เสียงธรรม เข้าใจธรรมดาของโลก / หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช

อย่าเป็นตุ่มรั่ว :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 24 มิถุนายน 2566

Dhamma.com
Jun 25, 2023

 

รู้เข้ามาที่กายที่ใจของเรา :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 9 กรกฎาคม 2566

Dhamma.com
Jul 8, 2023

 

อย่าเป็นเด็กอ่อนตลอดกาล :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 15 กรกฎาคม 2566

Dhamma.com
Jul 14, 2023

 

สีลัพพตปรามาส :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 24 ก.ค. 2564

Dhamma.com
Jul 23, 2021

 

16/04/2022 มีชีวิตด้วยความไม่ประมาท (Be careful and responsible)

Dhamma.com
Apr 15, 2022

 

ปฏิจจสมุปบาท :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 22 กรกฏาคม 2566

Dhamma.com
Jul 21, 2023

 

อย่าทิ้งจิตตนเอง :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 23 ก.ค. 2566

Dhamma.com
Jul 22, 2023

 

จิตเป็นธรรมชาติที่บังคับไม่ได้แต่ฝึกได้ :: หลวงพ่อปราโมทย์ 20 ก.พ. 2564 (640220 ซีดี 89)

Dhamma.com
Feb 19, 2021

 

วิธีแก้ทุกข์ :: หลวงพ่อปราโมทย์ 31 มี.ค. 2562 (ไฟล์ 620331A ซีดี 81)

Dhamma.com
May 6, 2019

 

ความสุขจากการปฏิบัติธรรม :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 18 มิ.ย. 2565

Dhamma.com
Jun 17, 2022

 

วิธีฝึกสติปัฏฐาน :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 24 กันยายน 2565

Dhamma.com
Sep 23, 2022

 

จริตเพื่อการทำวิปัสสนา :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 30 กรกฎาคม 2566

Dhamma.com
Aug 2, 2023

 

ธัมมจักกัปปวัตตนสูตร :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 1 ส.ค. 2566 (ช่วงเช้า)

Dhamma.com
Jul 31, 2023

 

เราเดินบนเส้นทางที่เราเดินได้ :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 29 กรกฎาคม 2566

Dhamma.com
Aug 1, 2023

 

18/12/2021 หลักต้องแม่น ศิลปะต้องมี (Remember the Principles then Master the Art of Practicing)

Dhamma.com
Dec 18, 2021

 

ทุกขาปฏิปทา :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 5 สิงหาคม 2566

Dhamma.com
Aug 8, 2023
ทุกขาปฏิปทา :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช
5 ส.ค. 2566
ภาวนาอย่ากลัวทุกข์ อย่ากลัวลำบาก อดทนเอา แต่ว่าดูตัวเอง ถ้ากิเลสของเราเป็นพวกกิเลสเบาบาง ไม่จำเป็นต้องปฏิบัติโหดๆ ถ้าพวกกิเลสหนา ราคะแรง โทสะแรง หรือโมหะแรง พวกนี้ต้องทุกขาปฏิปทา อดนอน ผ่อนอาหาร นั่งสมาธิ เดินจงกรม ให้ห้าวหาญ สู้ตาย ถ้ารอดมาก็จะได้ดี แต่บอกให้อย่างหนึ่ง ไม่เคยมีใครนั่งสมาธิแล้วตายหรอก ไม่เคยมีใครปฏิบัติแล้วตายหรอก เพราะฉะนั้นอ่อนแอไม่ได้ ดูตัวเองเลย ถ้าเป็นคนที่กิเลสรุนแรง อดทนไว้ ขยันนั่งสมาธิ ขยันเดินจงกรม นั่งสมาธิก็สังเกตกาย สังเกตใจไว้ นั่งสมาธิแล้วสังเกตไป เออ ร่างกายมันเป็นตัวเจ็บ แต่ร่างกายมันไม่บ่น ตัวที่บ่นคือจิต จิตมันไม่ยอมรับว่ากายนี้เป็นตัวทุกข์ จิตมันเลยทุรนทุราย พอรู้ทันจิต จิตมันก็เป็นกลาง พอจิตมันเป็นกลาง จิตไม่มีความทุกข์ จิตก็รวมเข้าสมาธิเลย วูบเดียว 2 ชั่วโมง ไม่แปลก บางทีเข้าทีเดียวยันสว่างก็มี คือถ้าจิตใจเราสบาย นั่งสมาธิแป๊บเดียวก็สงบแล้ว ถ้าจิตใจเรากระสับกระส่าย โอ๊ย ไม่ชอบเลย ปวดอย่างนี้ มันไปนั่งได้อย่างไร เมื่อไรจะหาย นั่งสมาธิพอขาปวด ไม่ใช่นั่งเพื่อให้ขาหายปวด แต่นั่งเพื่อให้ใจยอมรับ ใจเป็นกลาง ร่างกายมันปวด ใจไม่ได้ปวดด้วย ใจก็เป็นกลาง สบาย พอใจเป็นกลาง สมาธิมันก็เกิด สมาธิเกิดบางทีก็พักผ่อนอยู่เฉยๆ บางทีก็เดินปัญญาต่อได้เลย ก็เห็นนอกจากทุกข์ไม่มีอะไรเกิดขึ้น นอกจากทุกข์ไม่มีอะไรตั้งอยู่ นอกจากทุกข์ไม่มีอะไรดับไป ปัญญามันเกิด บางทีก็ได้มรรคได้ผลไปเลย
หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
5 สิงหาคม 2566

