่แล้วก็พิจารณาธรรมที่พระพุทธองค์ตรัสไว้ก็บรรลุเลยเป็น พระอรหันต์ ไม่ต้องกลับมาเกิดอีก ส่วนคนที่ต้องนั่งสมาธิเพราะเค้ารู้ตัวว่าบาระมีหรือบุญที่สั่งสมมายังไม่พอและเค้าหรือท่านรู้ว่าบุญกิริืยาวัตถุ ภาวนามัยได้บุญมากสุดครับเค้าก็เลยต้องนั่งสมาธิคืออุบายสงบใจเพื่อให้ได้บุญกุศล อีกอย่างถ้าเราจะพิจาณาธรรมของพระุพุทธองค์ก็จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องใช้กำลังฌาน (สมาธิ)ขั้นสูงถึงจะพิจารณาจนเข้าใจและลึกซึ้งได้ ทำไมไม่ลองถามตัวเองว่าในสมัยพุทธกาลทำไม พระอรหันต์แต่ละรูปก่อนที่จะบรรลุ เพียงเจอพระสาวกก็ดี พระพุทธองค์ก็ดี ฟังธรรมจากพระพุทธองค์แล้ว บรรลุเป็นพระโสดาบันเลย และอีกไม่กี่วัน ไม่กี่อาทิตย์ ไม่กี่เดือนก็บรรลุอรหันต์ เพราะท่านสั่งสมบุญบารมีมาดีครับ จนเต็มพอตัวแล้วก็เลยบรรลุได้ แต่เราฟังแล้วฟังอีก อ่านแล้วอ่านอีกก็เข้าใจอยู่แต่ทำไมไม่บรรลุซักที อันนี้ก็แล้วแต่ดุลพินิจของทุกท่านนะครับ เพราะเป็นความเห็นส่วนตัวครับ

 

สมาธิเป็นตัวก่อให้เกิดปัญญา..ปัญญาอะไรก็ปัญญาที่ทำให้รู้ทุกข์..แล้วก็ละทุกข์..ไม่ติดสุขเพราะทุกๆอย่างมันเป็นอนิจจังทุกขังอนัตตา..(ความเห็นส่วนตัวครับ)

 

มีคนบอกว่าเราไม่มีปัญญา เพื่อนๆก็เลยเรียกว่าปัญญา จริงๆแล้วปัญญาคงไม่ได้มาเพราะการคิดและเหตุผล เท่านั้นมั๊ง

 

ฟังไม่ค่อยได้ยินเลยค่ะใครพอจะถอดมาเป็นตัวหนังสือได้บ้างคะอยากได้มากค่ะทุกวันนี้ท่องแต่พุทธโธ กับ นิพพานัง สุขังตามหลวงพ่อฤาษีเท่านั้นค่ะ

 

ขอบคุณเจ้าของกระทู้นะค่ะ ที่นำสิ่งดีดีมาให้ เพราะกำลังมีความถามถามตัวเองทำนองนี้พอดีเลย เดี้ยวจะลองโหลดไปฟังนะค่ะ

 

ผมก็เห็นด้วยกับคุณ tim6996นะครับ คือถ้าจะบรรลุได้ ก็ต้องมีปัจจัยต่างๆด้วย ทั้งโอกาส วาสนาบารมี แต่เราก็สร้างสมกันได้เลยตั้งแต่วันนี้ เพราะไม่รู้ว่า แต่ละคนทำมาแล้วมากน้อยแค่ไหน จะเต็มวันไหน ส่วนปัญญาในทางธรรม(ในความเข้าใจน้อยๆของผม) ไม่ใช่ปัญญาที่ได้ยินได้ฟังมาแล้วเอามาเล่าต่อ แต่จะเป็นความเข้าใจอย่างเด็ดขาด ในเรื่องเหมือนจะธรรมดา ที่ไม่ธรรมดาสำหรับท่านผู้กระเทาะเข้าถึงปัญญารู้แจ้ง บางท่านไม่ได้กระเทาะทีเดียวหมดนะครับ ในแต่ละการรู้นั้นก็ต้องแตกฉานให้ครบรอบ ในภายใต้กฏไดรลักษณ์ จึงจะเรียกว่ารู้แจ้งแทงตลอด ยกตัวอย่าง บางท่านเข้าใจเรื่องสมบัติภายนอก ว่าไม่กระทบกับใจอย่างเด็ดขาดแน่นอน ในแว้บนั้นของความเข้าใจที่ ปัญญาทางธรรมเกิด ใจจะยอมรับ ในความจริงของธรรมชาติ(อย่างหมดจิตหมดใจ) อย่างไม่มีวันหวนกลับออกมาเคลือบแคลงสงสัย หรือใช้ความคิดเพ่งพินิจหาเหตุผลอีก แล้วความรู้ก็ทรงอยู่ตอบคำถามในใจในข้อนั้นๆ(ของตัวเอง) จนหมด จากนั้น ก็นักสมาธิพัก แล้วก็เริ่ม เดินทางต่อเพื่อใจจิตเคลื่อนสูงขึ้นไปตามลำดับครับ ขอให้ทุกท่านเจริญในธรรม

 

ขอบคุณมากครับ

 

อนุโมทนาสาธุครับ

 

อนุโมทนาค่ะ