 

วิปัสสนาปัญญา :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 6 ส.ค. 2566

Dhamma.com
125,939 views Streamed live on Aug 5, 2023
วิปัสสนาปัญญา :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 6 ส.ค. 2566
บางคนนั่งสมาธิ จิตรวม นั่งทีเดียวยันสว่างเลย นั่งได้ 10 ชั่วโมง แล้วก็อยู่เฉยๆ อย่างนั้น ไม่ได้มีการเจริญปัญญาอะไร ออกจากสมาธิมา จิตมันติดใจในความสุขความสงบของสมาธิ ไม่เห็นว่ามันเป็นราคะ หรือพอติดในความสุขความสงบของสมาธิแล้ว ออกมากระทบอารมณ์นิดเดียวระเบิดเลย โทสะพุ่งกระฉูดเลย ฉะนั้นไปทำให้นิ่งๆ เฉยๆ อยู่ ไม่ล้างกิเลสหรอก ตกเป็นเครื่องมือของกิเลสอีก
ฉะนั้นตัวที่จะสู้กิเลสล้างกิเลสได้จริงคือตัวปัญญา ตัวความรู้ถูกความเข้าใจถูก พระพุทธเจ้าบอกบุคคลถึงความบริสุทธิ์ได้ด้วยปัญญา ปัญญาก็คือเห็นไตรลักษณ์นั่นล่ะ ถึงจะเป็นปัญญาระดับที่สู้กิเลสได้ เรียกว่าวิปัสสนาปัญญา ถึงจะสู้กิเลสได้จริง
วิปัสสนะ แปลว่า การเห็น เห็นอย่างถูกต้อง วิ แปลว่าเห็นแจ้ง แปลว่าแจ่มแจ้ง ปัสสนะ แปลว่าการเห็น เห็นอย่างแจ่มแจ้ง เห็นกายเป็นไตรลักษณ์ เห็นจิตใจเป็นไตรลักษณ์ นั่นล่ะเรียกว่าเห็นแจ่มแจ้ง อันนั้นล่ะถึงจะเป็นวิปัสสนา
หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
6 สิงหาคม 2566

 

มงคลชีวิต :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 3 ก.ค. 2565

Dhamma.com
Jul 2, 2022

 

ทำบุญ อนุโมทนาบุญ :: หลวงพ่อปราโมทย์ ๔ พ.ย. ๒๕๖๑ (ไฟล์ 611104A ซีดี ๗๙)

Dhamma.com
Dec 19, 2018
อนุโมทนา คือยินดีที่เขาทำความดี ถ้าเรายินดีที่เขาทำความดี เราก็ได้บุญ ในส่วนของคนทำดี ถ้าทำแล้วใจกว้าง ก็ได้บุญเยอะ เป็นบุญซ้อนเข้าไปอีก อย่างเราทำดีอะไรมา เราไปบอกคนซึ่งเราคิดว่า ถ้าเขารู้แล้วเขาจะยินดี เราไปบอกเขาให้อนุโมทนาบุญ เขายินดี เขาก็ได้บุญด้วย เราเป็นคนบอก เราก็ได้ด้วย บางคนทำบุญแล้วใจแคบ ไม่อยากบอกคนอื่น กลัวบุญจะถูกแบ่ง บุญไม่ได้กะพร่องกะแพร่ง อนาถาแบบนั้น เวลาเราทำบุญ เหมือนเราจุดเทียนขึ้นเล่มหนึ่ง แล้วเราบอกให้คนอนุโมทนา เหมือนเขาต่อเทียน เอาเทียนมาต่อไฟจากเรา แสงสว่างในภาพรวมมันเพิ่มขึ้น พลังของบุญมันแรงขึ้น ทีแรกแสงของเราริบหรี่ ๆ เราก็ชื่นใจ ดีกว่าไม่มีแสงเลย คราวนี้สว่าง ทุกคนมีเทียนคนละเล่ม ใจเราเบิกบาน --
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม ศรีราชา วันที่ ๔ พฤศจิกายน ๒๕๖๑ (วันทอดกฐิน) ไฟล์ 611104A ซีดีแผ่นที่ ๗๙

 

อสุรกายเป็นที่พึ่งของเราไม่ได้ :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 19 ส.ค. 2566

Dhamma.com
Aug 18, 2023
อสุรกายเป็นที่พึ่งของเราไม่ได้ :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 19 ส.ค. 2566
คนส่วนใหญ่ไม่ได้มีพระพุทธเจ้า พระธรรม พระสงฆ์เป็นสรณะ เรามีผลประโยชน์เป็นสรณะ คนในโลกนี้ เขาไหว้หมด ยุคโบราณเขาไหว้ภูเขา ไหว้แม่น้ำ ไหว้ต้นไม้ เดี๋ยวนี้ยังไหว้ต้นไม้อยู่ ขุดเจอตอไม้ก็เอามาไหว้กัน หรือถูหาเลข แล้วก็มโนไหว้โน้นไหว้นี้ไปเรื่อยๆ ไม่รู้จักจบหรอก ถ้าเราสังเกตให้ดีเราจะเห็น มันจะมีผลิตภัณฑ์ตัวใหม่ออกมาให้เราไหว้เรื่อยๆ ยุคหนึ่งก็ไหว้จตุคาม มาถึงวันนี้ไหว้อสุรกาย มันไปกันใหญ่แล้ว ทำไมคนต้องเที่ยวหาที่พึ่งภายนอก เพราะว่าไม่สามารถพึ่งตัวเองได้ ใจมันอ่อนแอ
การพึ่งตัวเองแล้วเรียนรู้ตัวเองไป ตามหลักธรรมที่พระพุทธเจ้าท่านสอน ที่พระอรหันตสาวกท่านสอน ลงมือปฏิบัติไป จนกระทั่งเรารู้ธรรมชาติทั้งหลาย มันเป็นไปตามเหตุ สิ่งทั้งหลายเกิดจากเหตุ ถ้าเหตุดับสิ่งนั้นก็ดับ ถ้าไม่มีเหตุสิ่งนั้นมันก็ไม่เกิด เราภาวนาเรื่อยๆ เราจะเห็น สิ่งทั้งหลายมีเหตุมันก็เกิด หมดเหตุมันก็ดับ บังคับมันไม่ได้
อย่างเราจะมีความสุข หรือเราจะมีความทุกข์ เราจะไปร้องขอให้เทวดาช่วยเราไม่ให้ทุกข์หรือ ไปขออสุรกายช่วยให้เรามีความสุข เขาเหล่านั้นก็มีความทุกข์ ไม่ได้ต่างกับเราหรอก เทวดาเขาก็ทุกข์อย่างเทวดา ผีมันก็ทุกข์อย่างผี สัตว์นรกมันก็ทุกข์อย่างสัตว์นรก สัตว์เดรัจฉานมันก็ทุกข์ ทุกข์มากๆ เลย เขาจะมาเป็นที่พึ่งที่อาศัยของเราได้อย่างไร เขาเองยังทุกข์อยู่ เพราะฉะนั้นพระพุทธเจ้าท่านไม่ได้สอนให้เราไปดูถูกคนอื่น ดูถูกเทวดา พรหม หรือภูติผีปีศาจอะไร ท่านสอนให้เรามองเขาในฐานะเป็นเพื่อน เพื่อนร่วมทุกข์ คือยังทุกข์อยู่ด้วยกัน เหมือนเพื่อนเรายังลำบากมาก เราก็ยังพยายามไปเรียก ให้เขาช่วยโน่นช่วยนี่อีก มันไม่ใช่เรื่องที่ฉลาดเลย อย่างพวกอสุรกายมันลำบากมาก เราก็จะไปไหว้ จะเอาตัวอะไรไปบูชายัญอะไรอย่างนี้ หวังจะให้ช่วยเรา มันยังช่วยตัวเองไม่ได้เลย
เพราะฉะนั้นเลิก ชาวพุทธเราต้องเลิกที่จะเอาสิ่งอื่นมาเป็นที่พึ่งของเรา เราต้องเอาธรรมะเป็นที่พึ่ง เรียนรู้ธรรมะไป เข้าใจวิธีปฏิบัติแล้วลงมือปฏิบัติ ปฏิบัติธรรมให้สมควรแก่ธรรม แค่ไหนสมควร ก็ปฏิบัติเต็มสติเต็มกำลังของเรานั่นล่ะ เรียกว่าปฏิบัติโดยสมควร ถ้าเราปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรม ธรรมะนั้นจะคุ้มครองเรา
หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
19 สิงหาคม 2566